List premiera Rosji - Władimira Putina do Polaków prof. dr Józef Szaniawski (2009-08-31)
słuchaj
zapisz
Monday, August 31, 2009
Rodacy Stoczniowcy zajmijcie Nasze Poskie Narodowe Stocznie tak dzisiaj i zacznijcie produkowac sami jak to zrobili w Argentynie. Czy to my mamy
Rodacy Stoczniowcy zajmijcie Nasze Poskie Narodowe Stocznie tak dzisiaj i zacznijcie produkowac sami jak to zrobili w Argentynie. Czy to my mamy sie od nich uczyc ale czy oni sie nauczyli od Polski?
Minister Grad NISZCZY Polskie Dobro Narodowe Klamie z pozwolenia Tuska
Tak dzisiaj na falach TVN 24
Stoczniowcy Wy co zmieniliscie kierunek historii i doprowadziliscie do wolnej Polski obudzcie sie!
Did International Money lenders destroyed Argentina 2001 and Latvia 2009?Is Latvia making the Argentinean mistake? Are there any similarities?By Lech Alex Bajan Washington DC
Cold winds are blowing through Latvia. The sun might be shining on the beautiful beaches along the Baltic Sea in this small European Union state, but the temperature of the economy is plunging below zero.)The global financial crisis has hit Latvia hard. Gross domestic product has fallen by 18% percent on an annual basis. As a response to the crisis, public- sector wages have already been lowered by 20% or more. Many schools and hospitals will be shut. The consequences are also political: Latvia's elections to the European parliament on 6 June 2009 showed increased support for the opposition.
The prime minister Valdis Dombrovskis on 9 June secured proposals for even tougher spending cuts amounting to 500 million lats ($9.92 million). This follows demands from international lenders, including the International Monetary Fund (IMF) and the European Union, for state budget cuts to be reduced by an additional 10%.
Andres Borg, the Swedish finance minister, welcomed the news and - while attending a meeting of European finance ministers in Luxembourg - made clear what he expected of his Latvian colleagues: "We are pleased with a more responsible fiscal policy from Riga...now we need equally strong credibility. (The Latvian government) must do exactly what they say and the effects must be exactly what they say."
NOW this is my post from 2007 You can check?Is Latvia making the Argentinean mistake? Are there any similarities?
It was a few years ago when corporate TV stations showed a terrible situation in Argentina – a country of a stormy past, but in a pretty good shape since the introduction of global economy. Crowds of people protesting in the streets, soldiers shooting at them. Smoke, squibs, fire and unemployment surpassing 22 per cent. In 2001 Argentina was on the bottom of an abyss, from which – according to Western economists – there was no escape.
Globalists, industrialists and bankers were massively leaving the country taking away with them whatever still could be taken. The media were ordered to forget about that country and its sheer existence. In December 2001 Argentina fund herself in an economical hole into which it was pushed by its elites and globalism. The banks stopped paying out the money. Nobody was able to control the economy of the country. President Carlos Menem, previously in power, an industrialist chosen for the post in 1989, had promised Argentineans beautiful women and Ferrari cars. But through the back door he would sell out the country’s assets to foreign hands for ridiculously low prices. He borrowed large sums of money from the World Bank and International Monetary Fund. The citizens of Argentina, which thanks to the borrowed money was prospering like never before, cheered for their President and declared him a genius of the free market. The idyll ended when they had to start paying back the borrowed money. In 2001 the gross domestic product went down as much as 11 per cent. However, the country did not receive any additional funds or any concrete pieces of advice from the IMF. The history of Argentina is full of unsuccessful uprisings, sudden upheavals, protests and wars. It is also full of poverty of masses and unimaginable richness of a small group of the chosen ones. It is full of corruption, horrible torture and fascist prisons. But by the end of 1990s the whole world was left speechless. What was going on the streets of Argentina was a warning and a prophecy for the enthusiasts of global economy. In private the journalists were wondering how it was possible to ruin a whole country in such a short time. How was it possible that no one noticed that and no one counter-reacted? Such questions were circulating in the Internet and in private conversations. But newspapers and TV bulletins were chasing for sensation and blubbering about fiscal irresponsibility on a large scale.Average Argentineans and the new president, De la Rua, were soon to be blamed for everything. Argentina was alive and kicking, but corporate media did not want to let the public know about it. In 1999, when De la Rua was chosen President and the country had already been in recession for 3 years, conniving CNN would announce that Menem had not been re-elected because he could not enter for election for the third time, according to the constitution. However, he said that he would enter the election in 2003. Menem belonged to Peronists party, the biggest political power in Argentina. He was closely linked with the USA, globalism and free market.
The new President of Argentina had almost no move. Peronists were still in power and they attacked him from the very beginning. De la Rua asked his countrymen in his speeches: ‘Please, understand how important is unity. I want to be the President of all Argentineans.’ When economic crash came, International Monetary Fund was the first to wash their hands. Its experts claimed that Argentina spent too much Money although the country’s budget was much smaller than the budget of the USA during the Great Depression. When the economists ridiculed such an explanation, the lawyers of IMF began their attack. They claimed that Argentina had had such rights to distribute the loans to which the Fund had to adjust and which made normal economical functioning impossible. It means that the Fund wants us to believe that poor Argentina dictated them the conditions. All that show was supervised by the elites of the USA. For the last 55 years, during the whole existence of the International Monetary Fund, the voice of the United States has been decisive. Other rich member countries could easily oppose the USA in voting and win, but by some strange coincidence they never did. When we take a closer look at IMF we will find out that in fact it is only a group of lenders ruled by the American Treasury. We should not be surprised then that the American government (and the obedient American and Western media after them) unanimously stated that Argentina must be submissive to the rules imposed on her by the IMF.
Economical analysis Today we know already why Argentina’s economy collapsed, although the media do not want to say it. I am begging here for a special attention of the readers in Poland. In 1991 Menem based the country’s economy on a ‘higher’ currency which was the American dollar. A stable exchange rate of 1:1 between the dollar and the Argentinean peso was introduced. Menem hoped that the dollar would soon become the circulating currency in Argentina. It was quite a good idea at first, but soon it turned out that the value of the dollar was overrated. Automatically the value of the Argentinean peso was also overvalued. Let us pay attention how the euro is functioning in Poland. At the moment when investors figured out that the value of the peso is overrated they started fearing that it would fall. That is why they began demanding higher and higher interest rates on everything. Also on private and government loans. It caused a huge debt.
The interest rate was raised to 40 per cent. To keep up the parity on the American currency, the Argentinian government had to have adequate amount of American dollars in the banks. The more the crisis developed the more American dollars the government had to buy for a significantly overrated price. More and more people demanded transactions in cash. This process pushed Argentina into a debt of 140 billion of dollars. In December 2001 the Argentinian government announced to the world that they are not able to pay anything.
Argentina became the pariah of nations. To keep up the overrated value of the peso, International Monetary Fund gave Argentina huge loans. Only in one year to the country’s Treasury were sent 40 billion dollars as a package organised by many lending institutions. Only one basic requirement that was to guarantee that these loans would be paid off was to maintain zero budget deficit. Which meant that Argentina had to oscillate on 100 per cent of the budget. It is impossible during a recession to keep 100% of a budget, besides it takes some painful operations like serious cuts in the budget, which in turn cause high level of unemployment eventually leading to street fighting on a big scale. How did that process look like from the point of view of an average, hard-working Argentinian? At the beginning of the 1990s Argentinians were encouraged to buy almost everything.
Companies were privatized and incorporated into conglomerates.People were encouraged to build houses by giving them low-mortgage loans. People were asked to set up their own companies and those who were laid off were given compensation packages. Luxury cars were shown to the middle class and sold for very low down-payments for high-percentage loans and long-term payments. The media shouted out that the situation is so good, that everybody would be able to afford to pay off the loans on cars or houses. ‘You can have everything now – you will pay off later!’. The Argentinians – like Poles today – enjoyed the prosperity not knowing that a trap had been set up for them. After 40 years of poverty and wars they could at last have in their gardens or garages what so far they had seen in American films. With the Western capital came the people whose task was to watch its flow.
They taught Argentinians what the free market and global economy is about. Soon they had such huge influence on Argentina’s administrating structure that the country, practically speaking, lost its independence. In the situation when the American dollar was bought with the peso at the rate of 1:1, everything that was produced in Argentina (as well as services) was too expensive to be exported. The whole country – just like Poland and other countries – was literally choked to death. Import of goods was much cheaper than their production. In that way almost 10% of gross domestic product was destroyed. Mass privatizations at the beginning of the 1990s of almost all national assets for a fraction of its market value had already caused unemployment on a big scale. Mainly electricity, municipal and telecommunication companies were privatized. Globalists know very well how to do it. You start privatizing from the chosen key sectors. After that, other co-operating sectors become incompatible. Then there is no way out but to privatize all other sectors in the structure upwards. When the spiral of privatization went up, the spiral of dismissions from work went down. At the bottom there was a bigger and bigger number of unemployed people ending up with no means of living. On the scale of the country, the spiral movement up was balanced by the movement down. Finally more and more people stopped doing their shopping and the money stopped circulating. So did the taxes. Poor Argentinians did not pay taxes because they had nothing – instead, they started buying rifles. When the money stopped circulating, now privatised companies laid off more and more people to keep up the economy of their firms. Those three inter-related crisises (taxes, unemployment, overrated value of the currency) get the Argentinian government to beg IMF for help or advice. International Monetary Fund, after long negotiations, made their decision. ‘Argentina is too much in debt. We can’t help. Let us leave that country in the state of free falling into an abyss.’
Also, during many military councils the decision was made how to cut off Argentina from the outside world if the expected rebellion of armed Argentinians was to spread across the borders. This decision by IMF get the Argentinians (who foresaw the fall of the value of the peso) to rush to the banks to pay out their savings. The banks were closed, the salaries in many sectors of the country’s economy were held up. In desperation, the President declared that Argentina stopped paying off her debts. The press foretold that in the country there would be hair-raising scenes and after that they lost their interest in the matter.
The Argentinian miracle It seemed that there was no retreat for Argentina. The rats began to leave the sinking ship. President Menem left for Chile. The businessmen and their international advisors were leaving for their countries. Even small investors, whose parents had come to Argentina in search for a better life, frantically tried to get entry visas to their mother countries. Whole factories with full machinery equipment were left behind – it was not profitable to produce there anything any more. The workers were laid off with nothing. Beautiful residences with swimming-pools were left abandoned, as well as whole office blocks lined out with marble. Those who had led to that crisis were moving like locust on other fields which could still be eaten up. ’Time’ magazine was wondering: ‘What can President De la Rua do now? This is a million-dollar question. Whether alone or in a coalition, he immediately needs a plan to ease the crisis. He has to help his countrymen to fill their stomachs and, maybe, to revive economical growth. The problem is that – to ease the results of the crisis concerning poor people – the government has to spend millions of dollars on food and basic needs. And this will cause a further escalation of the financial crisis. Something must happen…’ And it did happen!
The Argentinians trusted their President who broke the negotiations with international financiers. The army, police and ordinary people lined up in support. They claimed that Argentina belonged to Argentinians, not to international financial mafia. The Argentinian government, left alone, made a decision which get the White House and international bankers furious. Against their recommendation, the exchange rate of the peso was freed. Minister of Economy, Roberto Lavagna, stated: ‘Having competitive prices of currency exchange will help our export and enable fulfillment of the country’s needs.’ They also decided to end the free market policy to which the country’s economy was a prisoner.
An economical co-operation with Brazil and China was established. Some capital started to flow to the country. The central bank began to buy the dollar again, but only as much as necessary to keep up the economic growth. When Argentina announced that after 3 years from the moment of separation from degenerated ideas of globalists she was able to pay 30 cents for every dollar of her debt and keep up her unprecedented economical growth, at first nobody believed her. Then the media were strictly forbidden to inform about it. We should not be surprised as it is a palpable proof how quickly an economy of a given country and life of its citizens can improve when they forget about globalist absurdities. In December 2004 the British ‘Guardian’ wrote: Three years ago, in December, Argentina was in crisis. The economy was rolling down uncontrolled into an abyss, banks closed their door to the investors, company presidents changed every week. Today the common opinion among the economists in Buenos Aires are that the country has left the worst behind. Yes, Argentina is still fighting with a complicated process of reconstruction of her debt, but the economy has undergone incredible changes.’
Like Phoenix, the economy has risen from the ashes. After an 11-per-cent fall in 2002, in 2003 the domestic product rose almost 9% and it will rise another 8% this year*. The government carefully announces that GDP will rise 4% in 2005, but most experts in economy believe that in fact the growth will be 5%. The assumptions of ‘free market’ were bad for jobs and employment. In 2002 the unemployment reached its peak with 22%. Now it is 12%. Whether you are faithful believers or not, some commentators say about the rise of Argentina as of a miracle which Rodrigo Rato, the director of IMF, could not cause. The hand of God turned out to be more powerful than the hand of International Monetary Fund. Now nobody is cheating any more. Another thing which is hidden by the media was the fact of absolute unification of the working class with the management class. When the factory owners closed their firms and fled to other countries, their workers and directors occupied nearby cafes and park benches. When they were sitting idly on the streets, they were discussing how to improve their life and situation of their country, doomed to fail. The employees of such abandoned factories as Zanon looked at the gates melancholically. They spent most of their lives in those factories. Finally they made up their minds. They entered the grounds of their empty and devastated factories, started the machines and began production out of the materials which were still in the warehouses. The authorities and the army looked at that almost communist-like behaviour of the people in a friendly manner. Soon department managers, office clerks and economic directors joined the turners, polishers and warehouse men. In the record-breaking time sales and export were initiated.
There were no fixed hours of work. The decisions concerning their factories were taken by the people during short production meetings. It turned out that the production is profitable and needed. What had not been profitable for globalists started to be such for common people without the help from banks and financial cartels. Soon production and sales reached their record levels in some factories. The people shared the profit with one another. They had never earned such sums of money before. So, they started to spend them. Thus building industry and other branches of industry got moving. All that happened so quickly that America did not even have enough time to declare Argentina a communist country.
The Movement of Unemployed Workers (MTD) was established. Soon this organisation had the power to influence politics. And that was yet another mystery of the Argentinian miracle. The rats come back The situation of Argentina began to improve. Globalists and factory owners began to come back and demand a return of their factories taken over by the people. Those who had left the country on the verge of a civil war 3 years before, now have some claims quoting international laws. Does that remind the Poles of something? MTD, which was created almost literally on the streets, is strong. The organization is threatening with mass demonstrations. The ceramics factory, Zanon, the first one to be taken over by its workers and revived to the state of a profitable works, has become a symbol of the new and better, like Gdansk Shipyard used to be for Poles. MTD is considered by CIA and other similar organizations as a group which managed to create the most modern strategies and solutions how to unite and defend people from capitalism. The returning rats from international financial circles are fighting back. Because Argentina constitutes a serious threat to the whole global economy, we should assume that if the USA wasn’t involved in Iraq now, the American soldiers would be defending their oil under the Argentinian grass in the name of democracy, or would be defending the freedom of their country there. Kirchner, new President of Argentina, demands the extradition of the ex-president Carlos Menem, who is in Chile. Menem is wanted by the Argentinian authorities for corruption and bringing the country to ruin. He planned to enter for the presidential election in 2007 and used to promise the factory owners to return their property. Of course, that is why he enjoys the support from international financiers and can afford to laugh at the orders and decisions of Argentinian courts of law. In January 2005 international bankers agreed to the proposal from the Argentinian government to be paid 25 cents for every dollar of the debt. An unseen thing happened – Argentina declared a war to IMF and several other globalist organizations and won. Argentina, protected by her own army, not only blackmailed the globalists, but also refused any negotiations with 700,000 holders of the state bonds. Argentina has an open way to be accepted back to the community of international societies from which she had been thrown away before. And she did it on her own conditions, as a full member, making decisions on her own. Many bankers and international investors accuse Argentina of totalitarism and cheating investors and lenders. It caused quarrels among big financiers, Italian and American among others, who claim that if it was not for 9/11, they would be talking to Argentinians in a different manner. Three months later IMF again began demanding a full payment of the debts. But Argentina was already strong enough being in economic co-operation with Brazil and China to show the bankers from Wall Street ‘the middle finger of her right hand’. Argentina started to prove to the world that about half of the creditors had already made a considerable profit on the Argentinian debts and that it was not fair that they should demand any more.This opinion was exposed by Chinese and Indian media. By the way, Argentina showed in black and white how some people tried to bring the country to bankruptcy and what it meant in practice. The British ‘Guardian’ writes: ‘Three things worked for the benefit of Argentina. First, Kirchner’s card was strong thanks to the strong economy. Secondly, the truth about IMF was being revealed, that is why they wanted a quick settlement. Thirdly, Wall Street left Argentina just before the crisis and the negotiations were led by European banks. So the American Treasury was not pressed to play hard with Argentina. Also, they did not want Kirchner to make friends with a strong populist, President of Brazil, Lula. Now many indebted countries may follow Argentina’s footsteps – and show the globalists their behind. Including Poland. And that is what the financial circles fear most. A precedence was created. A relatively non-significant country, held up against the wall, defied the wide-spread slogans of democracy, law and free market. And she won – at least so far. There has emerged a big chance for other countries. Now, when the American army is involved in Iraq, they can get rid of the yoke. You only need to want it and go for it. Just like the citizens of Argentina did, regardless of their social function, possessions and education.
Alex Lech Bajan RAQport Washington DC mailto:office@raqport.com tel USA 001-703-528-0114
Wyniki 1 - 21 spośród 21 wyników dla zapytania stocznia. (Znaleziono w 0.02 sek.)
Sytuacja w polskich stoczniach (2009-08-21)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Karol Guzikiewicz - wiceprzewodniczący Solidarności Stoczni Gdańskiej
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=17817
Co dalej z polskimi stoczniami? (2009-08-18)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Lech Wydrzyński - przewodniczący Szczecińskiego Stowarzyszenia Obrony Stoczni i Przemysłu Okrętowego w Polsce
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=17790
Co dzieje się w polskich stoczniach? (2009-08-08)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: pos. Marek Gróbarczyk, poseł do Parlamentu Europejskiego
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=17702
Wizyta Neelie Kroes w stoczniach w Szczecinie, Gdyni i Gdańsku (2009-07-11)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Andrzej Jaworski, były prezes Stoczni Gdańskiej
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=17381
Formalne zatrzymanie produkcji statków w stoczniach w Szczecinie i w Gdyni (2009-05-29)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Paweł Brzezicki
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=14947
Debata stoczniowa (2009-05-14)
Rodzaj audycji: [Rozmowy niedokończone]
Autor: Marek Gróbarczyk - były minister gospodarki morskiej, Andrzej Jaworski - prezes fundacji Stocznia Gdańska
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=14877
Rząd zataił dokumenty przed Polakami (2009-04-21)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: były prezes Stoczni Gdańskiej Andrzej Jaworski, prezes stowarzyszenia Stocznia Gdańska
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=14550
Zwolnienia w stoczniach (2009-01-26)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Kpt. ż. w. Zbigniew Sulatycki
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=10672
Co dalej ze stoczniami? (2008-11-07)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Andrzej Jaworski
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=9746
Co dalej z polskimi stoczniami? (2008-10-03)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Andrzej Jaworski
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=9415
Walka o przetrwanie polskiego przemysłu stoczniowego (2008-09-19)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Andrzej Jaworski - prezes fundacji Stocznia Gdańska, Roman Gałęzewski - przewodniczący Solidarności Stoczni Gdańskiej
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=9248
Jaka przyszłość przemysłu stoczniowego w Polsce? (2008-08-22)
Rodzaj audycji: [Rozmowy niedokończone]
Autor: Ryszard Kwidzyński oraz Grzegorz Huszcz - b. wiceprezesi Stoczni Szczecińskiej, Lech Wydrzyński i Jerzy Corda - akcjonariusze Stoczni Szczecińskiej, Andrzej Jaworski - b. prezes Stoczni Gdańskiej, Prezes Fundacji Stocznia Gdańska, Brunon Baranowski - czło
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=8926
Sytuacja w stoczniach (2008-07-09)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: prez. Andrzej Jaworski
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=8524
Enigmatyczny program zatopienia Stoczni Gdańskiej i sprzedaży Polskiej Żeglugi Morskiej cz.II (2008-06-26)
Rodzaj audycji: [Rozmowy niedokończone]
Autor: Andrzej Jaworski - b.prezes Stoczni Gdańskiej, prezes Fundacji Stocznia Gdańska; Brunon Baranowski - przew. Komisji Międzyzakładowej NSZZ Solidarność; Mieczysław Folta - kpt. Żeglugi Wielkiej, przew. Rady Pracowniczej PŻM; Paweł Kowalski - przew. Komisji
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=8423
Enigmatyczny program zatopienia Stoczni Gdańskiej i sprzedaży Polskiej Żeglugi Morskiej (2008-06-26)
Rodzaj audycji: [Rozmowy niedokończone]
Autor: Andrzej Jaworski - b.prezes Stoczni Gdańskiej, prezes Fundacji Stocznia Gdańska; Brunon Baranowski - przew. Komisji Międzyzakładowej NSZZ Solidarność; Mieczysław Folta - kpt. Żeglugi Wielkiej, przew. Rady Pracowniczej PŻM; Paweł Kowalski - przew. Komisji
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=8422
Donald Tusk przekazuje nieprawdziwe informacje o polskich stoczniach (2007-10-09)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Andrzej Jaworski - Prezes Stoczni Gdańskiej
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=6047
Problem w polskich stoczniach (2007-01-25)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Paweł Brzezicki - Prezes Agencji Rozwoju Przemysłu
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=4129
O co walczy Stocznia Gdynia? (2006-12-02)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Andrzej Jaworski - Prezes Stoczni Gdańskiej
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=3582
Stocznia Gdańska wytoczyła proces "Gazecie Wyborczej" (2006-10-19)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Andrzej Jaworski - Prezes Stoczni Gdańskiej
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=3170
Stocznia Gdańska została oddzielona od Gdyńskiej (2006-08-22)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Paweł Brzezicki - prezes Agencji Rozwoju Przemysłu
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=2699
Co dalej z kolebką Solidarności? Obecna sytuacja w Stoczniach: Gdańskiej i Gdyńskiej. (2006-06-21)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Andrzej Jaworski - prezes Stoczni Gdańskiej
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=2306
Minister Grad NISZCZY Polskie Dobro Narodowe Klamie z pozwolenia Tuska
Tak dzisiaj na falach TVN 24
Stoczniowcy Wy co zmieniliscie kierunek historii i doprowadziliscie do wolnej Polski obudzcie sie!
Did International Money lenders destroyed Argentina 2001 and Latvia 2009?Is Latvia making the Argentinean mistake? Are there any similarities?By Lech Alex Bajan Washington DC
Cold winds are blowing through Latvia. The sun might be shining on the beautiful beaches along the Baltic Sea in this small European Union state, but the temperature of the economy is plunging below zero.)The global financial crisis has hit Latvia hard. Gross domestic product has fallen by 18% percent on an annual basis. As a response to the crisis, public- sector wages have already been lowered by 20% or more. Many schools and hospitals will be shut. The consequences are also political: Latvia's elections to the European parliament on 6 June 2009 showed increased support for the opposition.
The prime minister Valdis Dombrovskis on 9 June secured proposals for even tougher spending cuts amounting to 500 million lats ($9.92 million). This follows demands from international lenders, including the International Monetary Fund (IMF) and the European Union, for state budget cuts to be reduced by an additional 10%.
Andres Borg, the Swedish finance minister, welcomed the news and - while attending a meeting of European finance ministers in Luxembourg - made clear what he expected of his Latvian colleagues: "We are pleased with a more responsible fiscal policy from Riga...now we need equally strong credibility. (The Latvian government) must do exactly what they say and the effects must be exactly what they say."
NOW this is my post from 2007 You can check?Is Latvia making the Argentinean mistake? Are there any similarities?
It was a few years ago when corporate TV stations showed a terrible situation in Argentina – a country of a stormy past, but in a pretty good shape since the introduction of global economy. Crowds of people protesting in the streets, soldiers shooting at them. Smoke, squibs, fire and unemployment surpassing 22 per cent. In 2001 Argentina was on the bottom of an abyss, from which – according to Western economists – there was no escape.
Globalists, industrialists and bankers were massively leaving the country taking away with them whatever still could be taken. The media were ordered to forget about that country and its sheer existence. In December 2001 Argentina fund herself in an economical hole into which it was pushed by its elites and globalism. The banks stopped paying out the money. Nobody was able to control the economy of the country. President Carlos Menem, previously in power, an industrialist chosen for the post in 1989, had promised Argentineans beautiful women and Ferrari cars. But through the back door he would sell out the country’s assets to foreign hands for ridiculously low prices. He borrowed large sums of money from the World Bank and International Monetary Fund. The citizens of Argentina, which thanks to the borrowed money was prospering like never before, cheered for their President and declared him a genius of the free market. The idyll ended when they had to start paying back the borrowed money. In 2001 the gross domestic product went down as much as 11 per cent. However, the country did not receive any additional funds or any concrete pieces of advice from the IMF. The history of Argentina is full of unsuccessful uprisings, sudden upheavals, protests and wars. It is also full of poverty of masses and unimaginable richness of a small group of the chosen ones. It is full of corruption, horrible torture and fascist prisons. But by the end of 1990s the whole world was left speechless. What was going on the streets of Argentina was a warning and a prophecy for the enthusiasts of global economy. In private the journalists were wondering how it was possible to ruin a whole country in such a short time. How was it possible that no one noticed that and no one counter-reacted? Such questions were circulating in the Internet and in private conversations. But newspapers and TV bulletins were chasing for sensation and blubbering about fiscal irresponsibility on a large scale.Average Argentineans and the new president, De la Rua, were soon to be blamed for everything. Argentina was alive and kicking, but corporate media did not want to let the public know about it. In 1999, when De la Rua was chosen President and the country had already been in recession for 3 years, conniving CNN would announce that Menem had not been re-elected because he could not enter for election for the third time, according to the constitution. However, he said that he would enter the election in 2003. Menem belonged to Peronists party, the biggest political power in Argentina. He was closely linked with the USA, globalism and free market.
The new President of Argentina had almost no move. Peronists were still in power and they attacked him from the very beginning. De la Rua asked his countrymen in his speeches: ‘Please, understand how important is unity. I want to be the President of all Argentineans.’ When economic crash came, International Monetary Fund was the first to wash their hands. Its experts claimed that Argentina spent too much Money although the country’s budget was much smaller than the budget of the USA during the Great Depression. When the economists ridiculed such an explanation, the lawyers of IMF began their attack. They claimed that Argentina had had such rights to distribute the loans to which the Fund had to adjust and which made normal economical functioning impossible. It means that the Fund wants us to believe that poor Argentina dictated them the conditions. All that show was supervised by the elites of the USA. For the last 55 years, during the whole existence of the International Monetary Fund, the voice of the United States has been decisive. Other rich member countries could easily oppose the USA in voting and win, but by some strange coincidence they never did. When we take a closer look at IMF we will find out that in fact it is only a group of lenders ruled by the American Treasury. We should not be surprised then that the American government (and the obedient American and Western media after them) unanimously stated that Argentina must be submissive to the rules imposed on her by the IMF.
Economical analysis Today we know already why Argentina’s economy collapsed, although the media do not want to say it. I am begging here for a special attention of the readers in Poland. In 1991 Menem based the country’s economy on a ‘higher’ currency which was the American dollar. A stable exchange rate of 1:1 between the dollar and the Argentinean peso was introduced. Menem hoped that the dollar would soon become the circulating currency in Argentina. It was quite a good idea at first, but soon it turned out that the value of the dollar was overrated. Automatically the value of the Argentinean peso was also overvalued. Let us pay attention how the euro is functioning in Poland. At the moment when investors figured out that the value of the peso is overrated they started fearing that it would fall. That is why they began demanding higher and higher interest rates on everything. Also on private and government loans. It caused a huge debt.
The interest rate was raised to 40 per cent. To keep up the parity on the American currency, the Argentinian government had to have adequate amount of American dollars in the banks. The more the crisis developed the more American dollars the government had to buy for a significantly overrated price. More and more people demanded transactions in cash. This process pushed Argentina into a debt of 140 billion of dollars. In December 2001 the Argentinian government announced to the world that they are not able to pay anything.
Argentina became the pariah of nations. To keep up the overrated value of the peso, International Monetary Fund gave Argentina huge loans. Only in one year to the country’s Treasury were sent 40 billion dollars as a package organised by many lending institutions. Only one basic requirement that was to guarantee that these loans would be paid off was to maintain zero budget deficit. Which meant that Argentina had to oscillate on 100 per cent of the budget. It is impossible during a recession to keep 100% of a budget, besides it takes some painful operations like serious cuts in the budget, which in turn cause high level of unemployment eventually leading to street fighting on a big scale. How did that process look like from the point of view of an average, hard-working Argentinian? At the beginning of the 1990s Argentinians were encouraged to buy almost everything.
Companies were privatized and incorporated into conglomerates.People were encouraged to build houses by giving them low-mortgage loans. People were asked to set up their own companies and those who were laid off were given compensation packages. Luxury cars were shown to the middle class and sold for very low down-payments for high-percentage loans and long-term payments. The media shouted out that the situation is so good, that everybody would be able to afford to pay off the loans on cars or houses. ‘You can have everything now – you will pay off later!’. The Argentinians – like Poles today – enjoyed the prosperity not knowing that a trap had been set up for them. After 40 years of poverty and wars they could at last have in their gardens or garages what so far they had seen in American films. With the Western capital came the people whose task was to watch its flow.
They taught Argentinians what the free market and global economy is about. Soon they had such huge influence on Argentina’s administrating structure that the country, practically speaking, lost its independence. In the situation when the American dollar was bought with the peso at the rate of 1:1, everything that was produced in Argentina (as well as services) was too expensive to be exported. The whole country – just like Poland and other countries – was literally choked to death. Import of goods was much cheaper than their production. In that way almost 10% of gross domestic product was destroyed. Mass privatizations at the beginning of the 1990s of almost all national assets for a fraction of its market value had already caused unemployment on a big scale. Mainly electricity, municipal and telecommunication companies were privatized. Globalists know very well how to do it. You start privatizing from the chosen key sectors. After that, other co-operating sectors become incompatible. Then there is no way out but to privatize all other sectors in the structure upwards. When the spiral of privatization went up, the spiral of dismissions from work went down. At the bottom there was a bigger and bigger number of unemployed people ending up with no means of living. On the scale of the country, the spiral movement up was balanced by the movement down. Finally more and more people stopped doing their shopping and the money stopped circulating. So did the taxes. Poor Argentinians did not pay taxes because they had nothing – instead, they started buying rifles. When the money stopped circulating, now privatised companies laid off more and more people to keep up the economy of their firms. Those three inter-related crisises (taxes, unemployment, overrated value of the currency) get the Argentinian government to beg IMF for help or advice. International Monetary Fund, after long negotiations, made their decision. ‘Argentina is too much in debt. We can’t help. Let us leave that country in the state of free falling into an abyss.’
Also, during many military councils the decision was made how to cut off Argentina from the outside world if the expected rebellion of armed Argentinians was to spread across the borders. This decision by IMF get the Argentinians (who foresaw the fall of the value of the peso) to rush to the banks to pay out their savings. The banks were closed, the salaries in many sectors of the country’s economy were held up. In desperation, the President declared that Argentina stopped paying off her debts. The press foretold that in the country there would be hair-raising scenes and after that they lost their interest in the matter.
The Argentinian miracle It seemed that there was no retreat for Argentina. The rats began to leave the sinking ship. President Menem left for Chile. The businessmen and their international advisors were leaving for their countries. Even small investors, whose parents had come to Argentina in search for a better life, frantically tried to get entry visas to their mother countries. Whole factories with full machinery equipment were left behind – it was not profitable to produce there anything any more. The workers were laid off with nothing. Beautiful residences with swimming-pools were left abandoned, as well as whole office blocks lined out with marble. Those who had led to that crisis were moving like locust on other fields which could still be eaten up. ’Time’ magazine was wondering: ‘What can President De la Rua do now? This is a million-dollar question. Whether alone or in a coalition, he immediately needs a plan to ease the crisis. He has to help his countrymen to fill their stomachs and, maybe, to revive economical growth. The problem is that – to ease the results of the crisis concerning poor people – the government has to spend millions of dollars on food and basic needs. And this will cause a further escalation of the financial crisis. Something must happen…’ And it did happen!
The Argentinians trusted their President who broke the negotiations with international financiers. The army, police and ordinary people lined up in support. They claimed that Argentina belonged to Argentinians, not to international financial mafia. The Argentinian government, left alone, made a decision which get the White House and international bankers furious. Against their recommendation, the exchange rate of the peso was freed. Minister of Economy, Roberto Lavagna, stated: ‘Having competitive prices of currency exchange will help our export and enable fulfillment of the country’s needs.’ They also decided to end the free market policy to which the country’s economy was a prisoner.
An economical co-operation with Brazil and China was established. Some capital started to flow to the country. The central bank began to buy the dollar again, but only as much as necessary to keep up the economic growth. When Argentina announced that after 3 years from the moment of separation from degenerated ideas of globalists she was able to pay 30 cents for every dollar of her debt and keep up her unprecedented economical growth, at first nobody believed her. Then the media were strictly forbidden to inform about it. We should not be surprised as it is a palpable proof how quickly an economy of a given country and life of its citizens can improve when they forget about globalist absurdities. In December 2004 the British ‘Guardian’ wrote: Three years ago, in December, Argentina was in crisis. The economy was rolling down uncontrolled into an abyss, banks closed their door to the investors, company presidents changed every week. Today the common opinion among the economists in Buenos Aires are that the country has left the worst behind. Yes, Argentina is still fighting with a complicated process of reconstruction of her debt, but the economy has undergone incredible changes.’
Like Phoenix, the economy has risen from the ashes. After an 11-per-cent fall in 2002, in 2003 the domestic product rose almost 9% and it will rise another 8% this year*. The government carefully announces that GDP will rise 4% in 2005, but most experts in economy believe that in fact the growth will be 5%. The assumptions of ‘free market’ were bad for jobs and employment. In 2002 the unemployment reached its peak with 22%. Now it is 12%. Whether you are faithful believers or not, some commentators say about the rise of Argentina as of a miracle which Rodrigo Rato, the director of IMF, could not cause. The hand of God turned out to be more powerful than the hand of International Monetary Fund. Now nobody is cheating any more. Another thing which is hidden by the media was the fact of absolute unification of the working class with the management class. When the factory owners closed their firms and fled to other countries, their workers and directors occupied nearby cafes and park benches. When they were sitting idly on the streets, they were discussing how to improve their life and situation of their country, doomed to fail. The employees of such abandoned factories as Zanon looked at the gates melancholically. They spent most of their lives in those factories. Finally they made up their minds. They entered the grounds of their empty and devastated factories, started the machines and began production out of the materials which were still in the warehouses. The authorities and the army looked at that almost communist-like behaviour of the people in a friendly manner. Soon department managers, office clerks and economic directors joined the turners, polishers and warehouse men. In the record-breaking time sales and export were initiated.
There were no fixed hours of work. The decisions concerning their factories were taken by the people during short production meetings. It turned out that the production is profitable and needed. What had not been profitable for globalists started to be such for common people without the help from banks and financial cartels. Soon production and sales reached their record levels in some factories. The people shared the profit with one another. They had never earned such sums of money before. So, they started to spend them. Thus building industry and other branches of industry got moving. All that happened so quickly that America did not even have enough time to declare Argentina a communist country.
The Movement of Unemployed Workers (MTD) was established. Soon this organisation had the power to influence politics. And that was yet another mystery of the Argentinian miracle. The rats come back The situation of Argentina began to improve. Globalists and factory owners began to come back and demand a return of their factories taken over by the people. Those who had left the country on the verge of a civil war 3 years before, now have some claims quoting international laws. Does that remind the Poles of something? MTD, which was created almost literally on the streets, is strong. The organization is threatening with mass demonstrations. The ceramics factory, Zanon, the first one to be taken over by its workers and revived to the state of a profitable works, has become a symbol of the new and better, like Gdansk Shipyard used to be for Poles. MTD is considered by CIA and other similar organizations as a group which managed to create the most modern strategies and solutions how to unite and defend people from capitalism. The returning rats from international financial circles are fighting back. Because Argentina constitutes a serious threat to the whole global economy, we should assume that if the USA wasn’t involved in Iraq now, the American soldiers would be defending their oil under the Argentinian grass in the name of democracy, or would be defending the freedom of their country there. Kirchner, new President of Argentina, demands the extradition of the ex-president Carlos Menem, who is in Chile. Menem is wanted by the Argentinian authorities for corruption and bringing the country to ruin. He planned to enter for the presidential election in 2007 and used to promise the factory owners to return their property. Of course, that is why he enjoys the support from international financiers and can afford to laugh at the orders and decisions of Argentinian courts of law. In January 2005 international bankers agreed to the proposal from the Argentinian government to be paid 25 cents for every dollar of the debt. An unseen thing happened – Argentina declared a war to IMF and several other globalist organizations and won. Argentina, protected by her own army, not only blackmailed the globalists, but also refused any negotiations with 700,000 holders of the state bonds. Argentina has an open way to be accepted back to the community of international societies from which she had been thrown away before. And she did it on her own conditions, as a full member, making decisions on her own. Many bankers and international investors accuse Argentina of totalitarism and cheating investors and lenders. It caused quarrels among big financiers, Italian and American among others, who claim that if it was not for 9/11, they would be talking to Argentinians in a different manner. Three months later IMF again began demanding a full payment of the debts. But Argentina was already strong enough being in economic co-operation with Brazil and China to show the bankers from Wall Street ‘the middle finger of her right hand’. Argentina started to prove to the world that about half of the creditors had already made a considerable profit on the Argentinian debts and that it was not fair that they should demand any more.This opinion was exposed by Chinese and Indian media. By the way, Argentina showed in black and white how some people tried to bring the country to bankruptcy and what it meant in practice. The British ‘Guardian’ writes: ‘Three things worked for the benefit of Argentina. First, Kirchner’s card was strong thanks to the strong economy. Secondly, the truth about IMF was being revealed, that is why they wanted a quick settlement. Thirdly, Wall Street left Argentina just before the crisis and the negotiations were led by European banks. So the American Treasury was not pressed to play hard with Argentina. Also, they did not want Kirchner to make friends with a strong populist, President of Brazil, Lula. Now many indebted countries may follow Argentina’s footsteps – and show the globalists their behind. Including Poland. And that is what the financial circles fear most. A precedence was created. A relatively non-significant country, held up against the wall, defied the wide-spread slogans of democracy, law and free market. And she won – at least so far. There has emerged a big chance for other countries. Now, when the American army is involved in Iraq, they can get rid of the yoke. You only need to want it and go for it. Just like the citizens of Argentina did, regardless of their social function, possessions and education.
Alex Lech Bajan RAQport Washington DC mailto:office@raqport.com tel USA 001-703-528-0114
Wyniki 1 - 21 spośród 21 wyników dla zapytania stocznia. (Znaleziono w 0.02 sek.)
Sytuacja w polskich stoczniach (2009-08-21)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Karol Guzikiewicz - wiceprzewodniczący Solidarności Stoczni Gdańskiej
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=17817
Co dalej z polskimi stoczniami? (2009-08-18)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Lech Wydrzyński - przewodniczący Szczecińskiego Stowarzyszenia Obrony Stoczni i Przemysłu Okrętowego w Polsce
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=17790
Co dzieje się w polskich stoczniach? (2009-08-08)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: pos. Marek Gróbarczyk, poseł do Parlamentu Europejskiego
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=17702
Wizyta Neelie Kroes w stoczniach w Szczecinie, Gdyni i Gdańsku (2009-07-11)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Andrzej Jaworski, były prezes Stoczni Gdańskiej
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=17381
Formalne zatrzymanie produkcji statków w stoczniach w Szczecinie i w Gdyni (2009-05-29)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Paweł Brzezicki
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=14947
Debata stoczniowa (2009-05-14)
Rodzaj audycji: [Rozmowy niedokończone]
Autor: Marek Gróbarczyk - były minister gospodarki morskiej, Andrzej Jaworski - prezes fundacji Stocznia Gdańska
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=14877
Rząd zataił dokumenty przed Polakami (2009-04-21)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: były prezes Stoczni Gdańskiej Andrzej Jaworski, prezes stowarzyszenia Stocznia Gdańska
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=14550
Zwolnienia w stoczniach (2009-01-26)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Kpt. ż. w. Zbigniew Sulatycki
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=10672
Co dalej ze stoczniami? (2008-11-07)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Andrzej Jaworski
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=9746
Co dalej z polskimi stoczniami? (2008-10-03)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Andrzej Jaworski
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=9415
Walka o przetrwanie polskiego przemysłu stoczniowego (2008-09-19)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Andrzej Jaworski - prezes fundacji Stocznia Gdańska, Roman Gałęzewski - przewodniczący Solidarności Stoczni Gdańskiej
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=9248
Jaka przyszłość przemysłu stoczniowego w Polsce? (2008-08-22)
Rodzaj audycji: [Rozmowy niedokończone]
Autor: Ryszard Kwidzyński oraz Grzegorz Huszcz - b. wiceprezesi Stoczni Szczecińskiej, Lech Wydrzyński i Jerzy Corda - akcjonariusze Stoczni Szczecińskiej, Andrzej Jaworski - b. prezes Stoczni Gdańskiej, Prezes Fundacji Stocznia Gdańska, Brunon Baranowski - czło
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=8926
Sytuacja w stoczniach (2008-07-09)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: prez. Andrzej Jaworski
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=8524
Enigmatyczny program zatopienia Stoczni Gdańskiej i sprzedaży Polskiej Żeglugi Morskiej cz.II (2008-06-26)
Rodzaj audycji: [Rozmowy niedokończone]
Autor: Andrzej Jaworski - b.prezes Stoczni Gdańskiej, prezes Fundacji Stocznia Gdańska; Brunon Baranowski - przew. Komisji Międzyzakładowej NSZZ Solidarność; Mieczysław Folta - kpt. Żeglugi Wielkiej, przew. Rady Pracowniczej PŻM; Paweł Kowalski - przew. Komisji
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=8423
Enigmatyczny program zatopienia Stoczni Gdańskiej i sprzedaży Polskiej Żeglugi Morskiej (2008-06-26)
Rodzaj audycji: [Rozmowy niedokończone]
Autor: Andrzej Jaworski - b.prezes Stoczni Gdańskiej, prezes Fundacji Stocznia Gdańska; Brunon Baranowski - przew. Komisji Międzyzakładowej NSZZ Solidarność; Mieczysław Folta - kpt. Żeglugi Wielkiej, przew. Rady Pracowniczej PŻM; Paweł Kowalski - przew. Komisji
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=8422
Donald Tusk przekazuje nieprawdziwe informacje o polskich stoczniach (2007-10-09)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Andrzej Jaworski - Prezes Stoczni Gdańskiej
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=6047
Problem w polskich stoczniach (2007-01-25)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Paweł Brzezicki - Prezes Agencji Rozwoju Przemysłu
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=4129
O co walczy Stocznia Gdynia? (2006-12-02)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Andrzej Jaworski - Prezes Stoczni Gdańskiej
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=3582
Stocznia Gdańska wytoczyła proces "Gazecie Wyborczej" (2006-10-19)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Andrzej Jaworski - Prezes Stoczni Gdańskiej
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=3170
Stocznia Gdańska została oddzielona od Gdyńskiej (2006-08-22)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Paweł Brzezicki - prezes Agencji Rozwoju Przemysłu
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=2699
Co dalej z kolebką Solidarności? Obecna sytuacja w Stoczniach: Gdańskiej i Gdyńskiej. (2006-06-21)
Rodzaj audycji: [Aktualności dnia]
Autor: Andrzej Jaworski - prezes Stoczni Gdańskiej
Adres: http://www.radiomaryja.pl/audycje.php?id=2306
Saturday, August 29, 2009
Rok 1939 w świetle kluczowych faktów prof. Pogonowski,
Rok 1939 w świetle kluczowych faktów prof. Pogonowski,
Rok 1939 w świetle kluczowych faktów jest zupełnie inny niż oficjalnie mówi o tym Rosja i niż młodzież uczy się w polskich szkołach, zwłaszcza z podręczników pełnych błędów historycznych, których rodowód wywodzi się z PRL-u. Po Pierwszej Wojnie Światowej Polska ogłosiła niepodległość i walczyła, według Normana Davies'a, w sześciu konfliktach, w rezultacie których zostały ustalone granice Drugiej Rzeczypospolitej.
Marszałek Józef Piłsudski rozumiał rosnące zagrożenie militarne przez Niemcy i Rosję Sowiecką i podsumował sytuację Polski w swoim testamencie, w którym powiedział rodakom: „Lawirujcie między Niemcami i Rosją póki można, a jak się nie da, wciągnijcie do walki cały świat”. Obecnie w 70. rocznicę wybuchu Drugiej Wojny Światowej trzeba pamiętać, że prawdopodobnie Polska uratowała Rosję Sowiecką od klęski, kiedy 26 stycznia 1939, odrzuciła ofertę Hitlera przystąpienia do anty-sowieckiego przymierza, w formie Paktu Anty-Kominternowskiego. Tym samym Polska odmówiła wzięcia udziału w jednoczesnym ataku na Rosję z zachodu przez Niemcy i ze wschodu przez Japonię.
Angielska książka „Diplomat in Berlin, 1933-39”, ambasadora polskiego Józefa Lipskiego, cytuje zbiegi Hitlera, począwszy do 5 sierpnia 1935 roku i jego ówczesne twierdzenie, że dla niego stosunki z Polską należą do najważniejszych. Wówczas Hitler zaproponował pakt przeciwko Rosji oraz współpracę wojskową. Polski rząd lawirował, ponieważ był świadomy, że stałą myślą przewodnią rządu nazistowskiego w Berlinie było urzeczywistnienie doktryny Lebensraumu i zabór niemiecki Polski i Ukrainy oraz kolonizacja Rosji, tak jak Anglicy skolonizowali Indie. Wcześniej dobrze opisał niemiecki koncept imperium „od Renu do Władywostoku” Aleksander Guczkow, minister obrony w rządzie Kiereńskiego.
W traktacie kapitulacji Rosji wobec Niemiec w Pierwszej Wojnie Światowej, w Brześciu Litewskim, 3 marca 1918 roku, rząd Lenina oficjalnie zgodził się na rolę Rosji jako wasala Niemiec, za co wielu Rosjan uznało Lenina za zdrajcę. Dwadzieścia lat później Hitler wierzył, że musi przyłączyć do Niemiec czarnoziem Ukrainy i wyeliminować Polaków i Ukraińców, tak żeby po wojnie ziemie ich były zaludnione przez „rasowych Niemców”.
Odrzucenie w Warszawie ponawianej oferty Joachima von Ribbentropa przystąpienia Polski do Paktu Anty-Kominternowskiego w dniu 26 stycznia 1939, komplikowało sytuację Niemiec. Jako alianci Japonii od 25 listopada 1936 roku, Niemcy wiedzieli o atakach japońskich na sowieckie wyspy na rzece Amur w 1937 roku, jak też o ataku na Niezależną Wschodnią Armię Czerwoną na granicy Mandżuko, w 1938 roku i z początkiem 1939 roku o naporze wojsk japońskich na Zewnętrzną Mongolię, wówczas kontrolowaną przez Związek Sowiecki.
Odmowa Polski uniemożliwiła plany Hitlera jednoczesnego ataku na Sowiety, ze wschodu i z zachodu. Podstawowym problemem Hitlera był fakt, że tereny państwa polskiego blokowały dostęp Niemców do Rosji. Polskie siły zbrojne uniemożliwiały przemarsz „na siłę” wojsk niemieckich w celu rozpoczęcia ataku na Rosję, podczas gdy Japonia atakowała ze wschodu. Uznając ten fakt, rząd w Berlinie zaczął korzystać z zachęty Stalina i dążyć do chwilowego porozumienia z Rosją kosztem Polski. Porozumienie to doszło do skutku i zantagonizowało Japonię. Plany Hitlera wikłały się.
Zamiast umożliwienia wojny na dwa fronty przeciwko Sowietom, już w marcu 1939 Polska, Francja i Anglia wymieniły wzajemne gwarancje obrony. Groziło to Niemcom wojną na dwa fronty, w chwili ataku Niemiec na Polskę. Istnieją pogłoski, że wówczas admirał Canaris, szef wywiadu niemieckiego, powiedział do Reinharda Heydricha, szefa hitlerowskiego aparatu terroru, że Niemcom brak żołnierzy, żeby wygrać zbliżającą się wojnę. Komplikacje w stosunkach Niemiec i Japonii nie dały długo na siebie czekać.
Ważny i mało znany jest fakt, że 19 marca 1939, Stalin przemawiał do 18. zjazdu sowieckiej partii komunistycznej i przemowa jego była nadana przez radio moskiewskie. Stalin oskarżył Wielką Brytanię i Francję o podjudzanie Niemców i Japończyków do ataków na Związek Sowiecki, w celu wyczerpania stron walczących tak, żeby alianci zachodni mogli dyktować warunki pokoju po walce. Wówczas Stalin wspomniał możliwość współpracy Rosji Sowieckiej z niemieckimi nazistami. Oferta Stalina była niespodzianką dla Berlina. Dała ona możliwość zwłoki w czasie pozornej przyjaźni i współpracy Niemców ze Sowietami.
Zwłoka była Niemcom wtedy potrzebna, ponieważ Polacy bronili swej niepodległości i odmówili przyłączenia się do ataku Niemców na Rosję. Polska odmówiła udziału 40 do 50 polskich dywizji gotowych do mobilizacji i mogła wraz z ponad 100 niemieckimi dywizjami dokonać zwycięskiego ataku na Sowiety, które były głównym geopolitycznym wrogiem Hitera, w jego planowanych podbojach na „następne 1000 lat”. Ówczesna gra Stalina jest opisana na stronie 95 mojej książki (Pogonowski. Iwo, „Jews In Poland: A documentary History, New York, 1993, ISBN 0-7818-0116-8).
Ważna jest podstawowa wypowiedź Hitlera z 11 sierpnia 1939 roku, była skierowana do Komisarza Ligi Narodów, Jacoba Burkhardta: „Wszystkie moje plany i przedsięwzięcia są skierowane przeciwko Rosji; jeżeli Zachód jest zbyt głupi i ślepy, żeby to pojąć, będę musiał ułożyć się z Rosją, wspólnie pokonać Zachód, a po jego klęsce zaatakuję Sowiety wszystkimi moimi siłami. Konieczna mi jest Ukraina, tak żeby nie mogli mnie wziąć głodem, jak to się stało w ostatniej wojnie”. (Roy Dennan: „Missed Chances,” Indigo, Londyn 1997, str. 65). Warto wspomnieć, że Hitler nazywał zbliżający się konflikt „wojną motorów” („Motorenkrieg”) - tymczasem wbrew pomysłom Hitlera, faktycznie armia niemiecka użyła 600,000 koni i 200,000 pojazdów motorowych, które okazały się mniej użyteczne niż konie, według książki Stephena Badsaya „World War II Battle Plans” 2000, str. 96.
Józef Garliński napisał na stronie 40 w jego książce „POLAND, S.O.E., AND THE ALLIES”: „Propagandziści komunistyczni nieraz mówią, że pakt Ribbentrop-Mołotow był tylko sprytnym posunięciem taktycznym Stalina, żeby zyskać na czasie. Nie był to zwykły pakt o nieagresji a raczej bliska współpraca komunistów z nazistami, którym sowieci dostarczyli 900,000 ton ropy naftowej, 500,000 ton rudy żelaznej, 500,000 ton nawozów oraz wiele ważnych dostaw”.
Według „The Oxford Kompanion to World War II” (Oxford University Press, 1995)” ofensywa sowiecka w sierpniu 1939 na japońską Armię Kwantyngu w Mandżuko pod wodzą generała Grigiry’ego Żukowa była pierwszym w historii zastosowaniem taktyk „blitz-krieg’u”, które były wprowadzone przez Niemców i Sowietów na sowieckich poligonach po zawarciu traktatu w Rapallo, 16 kwietnia 1922 roku, przez zdominowaną przez Żydów Republikę Weimarską. Od 28 maja 1939 roku odbywały się w Azji największe w historii tamtych czasów, bitwy powietrzne 140 do 200 samolotów sowieckich i japońskich, (A. Stella, „Khlkhim-Gol, The Forgotten War”, Journal of Contemporary History, 18, 1983).
Stalin, w obawie przed wojną na dwa fronty, posłał Żukowa żeby niespodzianie uderzył na Japończyków, za pomocą 35 batalionów piechoty, 20 szwadronów kawalerii, 500 samolotów i 500 nowych czołgów. Świadomy nadchodzącego ataku na Polskę, Żukow zaatakował 20 sierpnia 1939 roku i zadał wielkie straty Japończykom skoordynowanym ogniem czołgów, armat i samolotów po raz pierwszy w historii. Ponad 18,000 Japończyków poległo (P. Snow: Nomohan – the Unknown Victory,” History Today, lipiec, 1990).
Według autora Laurie Braber („Chaekmate at the Russian Border: Japanese Conflict before Pearl Harbour” 2000): „Pakt nazistów z Sowietami 23 sierpnia 1939, był uważny przez rząd Japonii z zdradę Paktu Anty-Kominternowskiego i konkluzja Japończyków była że Hitlerem trzeba manipulować na korzyść Japonii, ale nigdy mu ufać. Pakt Niemców ze Sowietami był ogłoszony w czasie klęski wojsk japońskich.. Formalnie walki japońsko-sowieckie skończyły się zawieszeniem broni 16 września 1939. Sowieci po końcu walk przeciwko Japonii, 17 września uderzyli na Polskę w pełnej świadomości, że Francja nie spełni obietnicy i nie zaatakuje Niemiec, w czasie kiedy 70% sił niemieckich walczyło w Polsce, a jednocześnie Francja miała więcej czołgów niż Niemcy.
Stalin zorientował się latem 1940 roku, jak wielki błąd popełnił, dokonując masowych egzekucji polskich jeńców wojennych, wiosną 1940 roku, takich zbrodni jak mordu NKWD w Katyniu dokonanego na oficerach polskich. Salin miał nadzieję, że we Francji znowu będzie przewlekła wojna pozycyjna i że rosyjska armia będzie mogła nadrobić straty 44,000 oficerów sowieckich zabitych w czasie stalinowskich czystek w latach 1930. Szybkie zwycięstwo Hitlera we Francji zagrażało wcześniejszym atakiem na Rosję, która potrzebowała pomocy z USA oraz mogłaby użyć przeciwko Hitlerowi polskich, jeńców wojennych wymordowanych przez NKWD wiosną 1940.
Rząd rosyjski poczuwa się do ciągłości z rządami Stalina i innych komunistów. Obecnie po wielokrotnym potępianiu zbrodni rządów komunistycznych dokonywanych na komunistach, Moskwa wybiela Pakt Ribbentrop-Mołotow i oznajmia, że rosyjskie służby wywiadowcze wkrótce ogłoszą jakieś sensacyjne knowania Polski z Hitlerem, niby w postaci tajnych pertraktacji polskich służb specjalnych oraz ministerstwa obrony, według wiadomości agencji RIA Nowosti. Rzecznik rosyjskich służb w mediach, Sergei Iwanow, stara się pokazać Polskę, ofiarę masowych mordów w czasie Drugiej Wojny Światowej, w jak najgorszym możliwie świetle. Jakoś Moskwę nie stać na przyznanie faktu jak wiele Rosja skorzystała na odmowie przez Polskę wzięcia udziału w ataku sił Hitlera na Sowiety w 1939 roku.
Rok 1939 w świetle kluczowych faktów jest zupełnie inny niż oficjalnie mówi o tym Rosja i niż młodzież uczy się w polskich szkołach, zwłaszcza z podręczników pełnych błędów historycznych, których rodowód wywodzi się z PRL-u. Po Pierwszej Wojnie Światowej Polska ogłosiła niepodległość i walczyła, według Normana Davies'a, w sześciu konfliktach, w rezultacie których zostały ustalone granice Drugiej Rzeczypospolitej.
Marszałek Józef Piłsudski rozumiał rosnące zagrożenie militarne przez Niemcy i Rosję Sowiecką i podsumował sytuację Polski w swoim testamencie, w którym powiedział rodakom: „Lawirujcie między Niemcami i Rosją póki można, a jak się nie da, wciągnijcie do walki cały świat”. Obecnie w 70. rocznicę wybuchu Drugiej Wojny Światowej trzeba pamiętać, że prawdopodobnie Polska uratowała Rosję Sowiecką od klęski, kiedy 26 stycznia 1939, odrzuciła ofertę Hitlera przystąpienia do anty-sowieckiego przymierza, w formie Paktu Anty-Kominternowskiego. Tym samym Polska odmówiła wzięcia udziału w jednoczesnym ataku na Rosję z zachodu przez Niemcy i ze wschodu przez Japonię.
Angielska książka „Diplomat in Berlin, 1933-39”, ambasadora polskiego Józefa Lipskiego, cytuje zbiegi Hitlera, począwszy do 5 sierpnia 1935 roku i jego ówczesne twierdzenie, że dla niego stosunki z Polską należą do najważniejszych. Wówczas Hitler zaproponował pakt przeciwko Rosji oraz współpracę wojskową. Polski rząd lawirował, ponieważ był świadomy, że stałą myślą przewodnią rządu nazistowskiego w Berlinie było urzeczywistnienie doktryny Lebensraumu i zabór niemiecki Polski i Ukrainy oraz kolonizacja Rosji, tak jak Anglicy skolonizowali Indie. Wcześniej dobrze opisał niemiecki koncept imperium „od Renu do Władywostoku” Aleksander Guczkow, minister obrony w rządzie Kiereńskiego.
W traktacie kapitulacji Rosji wobec Niemiec w Pierwszej Wojnie Światowej, w Brześciu Litewskim, 3 marca 1918 roku, rząd Lenina oficjalnie zgodził się na rolę Rosji jako wasala Niemiec, za co wielu Rosjan uznało Lenina za zdrajcę. Dwadzieścia lat później Hitler wierzył, że musi przyłączyć do Niemiec czarnoziem Ukrainy i wyeliminować Polaków i Ukraińców, tak żeby po wojnie ziemie ich były zaludnione przez „rasowych Niemców”.
Odrzucenie w Warszawie ponawianej oferty Joachima von Ribbentropa przystąpienia Polski do Paktu Anty-Kominternowskiego w dniu 26 stycznia 1939, komplikowało sytuację Niemiec. Jako alianci Japonii od 25 listopada 1936 roku, Niemcy wiedzieli o atakach japońskich na sowieckie wyspy na rzece Amur w 1937 roku, jak też o ataku na Niezależną Wschodnią Armię Czerwoną na granicy Mandżuko, w 1938 roku i z początkiem 1939 roku o naporze wojsk japońskich na Zewnętrzną Mongolię, wówczas kontrolowaną przez Związek Sowiecki.
Odmowa Polski uniemożliwiła plany Hitlera jednoczesnego ataku na Sowiety, ze wschodu i z zachodu. Podstawowym problemem Hitlera był fakt, że tereny państwa polskiego blokowały dostęp Niemców do Rosji. Polskie siły zbrojne uniemożliwiały przemarsz „na siłę” wojsk niemieckich w celu rozpoczęcia ataku na Rosję, podczas gdy Japonia atakowała ze wschodu. Uznając ten fakt, rząd w Berlinie zaczął korzystać z zachęty Stalina i dążyć do chwilowego porozumienia z Rosją kosztem Polski. Porozumienie to doszło do skutku i zantagonizowało Japonię. Plany Hitlera wikłały się.
Zamiast umożliwienia wojny na dwa fronty przeciwko Sowietom, już w marcu 1939 Polska, Francja i Anglia wymieniły wzajemne gwarancje obrony. Groziło to Niemcom wojną na dwa fronty, w chwili ataku Niemiec na Polskę. Istnieją pogłoski, że wówczas admirał Canaris, szef wywiadu niemieckiego, powiedział do Reinharda Heydricha, szefa hitlerowskiego aparatu terroru, że Niemcom brak żołnierzy, żeby wygrać zbliżającą się wojnę. Komplikacje w stosunkach Niemiec i Japonii nie dały długo na siebie czekać.
Ważny i mało znany jest fakt, że 19 marca 1939, Stalin przemawiał do 18. zjazdu sowieckiej partii komunistycznej i przemowa jego była nadana przez radio moskiewskie. Stalin oskarżył Wielką Brytanię i Francję o podjudzanie Niemców i Japończyków do ataków na Związek Sowiecki, w celu wyczerpania stron walczących tak, żeby alianci zachodni mogli dyktować warunki pokoju po walce. Wówczas Stalin wspomniał możliwość współpracy Rosji Sowieckiej z niemieckimi nazistami. Oferta Stalina była niespodzianką dla Berlina. Dała ona możliwość zwłoki w czasie pozornej przyjaźni i współpracy Niemców ze Sowietami.
Zwłoka była Niemcom wtedy potrzebna, ponieważ Polacy bronili swej niepodległości i odmówili przyłączenia się do ataku Niemców na Rosję. Polska odmówiła udziału 40 do 50 polskich dywizji gotowych do mobilizacji i mogła wraz z ponad 100 niemieckimi dywizjami dokonać zwycięskiego ataku na Sowiety, które były głównym geopolitycznym wrogiem Hitera, w jego planowanych podbojach na „następne 1000 lat”. Ówczesna gra Stalina jest opisana na stronie 95 mojej książki (Pogonowski. Iwo, „Jews In Poland: A documentary History, New York, 1993, ISBN 0-7818-0116-8).
Ważna jest podstawowa wypowiedź Hitlera z 11 sierpnia 1939 roku, była skierowana do Komisarza Ligi Narodów, Jacoba Burkhardta: „Wszystkie moje plany i przedsięwzięcia są skierowane przeciwko Rosji; jeżeli Zachód jest zbyt głupi i ślepy, żeby to pojąć, będę musiał ułożyć się z Rosją, wspólnie pokonać Zachód, a po jego klęsce zaatakuję Sowiety wszystkimi moimi siłami. Konieczna mi jest Ukraina, tak żeby nie mogli mnie wziąć głodem, jak to się stało w ostatniej wojnie”. (Roy Dennan: „Missed Chances,” Indigo, Londyn 1997, str. 65). Warto wspomnieć, że Hitler nazywał zbliżający się konflikt „wojną motorów” („Motorenkrieg”) - tymczasem wbrew pomysłom Hitlera, faktycznie armia niemiecka użyła 600,000 koni i 200,000 pojazdów motorowych, które okazały się mniej użyteczne niż konie, według książki Stephena Badsaya „World War II Battle Plans” 2000, str. 96.
Józef Garliński napisał na stronie 40 w jego książce „POLAND, S.O.E., AND THE ALLIES”: „Propagandziści komunistyczni nieraz mówią, że pakt Ribbentrop-Mołotow był tylko sprytnym posunięciem taktycznym Stalina, żeby zyskać na czasie. Nie był to zwykły pakt o nieagresji a raczej bliska współpraca komunistów z nazistami, którym sowieci dostarczyli 900,000 ton ropy naftowej, 500,000 ton rudy żelaznej, 500,000 ton nawozów oraz wiele ważnych dostaw”.
Według „The Oxford Kompanion to World War II” (Oxford University Press, 1995)” ofensywa sowiecka w sierpniu 1939 na japońską Armię Kwantyngu w Mandżuko pod wodzą generała Grigiry’ego Żukowa była pierwszym w historii zastosowaniem taktyk „blitz-krieg’u”, które były wprowadzone przez Niemców i Sowietów na sowieckich poligonach po zawarciu traktatu w Rapallo, 16 kwietnia 1922 roku, przez zdominowaną przez Żydów Republikę Weimarską. Od 28 maja 1939 roku odbywały się w Azji największe w historii tamtych czasów, bitwy powietrzne 140 do 200 samolotów sowieckich i japońskich, (A. Stella, „Khlkhim-Gol, The Forgotten War”, Journal of Contemporary History, 18, 1983).
Stalin, w obawie przed wojną na dwa fronty, posłał Żukowa żeby niespodzianie uderzył na Japończyków, za pomocą 35 batalionów piechoty, 20 szwadronów kawalerii, 500 samolotów i 500 nowych czołgów. Świadomy nadchodzącego ataku na Polskę, Żukow zaatakował 20 sierpnia 1939 roku i zadał wielkie straty Japończykom skoordynowanym ogniem czołgów, armat i samolotów po raz pierwszy w historii. Ponad 18,000 Japończyków poległo (P. Snow: Nomohan – the Unknown Victory,” History Today, lipiec, 1990).
Według autora Laurie Braber („Chaekmate at the Russian Border: Japanese Conflict before Pearl Harbour” 2000): „Pakt nazistów z Sowietami 23 sierpnia 1939, był uważny przez rząd Japonii z zdradę Paktu Anty-Kominternowskiego i konkluzja Japończyków była że Hitlerem trzeba manipulować na korzyść Japonii, ale nigdy mu ufać. Pakt Niemców ze Sowietami był ogłoszony w czasie klęski wojsk japońskich.. Formalnie walki japońsko-sowieckie skończyły się zawieszeniem broni 16 września 1939. Sowieci po końcu walk przeciwko Japonii, 17 września uderzyli na Polskę w pełnej świadomości, że Francja nie spełni obietnicy i nie zaatakuje Niemiec, w czasie kiedy 70% sił niemieckich walczyło w Polsce, a jednocześnie Francja miała więcej czołgów niż Niemcy.
Stalin zorientował się latem 1940 roku, jak wielki błąd popełnił, dokonując masowych egzekucji polskich jeńców wojennych, wiosną 1940 roku, takich zbrodni jak mordu NKWD w Katyniu dokonanego na oficerach polskich. Salin miał nadzieję, że we Francji znowu będzie przewlekła wojna pozycyjna i że rosyjska armia będzie mogła nadrobić straty 44,000 oficerów sowieckich zabitych w czasie stalinowskich czystek w latach 1930. Szybkie zwycięstwo Hitlera we Francji zagrażało wcześniejszym atakiem na Rosję, która potrzebowała pomocy z USA oraz mogłaby użyć przeciwko Hitlerowi polskich, jeńców wojennych wymordowanych przez NKWD wiosną 1940.
Rząd rosyjski poczuwa się do ciągłości z rządami Stalina i innych komunistów. Obecnie po wielokrotnym potępianiu zbrodni rządów komunistycznych dokonywanych na komunistach, Moskwa wybiela Pakt Ribbentrop-Mołotow i oznajmia, że rosyjskie służby wywiadowcze wkrótce ogłoszą jakieś sensacyjne knowania Polski z Hitlerem, niby w postaci tajnych pertraktacji polskich służb specjalnych oraz ministerstwa obrony, według wiadomości agencji RIA Nowosti. Rzecznik rosyjskich służb w mediach, Sergei Iwanow, stara się pokazać Polskę, ofiarę masowych mordów w czasie Drugiej Wojny Światowej, w jak najgorszym możliwie świetle. Jakoś Moskwę nie stać na przyznanie faktu jak wiele Rosja skorzystała na odmowie przez Polskę wzięcia udziału w ataku sił Hitlera na Sowiety w 1939 roku.
Thursday, August 27, 2009
On September 1, 1939, at 04:45 local time 70th anniversary of the outbreak of World War II at Westerplatte Poland with no American Delegation.
On September 1, 1939, at 04:45 local time 70th anniversary of the outbreak of World War II at Westerplatte Poland with no American Delegation.
On September 1, 1939, at 04:45 local time 70th anniversary of the outbreak of World War II at Westerplatte Poland with no American Delegation. Where is president Obama, Vice President Biden or Secretary of state Hillary Clinton?
Polish American Community and people of Poland one of the US strongest allied are outrage that US is not sending high ranking delegation to this event.
70th anniversary of the outbreak of World War II at Westerplatte will be attended by German chancellor Angela Merkel and Russian prime minister Vladimir Putin and other 69 Heads of States and Governments will Participante.Among those expected to be present at the Westerplatte monument on 1 September are also the prime ministers of Netherlands, Sweden, Italy, the Baltic states, Finland, as well as European Parliament president Jerzy Buzek. France and the UK, which were Poland's allies in 1939, will be represented by foreign ministers Bernard Kouchner and David Miliband.
But not from United States of America
To the entire world Westerplatte ( the Polish Thermopile ) in Poland is like Pearl Harbor to American people.
Westerplatte (1967) part03 [English Subtitles] Polish war movie
Clips from CBC mini documentary about Poland's contribution to the war effort. Polish pilots of the RAF. Betrayal of Poland by Roosevelt, Churchill and Stalin.
Over the course of the violent engagement some 2,600 German soldiers fought against the 205-strong garrison of stalwart Poles. The exact number of German casualties has never been disclosed, but is assumed to be quite high in comparison to the Polish figures - of the 205 Polish soldiers defending the outpost, only 14 perished (including the Polish radio operator, later executed for refusing to divulge radio codes to the German side) while 53 were wounded.
On September 1, 1939, at 04:45 local time, as Germany began its invasion of Poland, Schleswig-Holstein started to shell the Polish garrison. This was followed by a repelled attack by German naval infantry. Another two assaults that day were repelled as well. Over the coming days, the Germans repeatedly bombarded Westerplatte with naval and heavy field artillery along with dive-bombing raids by Junkers Ju 87 Stukas. Repeated attacks of 3500 German soldiers were repelled by the 180 Polish soldiers for seven days. Major Henryk Sucharski had been informed that no help from the Polish Army would come but still he decided to defend to relieve attacks on Polish coast - most of the German forces were engaged in the attacks on Westerplatte. On September 7th Major Henryk Sucharski decided to surrender due to lack of ammunition and supplies. As a sign of honor for the soldiers of Westerplatte, German commander, Gen. Eberhardt, allowed Mjr. Sucharski to keep his officer's sword while being taken prisoner.
Westerplatte Defenders Repulse Attacks From Sea, Air and Land; 70 to 200 Polish 'Suicide Troops' Shatter Two German Attempts to Storm Fortress After Plane and Ship Bombardments.
A band of Polish soldiers who for six days fought a "battle of the Alamo" under constant German siege today surrendered Westerplatte Fortress in Danzig Harbor, where the first shot of the European war was fired, according to announcement in Berlin
Westerplatte - il cimitero dei soldati caduti durante i combattimenti nel settembre 1939. Al centro la lapide del comandante, il maggiore Henryk Sucharski. L'avamposto militare di Westerplatte, secondo i piani strategici di difesa, doveva resistere al nemico soltanto 12 ore in attesa dell'arrivo dei soccorsi. Aveva invece resistito sette giorni agli attacchi furiosi della nave corazzata "Schlezwig-Holstein", della fanteria e delle forze aeree tedesche.
Sep 1, 1939 - Am 1. September 1939, einen Tag nachdem der Senat die Verdienstmedaille Danziger Kreuz beschlossen hatte, beschoss die Wehrmacht die Westerplatte, und im Gefecht um das Polnische Postamt in Danzig wurde dieses Gebäude erstürmt. Zudem trafen Truppen der.
Sep 1, 1939 - Pouco faltava para as cinco da manhã de 1 de Setembro de 1939, quando o couraçado alemão Schleswig-Holstein, ancorado na foz do Vístula no interior da Cidade Livre de Gdańsk começou a bombardear a guarnição militar polaca em Westerplatte.
Sep 2, 1939 - "The commander in chief greets the gallant garrison at Westerplatte and expects every man to stick to his sanguinary post." BY ANDREAS BACKER. I ... The call for sacrifice was directed at the "suicide battalion" which mans the Polish munitions dump of Westerplatte off Danzig harbor.
Sep 4, 1939 - After three days of bombardment from sea and air, a little Polish garrison still held the Westerplatte munitions base in Danzig Harbor tonight. ... Thirty airplanes dropped between fifty and sixty bombs on the Westerplatte yesterday, but the Poles still retaliated with machine-gun fire.
Sep 7, 1939 - When this writer left the Nazi-held city of Danzig yesterday morning a small force of Polish soldiers--between 70 and 200 of them--still resisted valiantly in Westerplatte fortress after four days of a fierce siege. Machine-gun fire from the Polish garrison shattered completely two ...
Sep 8, 1939 - A band of Polish soldiers who for six days fought a "battle of the Alamo" under constant German siege today surrendered Westerplatte Fortress in ... The Schleswig-Holstein steamed into position early is the day; trained her gone on the Westerplatte and blasted away: All that , day the ...
Sep 10, 1939 - They were aimed at the Westerplatte, a small Polish fortress, on a Danzig peninsula.. For nearly a week after Danzig had been proclaimed by Adolf Hitler a part of the Reich and German troops had occupied the city, the Polish garrison of the Westerplatte held out. ...
Today the ruins of the barracks and two blockhouses - the only structures on the island - still remain. One of the blockhouses has been converted into a museum commemorating the battle and those who fought there, with two shells from the Schleswig-Holstein ironically propping the entrance. A placid 25m tall stone monument now marks the site of this infamous exchange that preceded the levelling of Gdansk's Old Town and sparked a worldwide conflict that would result in immeasurable suffering (particularly in Poland). Though it is outside the city, Westerplatte is a worthwhile venture for anyone visiting Gdansk; like so many sights in Poland, it is haunted by it's troubling history in the face of a beautiful natural environment.
Gdansk's picturesque Westerplatte peninsula has the unhappy distinction of being the site of the official start of the Second World War. A small forested island separated from Gdansk by the harbour channel, Westerplatte was established as a Polish military outpost during the interwar period, equipped with one 75mm field gun, two 37mm antitank guns (slightly mystifying for a coastal defense), four mortars and several medium machine guns, but lacking any true fortifications. By the autumn of 1939, the Polish garrison occupying Westerplatte comprised of 182 soldiers expected to withstand a potential attack for twelve hours.
In late August, 1939, under the suspect pretense of an amiable courtesy visit, the German battleship Schleswig-Holstein dropped anchor in the channel off Westerplatte and on September 1, at exactly 04:45 local time, began it's barrage of the Polish outpost with its superior 280 and 150mm guns. Thus began Germany's invasion of Poland, igniting the powderkeg that would explode into World War II.
Expecting an easy victory, the German offensive was sternly repelled by Polish small arms and machine gun fire, and suffered unexpected losses during two more assaults upon Westerplatte the same day. The only Polish 75mm gun was destroyed after discharging 28 shells into the German position across the channel. Despite a German naval infantry invasion, sustained bombardment by heavy artillery and diving airraids from German warplanes, the Polish garrison repulsed the Germans for seven days, before the depleted unit, suffering from exhaustion, severe injury and a shortage of food, water, ammunition and medical supplies, was forced to surrender on September 7th.
A Song of the Soldiers of Westerplatte
Boleslaw Prus
When their days had been filled
and it was time to die in the summer,
They went straight to heaven in a coach-and-four,
the soldiers of Westerplatte.
(Summer was beautiful that year.)
They sang: "Ah, ‘tis nothing
that our wounds were so painful,
for now it is sweet to walk
the heavenly fields."
(On earth that year there was plenty of heather for bouquets.)
In Gdansk we stood like a wall
in defiance of the German offensive,
now we soar among the clouds,
we soldiers of Westerplatte.
Those with keen sense of sight
and sound are said to have heard
in the clouds the measured step
of the Maratime Batallion.
This was the song they heard: "We'll
take advantage of the sunshine
and bask in the warm days
in the heather fields of paradise.
But when the cold wind blows
and sorrow courses the earth,
We'll float down to the center of Warsaw,
The soldiers of Westerplatte."
-translated by Walter Whipple
1st September 1939
At 04.30 Stuka dive-bombers prematurely bombed the bridge at Tczew in the Pomeranian Corridor. SS troops dressed in Polish uniforms attacked the radio station at Gleiwitz and broadcast inflammatory statements urging Polish minorities to take up arms against Hitler. For a touch of realism, several bodies of concentration inmates dressed in Polish uniforms, were left behind as 'evidence' for journalists (Zaloga and Madej, 1991) to report on.
The Free City of Danzig was heavily shelled and bombed, inflicting heavy casualties upon the civilian population and military coastal defences or navy flotillas. In Danzig, the defenders, particularly civilian volunteers were shot. The Army Pomorze faced the 4th Army whose tactic was to isolate them in the north from the rest of the Polish Forces and then link up with the Third Army and attack Warsaw.
Daylong fighting produced at times, scenes of sheer heroism. The Pomorska Cavalry Brigade had been in contacts with the German 20th Motorized Infantry Division. Colonel Masterlarz had half the unit mount up and attempted a surprise attack from the rear. Catching an infantry battalion by surprise in a woodland clearing, the sabre attack wiped them out. Legends and myths were borne of cavalry units taking on armoured vehicles. However, what is forgotten, is that the cavalry units carried anti-tank weapons for rapid deployment (Zaloga and Madej, 1991).
On the Prussian Front the German Third Army broke through defences to the north of Warsaw. Ground attacks started at 05.00 and aimed to knock out the heavy fortifications at Mlawa. It was on this front that the Polish Mazowiecka Cavalry Brigade had a number of sabre clashes with the German First Cavalry Brigade (Zaloga and Madej,1991) thus marking an end to mounted warfare. The Polish Special Operational Group Narew had virtually no contacts with German forces due to the restraining action of the Polish Third Army and therefore effectively denied rapid gains on this front.
The heaviest fighting took place in the Southwest, a front covered by Army Lodz and further south, Army Krakow. Army Poznan in the centre saw little action or contact on the first day of fighting. The German Eighth and Tenth Armies pushed through the massive densely forested areas with major infantry clashes en route. The Wolynska Cavalry Brigade successfully countered attacks by the German 4th Panzer Division whose poor co-ordination in attack delayed advance and lost equipment. This front was geographicaly the most diverse and faced the largest concentration of mechanized troops. The heaviest fighting was around the industrial zone of Katowice. In the south, the 44th and 45th Infantry Divisions attacked throught the Jablonkow Pass near Karwina and Cieszyn which were lightly defended. In the southern mountainous area, the XXII Panzer Corps attacked just below Nowy Targ at the Dunajec river which was defended by the 1st KOP Regiment and National Guard Zakopane Battalion. Army Krakow was forced to commit support to stem the attack which was temporarily held.
Outflanked and harassed by German guerrilla units, Army Krakow had to deal with a large number of armed German units set up by the Abwehr to carry out sabotage.
Once the Germans broke through the various fronts, poor communications impeded any chance of reforming on a grand scale. From the 10th until 18th September Polish units were able to reform quickly and still were able to harass and inflict serious damage. For field commanders like Anders, confusion and contradictory orders added to the pain and humiliation of the inevitable defeat. Units attempted to move south-east despite heavy co-ordinated artillery bombardments. Soldiers and civilians who were able to bear arms bravely defended and resisted for as long as possible as they moved behind the Vistula. Encirclement began and 60,000 troops were destroyed at Radom. Partisan units were organized and regular army units kept moving southeast in order to gain supplies of food and munitions and regroup to avoid annihilation once the Russians entered the war on 17th September.
Field commanders moved as many of the remnants of the army to an escape route which led to Romania and Hungary . Units breached German lines on 22nd September before Soviet troops blocked all routes. Poland finally fell on the 6th October as the last organized resistance was crushed at Hel and Kock. Zaloga and Madej (1991) estimated the Germans took 587,000 prisoners and the Soviets 200,000. Anders (1949) estimated between 200 - 300,000 escaped into Romania and Hungary through the Dukla Pass. Those who were caught by the Soviets may have been far higher (Anders, 1949). Fiedotov, an NKVD general estimated it to be nearer 475,000. However, if all those arrested including White Russians, Jews and political prisoners, the number was between 1.5 and 1.6m people. Transported to the Gulags, few survived.
One of Poland's greatest gifts towards the war effort was to have captured an Ultra machine (Stafford, 1997) early in the conflict. The true value of this encryption machine was instantly recognised by Polish and French code-breakers. Unfortunately, true recognition of its significance came later and the thanks given to the Poles hardly covers couple of sentences in either archives or in historical text..
Please write letters and call office of the President Obama, Vice President Biden and Secretary of State Hillary Clinton why US is not sending high ranking delegation to Poland 70th anniversary of the outbreak of World War II?
You can also call or write to the President:
The White House
1600 Pennsylvania Avenue NW
Washington, DC 20500
Please include your e-mail address
Phone Numbers
Comments: 202-456-1111
Switchboard: 202-456-1414
FAX: 202-456-2461
TTY/TDD
Comments: 202-456-6213
Visitors Office: 202-456-2121
Vice President Joe Biden
The White House
1600 Pennsylvania Avenue NW
Washington, DC 20500
Rahm Emanuel
Deputy Chiefs of Staff
Jim Messina
Mona Sutphen
Senior Advisors
David Axelrod
Valerie Jarrett
Pete Rouse
Secretary of State Hillary Rodham Clinton
U.S. Department of State
2201 C Street NW
Washington, DC 20520
Main Switchboard:
202-647-4000
On September 1, 1939, at 04:45 local time 70th anniversary of the outbreak of World War II at Westerplatte Poland with no American Delegation. Where is president Obama, Vice President Biden or Secretary of state Hillary Clinton?
Polish American Community and people of Poland one of the US strongest allied are outrage that US is not sending high ranking delegation to this event.
70th anniversary of the outbreak of World War II at Westerplatte will be attended by German chancellor Angela Merkel and Russian prime minister Vladimir Putin and other 69 Heads of States and Governments will Participante.Among those expected to be present at the Westerplatte monument on 1 September are also the prime ministers of Netherlands, Sweden, Italy, the Baltic states, Finland, as well as European Parliament president Jerzy Buzek. France and the UK, which were Poland's allies in 1939, will be represented by foreign ministers Bernard Kouchner and David Miliband.
But not from United States of America
To the entire world Westerplatte ( the Polish Thermopile ) in Poland is like Pearl Harbor to American people.
Westerplatte (1967) part03 [English Subtitles] Polish war movie
Clips from CBC mini documentary about Poland's contribution to the war effort. Polish pilots of the RAF. Betrayal of Poland by Roosevelt, Churchill and Stalin.
Over the course of the violent engagement some 2,600 German soldiers fought against the 205-strong garrison of stalwart Poles. The exact number of German casualties has never been disclosed, but is assumed to be quite high in comparison to the Polish figures - of the 205 Polish soldiers defending the outpost, only 14 perished (including the Polish radio operator, later executed for refusing to divulge radio codes to the German side) while 53 were wounded.
On September 1, 1939, at 04:45 local time, as Germany began its invasion of Poland, Schleswig-Holstein started to shell the Polish garrison. This was followed by a repelled attack by German naval infantry. Another two assaults that day were repelled as well. Over the coming days, the Germans repeatedly bombarded Westerplatte with naval and heavy field artillery along with dive-bombing raids by Junkers Ju 87 Stukas. Repeated attacks of 3500 German soldiers were repelled by the 180 Polish soldiers for seven days. Major Henryk Sucharski had been informed that no help from the Polish Army would come but still he decided to defend to relieve attacks on Polish coast - most of the German forces were engaged in the attacks on Westerplatte. On September 7th Major Henryk Sucharski decided to surrender due to lack of ammunition and supplies. As a sign of honor for the soldiers of Westerplatte, German commander, Gen. Eberhardt, allowed Mjr. Sucharski to keep his officer's sword while being taken prisoner.
Westerplatte Defenders Repulse Attacks From Sea, Air and Land; 70 to 200 Polish 'Suicide Troops' Shatter Two German Attempts to Storm Fortress After Plane and Ship Bombardments.
A band of Polish soldiers who for six days fought a "battle of the Alamo" under constant German siege today surrendered Westerplatte Fortress in Danzig Harbor, where the first shot of the European war was fired, according to announcement in Berlin
Westerplatte - il cimitero dei soldati caduti durante i combattimenti nel settembre 1939. Al centro la lapide del comandante, il maggiore Henryk Sucharski. L'avamposto militare di Westerplatte, secondo i piani strategici di difesa, doveva resistere al nemico soltanto 12 ore in attesa dell'arrivo dei soccorsi. Aveva invece resistito sette giorni agli attacchi furiosi della nave corazzata "Schlezwig-Holstein", della fanteria e delle forze aeree tedesche.
Sep 1, 1939 - Am 1. September 1939, einen Tag nachdem der Senat die Verdienstmedaille Danziger Kreuz beschlossen hatte, beschoss die Wehrmacht die Westerplatte, und im Gefecht um das Polnische Postamt in Danzig wurde dieses Gebäude erstürmt. Zudem trafen Truppen der.
Sep 1, 1939 - Pouco faltava para as cinco da manhã de 1 de Setembro de 1939, quando o couraçado alemão Schleswig-Holstein, ancorado na foz do Vístula no interior da Cidade Livre de Gdańsk começou a bombardear a guarnição militar polaca em Westerplatte.
Sep 2, 1939 - "The commander in chief greets the gallant garrison at Westerplatte and expects every man to stick to his sanguinary post." BY ANDREAS BACKER. I ... The call for sacrifice was directed at the "suicide battalion" which mans the Polish munitions dump of Westerplatte off Danzig harbor.
Sep 4, 1939 - After three days of bombardment from sea and air, a little Polish garrison still held the Westerplatte munitions base in Danzig Harbor tonight. ... Thirty airplanes dropped between fifty and sixty bombs on the Westerplatte yesterday, but the Poles still retaliated with machine-gun fire.
Sep 7, 1939 - When this writer left the Nazi-held city of Danzig yesterday morning a small force of Polish soldiers--between 70 and 200 of them--still resisted valiantly in Westerplatte fortress after four days of a fierce siege. Machine-gun fire from the Polish garrison shattered completely two ...
Sep 8, 1939 - A band of Polish soldiers who for six days fought a "battle of the Alamo" under constant German siege today surrendered Westerplatte Fortress in ... The Schleswig-Holstein steamed into position early is the day; trained her gone on the Westerplatte and blasted away: All that , day the ...
Sep 10, 1939 - They were aimed at the Westerplatte, a small Polish fortress, on a Danzig peninsula.. For nearly a week after Danzig had been proclaimed by Adolf Hitler a part of the Reich and German troops had occupied the city, the Polish garrison of the Westerplatte held out. ...
Today the ruins of the barracks and two blockhouses - the only structures on the island - still remain. One of the blockhouses has been converted into a museum commemorating the battle and those who fought there, with two shells from the Schleswig-Holstein ironically propping the entrance. A placid 25m tall stone monument now marks the site of this infamous exchange that preceded the levelling of Gdansk's Old Town and sparked a worldwide conflict that would result in immeasurable suffering (particularly in Poland). Though it is outside the city, Westerplatte is a worthwhile venture for anyone visiting Gdansk; like so many sights in Poland, it is haunted by it's troubling history in the face of a beautiful natural environment.
Gdansk's picturesque Westerplatte peninsula has the unhappy distinction of being the site of the official start of the Second World War. A small forested island separated from Gdansk by the harbour channel, Westerplatte was established as a Polish military outpost during the interwar period, equipped with one 75mm field gun, two 37mm antitank guns (slightly mystifying for a coastal defense), four mortars and several medium machine guns, but lacking any true fortifications. By the autumn of 1939, the Polish garrison occupying Westerplatte comprised of 182 soldiers expected to withstand a potential attack for twelve hours.
In late August, 1939, under the suspect pretense of an amiable courtesy visit, the German battleship Schleswig-Holstein dropped anchor in the channel off Westerplatte and on September 1, at exactly 04:45 local time, began it's barrage of the Polish outpost with its superior 280 and 150mm guns. Thus began Germany's invasion of Poland, igniting the powderkeg that would explode into World War II.
Expecting an easy victory, the German offensive was sternly repelled by Polish small arms and machine gun fire, and suffered unexpected losses during two more assaults upon Westerplatte the same day. The only Polish 75mm gun was destroyed after discharging 28 shells into the German position across the channel. Despite a German naval infantry invasion, sustained bombardment by heavy artillery and diving airraids from German warplanes, the Polish garrison repulsed the Germans for seven days, before the depleted unit, suffering from exhaustion, severe injury and a shortage of food, water, ammunition and medical supplies, was forced to surrender on September 7th.
A Song of the Soldiers of Westerplatte
Boleslaw Prus
When their days had been filled
and it was time to die in the summer,
They went straight to heaven in a coach-and-four,
the soldiers of Westerplatte.
(Summer was beautiful that year.)
They sang: "Ah, ‘tis nothing
that our wounds were so painful,
for now it is sweet to walk
the heavenly fields."
(On earth that year there was plenty of heather for bouquets.)
In Gdansk we stood like a wall
in defiance of the German offensive,
now we soar among the clouds,
we soldiers of Westerplatte.
Those with keen sense of sight
and sound are said to have heard
in the clouds the measured step
of the Maratime Batallion.
This was the song they heard: "We'll
take advantage of the sunshine
and bask in the warm days
in the heather fields of paradise.
But when the cold wind blows
and sorrow courses the earth,
We'll float down to the center of Warsaw,
The soldiers of Westerplatte."
-translated by Walter Whipple
1st September 1939
At 04.30 Stuka dive-bombers prematurely bombed the bridge at Tczew in the Pomeranian Corridor. SS troops dressed in Polish uniforms attacked the radio station at Gleiwitz and broadcast inflammatory statements urging Polish minorities to take up arms against Hitler. For a touch of realism, several bodies of concentration inmates dressed in Polish uniforms, were left behind as 'evidence' for journalists (Zaloga and Madej, 1991) to report on.
The Free City of Danzig was heavily shelled and bombed, inflicting heavy casualties upon the civilian population and military coastal defences or navy flotillas. In Danzig, the defenders, particularly civilian volunteers were shot. The Army Pomorze faced the 4th Army whose tactic was to isolate them in the north from the rest of the Polish Forces and then link up with the Third Army and attack Warsaw.
Daylong fighting produced at times, scenes of sheer heroism. The Pomorska Cavalry Brigade had been in contacts with the German 20th Motorized Infantry Division. Colonel Masterlarz had half the unit mount up and attempted a surprise attack from the rear. Catching an infantry battalion by surprise in a woodland clearing, the sabre attack wiped them out. Legends and myths were borne of cavalry units taking on armoured vehicles. However, what is forgotten, is that the cavalry units carried anti-tank weapons for rapid deployment (Zaloga and Madej, 1991).
On the Prussian Front the German Third Army broke through defences to the north of Warsaw. Ground attacks started at 05.00 and aimed to knock out the heavy fortifications at Mlawa. It was on this front that the Polish Mazowiecka Cavalry Brigade had a number of sabre clashes with the German First Cavalry Brigade (Zaloga and Madej,1991) thus marking an end to mounted warfare. The Polish Special Operational Group Narew had virtually no contacts with German forces due to the restraining action of the Polish Third Army and therefore effectively denied rapid gains on this front.
The heaviest fighting took place in the Southwest, a front covered by Army Lodz and further south, Army Krakow. Army Poznan in the centre saw little action or contact on the first day of fighting. The German Eighth and Tenth Armies pushed through the massive densely forested areas with major infantry clashes en route. The Wolynska Cavalry Brigade successfully countered attacks by the German 4th Panzer Division whose poor co-ordination in attack delayed advance and lost equipment. This front was geographicaly the most diverse and faced the largest concentration of mechanized troops. The heaviest fighting was around the industrial zone of Katowice. In the south, the 44th and 45th Infantry Divisions attacked throught the Jablonkow Pass near Karwina and Cieszyn which were lightly defended. In the southern mountainous area, the XXII Panzer Corps attacked just below Nowy Targ at the Dunajec river which was defended by the 1st KOP Regiment and National Guard Zakopane Battalion. Army Krakow was forced to commit support to stem the attack which was temporarily held.
Outflanked and harassed by German guerrilla units, Army Krakow had to deal with a large number of armed German units set up by the Abwehr to carry out sabotage.
Once the Germans broke through the various fronts, poor communications impeded any chance of reforming on a grand scale. From the 10th until 18th September Polish units were able to reform quickly and still were able to harass and inflict serious damage. For field commanders like Anders, confusion and contradictory orders added to the pain and humiliation of the inevitable defeat. Units attempted to move south-east despite heavy co-ordinated artillery bombardments. Soldiers and civilians who were able to bear arms bravely defended and resisted for as long as possible as they moved behind the Vistula. Encirclement began and 60,000 troops were destroyed at Radom. Partisan units were organized and regular army units kept moving southeast in order to gain supplies of food and munitions and regroup to avoid annihilation once the Russians entered the war on 17th September.
Field commanders moved as many of the remnants of the army to an escape route which led to Romania and Hungary . Units breached German lines on 22nd September before Soviet troops blocked all routes. Poland finally fell on the 6th October as the last organized resistance was crushed at Hel and Kock. Zaloga and Madej (1991) estimated the Germans took 587,000 prisoners and the Soviets 200,000. Anders (1949) estimated between 200 - 300,000 escaped into Romania and Hungary through the Dukla Pass. Those who were caught by the Soviets may have been far higher (Anders, 1949). Fiedotov, an NKVD general estimated it to be nearer 475,000. However, if all those arrested including White Russians, Jews and political prisoners, the number was between 1.5 and 1.6m people. Transported to the Gulags, few survived.
One of Poland's greatest gifts towards the war effort was to have captured an Ultra machine (Stafford, 1997) early in the conflict. The true value of this encryption machine was instantly recognised by Polish and French code-breakers. Unfortunately, true recognition of its significance came later and the thanks given to the Poles hardly covers couple of sentences in either archives or in historical text..
Please write letters and call office of the President Obama, Vice President Biden and Secretary of State Hillary Clinton why US is not sending high ranking delegation to Poland 70th anniversary of the outbreak of World War II?
You can also call or write to the President:
The White House
1600 Pennsylvania Avenue NW
Washington, DC 20500
Please include your e-mail address
Phone Numbers
Comments: 202-456-1111
Switchboard: 202-456-1414
FAX: 202-456-2461
TTY/TDD
Comments: 202-456-6213
Visitors Office: 202-456-2121
Vice President Joe Biden
The White House
1600 Pennsylvania Avenue NW
Washington, DC 20500
Rahm Emanuel
Deputy Chiefs of Staff
Jim Messina
Mona Sutphen
Senior Advisors
David Axelrod
Valerie Jarrett
Pete Rouse
Secretary of State Hillary Rodham Clinton
U.S. Department of State
2201 C Street NW
Washington, DC 20520
Main Switchboard:
202-647-4000
Tuesday, August 25, 2009
SIRIUS XM Satellite Radio new order for the RAQport.com Virginia Company Servers including Blueonyx Aventurine Cluster and Virtualization servers
SIRIUS XM Satellite Radio new order for the RAQport.com Virginia Company Servers including Blueonyx Aventurine Cluster and Virtualization servers technology.
RAQport.com supply SIRIUS XM Satellite Radio with technology and the web servers for the data, mail, music for satellite connections since 2004
BlueOnyx is a Linux distribution (based on CentOS v5.2) which aims at delivering a turnkey server appliance for webhosting. It comes with a web based GUI interface which allows you (and your email, FTP and webhosting clients!) to manage most aspects of the server, its sites and accounts through a browser based interface. It is open source software, released under a Sun modified BSD license.
BlueOnyx is a modernized fork of BlueQuartz. A lot of improvements and enhancements (compared to a regular BlueQuartz) went into BlueOnyx. Including support for Java Servlet Pages, built in web based email, phpMyAdmin for you and your webhosting clients and provisions to automatically create MySQL databases and users for each virtual site.
As driving force behind BlueOnyx we're of course also porting all our existing BlueQuartz add-on software to BlueOnyx and will (while we're at it) modernize and extend it.
Customers who already have a BlueQuartz server with our software can upgrade the BlueQuartz version of our software to the latest BlueOnyx versions at the usual upgrade prices ($33.00 per PKG).
We will also offer special upgrade bundles up upgrade existing BlueQuartz servers to BlueOnyx - including an upgrade of all installed Solarspeed.net add-on software.
What is Aventurin{e}?
Aventurin{e} It is a fully blown Linux operating system that can be installed on any X86 compatible hardware. It provides an intuitive browser based administration interface and allows to create and manage Linux based virtual private servers. Aventurin{e} also includes mechanisms to back up and restore virtual private servers.
Benefits:
Aventurin{e} is ideal for webhosting companies and companies with their own IT infrastructure.
Within a matter of minutes you can create new CentOS + BlueQuartz virtual private servers which cater all your web, email and FTP needs.
Or you can create that CentOS, Fedora Core, Debian, Ubuntu or OpenSuSE virtual private server that your developer needs to deploy his new application. Aventurin{e} also helps you to deploy your own customized Linux operating systems.
Additionally Aventurin{e} helps you to improve your ability for disaster recovery. No longer do you have to provide individual backup mechanisms for each of your servers. Aventurin{e} allows you to back up (and restore!) all its virtual private servers through the GUI interface.
Migrations of virtual private servers from Aventurin{e} - or from any OpenVZ or Virtuozzo host - to another can be done without downtime.
Clustering:
When you are running mission critical servers and can afford next to no downtime, then clustering is the answer.
Aventurin{e} is available in a clustering version, which allows you to set up two servers to perform this task. This product comes as fully configured cluster - with two MSI P1-105A server chassis and with Aventurin{e} pre-installed and ready to run
How it works:
Ideally you have two identical servers. Each of them has two harddisks which do RAID 1 - either software RAID or hardware RAID. Both of these servers - or lets call them "Master Nodes" - are connected to each other by a crossover ethernet cable that plugs into the network interface "eth1" on both servers.
Additionally each server is connected to your switch or router that connects them to your LAN or to the Internet.
Both "Master Nodes" have one "shared" partition which is mirrored through "Raid over Ethernet". So all data that on this shared partition is constantly mirrored - not only on the internal RAID 1 that each server does by itself. It is also mirrored over to the other "Master Node" over the eth1 network interface.
During normal operation only "Master Node 1" has this shared partition mounted. All virtual private servers are stored in this shared partition and run out of it. So "Master Node 1" is serving all Web-, Email, FTP and other services off the virtual private servers that it provides.
"Master Node 2" just sits there and waits. Periodically (like one time each second) it monitors if "Master Node 1" is still alive and doing what it is supposed to do.
If "Master Node 2" realizes that "Master Node 1" is dead (for whatever reason), then it will mount the shared partition and will serve all virtual private servers.
To the casual observer it will look like there was a minor network glitch, but then he can continue to browse the webpage that he was visiting, or do whatever task on the virtual private server that he was visiting at the time.
As soon as "Master Node 1" returns back from the dead, "Master Node 2" will spot this. Both servers will negotiate and will arrange that the data of the shared partition is re-synchronized - so that both are fully up to date on all changes again.
What happenes next can be configured in Aventurin{e}'s GUI interface. You can configure that either "Master
Aventurine Cluster RAQ Servers 2 ( [PAIR) UNITS SUPERMICRO SYS-5015M-T+B 1U Rackmount Server Intel
Quantity in Basket: none
Code: ClusterRAQ500
Price: $3,499.00
Shipping Weight: 65.00 pounds
Aventurine Cluster RAQ Servers 2 ( [PAIR) UNITS SUPERMICRO SYS-5015M-T+B 1U Rackmount Server Intel 3000 LGA 775 Intel Xeon 1066/800MHz FSB 4 GIG RAM DUAL 1TB SATA RAID 1
10 VPS ( Virtual Private Servers
RAQport Inc.
2004 North Monroe Street
Arlington Virginia 22207
Washington DC Area
USA
TEL: 703-528-0114
TEL2: 703-652-0993
FAX: 703-940-8300
sms: 703-485-6619
Toll Free:1800-695-6200
EMAIL: sales@raqport.com
WEB SITE: http://raqport.com
Replacement for the SUN COBALT RAQ LINE
New Centos BluQuartz Virtualization and Cluster Web Servers
SIRIUS and XM to Combine in $13 Billion Merger of Equals
Provides Consumers with Enhanced Content, Greater Choices and Accelerated Technological Innovation
Enables Satellite Radio to Better Compete in Rapidly Evolving Audio Entertainment Industry
Extraordinary Value Creation for Shareholders
Mel Karmazin to Serve as Chief Executive Officer and Gary Parsons to Serve as Chairman of Combined Company
WASHINGTON and NEW YORK, Feb. 19 /PRNewswire-FirstCall/ -- XM Satellite Radio (NASDAQ: XMSR) and SIRIUS Satellite Radio (NASDAQ: SIRI) today announced that they have entered into a definitive agreement, under which the companies will be combined in a tax-free, all-stock merger of equals with a combined enterprise value of approximately $13 billion, which includes net debt of approximately $1.6 billion.
Under the terms of the agreement, XM shareholders will receive a fixed exchange ratio of 4.6 shares of SIRIUS common stock for each share of XM they own. XM and SIRIUS shareholders will each own approximately 50 percent of the combined company.
Mel Karmazin, currently Chief Executive Officer of SIRIUS, will become Chief Executive Officer of the combined company and Gary Parsons, currently Chairman of XM, will become Chairman of the combined company. The new company's board of directors will consist of 12 directors, including Messrs. Karmazin and Parsons, four independent members designated by each company, as well as one representative from each of General Motors and American Honda. Hugh Panero, the Chief Executive Officer of XM, will continue in his current role until the anticipated close of the merger.
The combined company will benefit from a highly experienced management team from both companies with extensive industry knowledge in radio, media, consumer electronics, OEM engineering and technology. Further management appointments will be announced prior to closing. The companies will continue to operate independently until the transaction is completed and will work together to determine the combined company's corporate name and headquarters location prior to closing.
The combination creates a nationwide audio entertainment provider with combined 2006 revenues of approximately $1.5 billion based on analysts' consensus estimates. Today the companies have approximately 14 million combined subscribers. Together, SIRIUS and XM will create a stronger platform for future innovation within the audio entertainment industry and will provide significant benefits to all constituencies, including:
* Greater Programming and Content Choices -- The combined company is
committed to consumer choice, including offering consumers the ability
to pick and choose the channels and content they want on a more a la
carte basis. The combined company will also provide consumers with a
broader selection of content, including a wide range of commercial-free
music channels, exclusive and non-exclusive sports coverage, news,
talk, and entertainment programming. Together, XM and SIRIUS will be
able to improve on products such as real-time traffic and rear-seat
video and introduce new ones such as advanced data services including
enhanced traffic, weather and infotainment offerings.
* Accelerated Technological Innovation -- The merger will enable the
combined company to develop and introduce a wider range of lower cost,
easy-to-use, and multi-functional devices through efficiencies in chip
set and radio design and procurement. Such innovation is essential to
remaining competitive in the consumer electronics-driven world of audio
entertainment.
* Benefits to OEM and Retail Partners -- The combined company will offer
automakers and retailers the opportunity to provide a broader content
offering to their customers. Consumer electronics retailers, including
Best Buy, Circuit City, RadioShack, Wal-Mart and others, will benefit
from enhanced product offerings that should allow satellite radio to
compete more effectively.
* Enhanced Financial Performance -- This transaction will enhance the
long-term financial success of satellite radio by allowing the combined
company to better manage its costs through sales and marketing and
subscriber acquisition efficiencies, satellite fleet synergies, combined
R&D and other benefits from economies of scale. Wall Street equity
analysts have published estimates of the present value of cost synergies
ranging from $3 billion to $7 billion.
* More Competitive Audio Entertainment Provider -- The combination of an
enhanced programming lineup with improved technology, distribution and
financials will better position satellite radio to compete for
consumers' attention and entertainment dollars against a host of
products and services in the highly competitive and rapidly evolving
audio entertainment marketplace. In addition to existing competition
from free "over-the-air" AM and FM radio as well as iPods and mobile
phone streaming, satellite radio will face new challenges from the rapid
growth of HD Radio, Internet radio and next generation wireless
technologies."We are excited for the many opportunities that an XM and SIRIUS combination will provide consumers," said Gary Parsons, Chairman of XM Satellite Radio and Hugh Panero, CEO of XM Satellite Radio, in a joint statement. "The combined company will be better positioned to compete effectively with the continually expanding array of entertainment alternatives that consumers have embraced since the Federal Communications Commission (FCC) first granted our satellite radio licenses a decade ago."
"This combination is the next logical step in the evolution of audio entertainment," said Mel Karmazin, CEO of SIRIUS Satellite Radio. "Together, our best-in-class management team and programming content will create unprecedented choice for consumers, while creating long-term value for shareholders of both companies. The combined company will be positioned to capitalize on SIRIUS and XM's complementary distribution and licensing agreements to enhance availability of satellite radios, offer expanded content to subscribers, drive increased advertising revenue and reduce expenses. Each of our companies has a strong commitment to providing listeners the broadest range of music, news, sports and entertainment and the best customer service possible. We look forward to sharing the benefits of the exciting new growth opportunities this combination will provide with all of our stakeholders."
The transaction is subject to approval by both companies' shareholders, the satisfaction of customary closing conditions and regulatory review and approvals, including antitrust agencies and the FCC. Pending regulatory approval, the companies expect the transaction to be completed by the end of 2007.
SIRIUS's financial advisor on the transaction is Morgan Stanley and Simpson Thacher & Bartlett LLP and Wiley Rein LLP are acting as legal counsel. XM's financial advisor on the transaction is J.P. Morgan Securities Inc. and Skadden Arps, Slate, Meagher & Flom LLP; Jones Day; and Latham & Watkins LLP are acting as legal counsel.
Conference Call and Webcast Information
The companies will hold a joint conference call and webcast on Tuesday, February 20, 2007 at 8:30 AM ET to discuss this announcement. The conference call can be monitored by dialing 800-573-4840 within the U.S. and 617-224-4326 for all other locations, passcode 29490052. The webcast can be accessed at http://www.sirius.com/ and http://www.xmradio.com/ as well as on their satellite radio services by tuning to SIRIUS channel 122 and XM channel 200. The webcast will be archived at http://www.sirius.com/ and http://www.xmradio.com/.
About SIRIUS
SIRIUS, "The Best Radio on Radio," delivers more than 130 channels of the best programming in all of radio. SIRIUS is the original and only home of 100% commercial free music channels in satellite radio, offering 69 music channels. SIRIUS also delivers 65 channels of sports, news, talk, entertainment, traffic, weather and data. SIRIUS is the Official Satellite Radio Partner of the NFL, NASCAR, NBA and NHL, and broadcasts live play-by-play games of the NFL, NBA and NHL, as well as live NASCAR races. All SIRIUS programming is available for a monthly subscription fee of only $12.95.
SIRIUS Internet Radio (SIR) is a CD-quality, Internet-only version of the SIRIUS radio service, without the use of a radio, for the monthly subscription fee of $12.95. SIR delivers more than 75 channels of talk, entertainment, sports, and 100% commercial free music.
SIRIUS products for the car, truck, home, RV and boat are available in more than 25,000 retail locations, including Best Buy, Circuit City, Crutchfield, Costco, Target, Wal-Mart, Sam's Club, RadioShack and at http://shop.sirius.com/.
SIRIUS radios are offered in vehicles from Audi, Bentley, BMW, Chrysler, Dodge, Ford, Infiniti, Jaguar, Jeep®, Land Rover, Lexus, Lincoln, Mercury, Maybach, Mazda, Mercedes-Benz, MINI, Mitsubishi, Nissan, Rolls Royce, Scion, Toyota, Volkswagen, and Volvo. Hertz also offers SIRIUS in its rental cars at major locations around the country.
Click on http://www.sirius.com/ to listen to SIRIUS live, or to purchase a SIRIUS radio and subscription.
About XM
XM (NASDAQ: XMSR) is America's number one satellite radio company with more than 7.6 million subscribers. Broadcasting live daily from studios in Washington, DC, New York City, Chicago, the Country Music Hall of Fame in Nashville, Toronto and Montreal, XM's 2007 lineup includes more than 170 digital channels of choice from coast to coast: commercial-free music, premier sports, news, talk radio, comedy, children's and entertainment programming; and the most advanced traffic and weather information.
XM, the leader in satellite-delivered entertainment and data services for the automobile market through partnerships with General Motors, Honda, Hyundai, Nissan, Porsche, Subaru, Suzuki and Toyota is available in 140 different vehicle models for 2007. XM's industry-leading products are available at consumer electronics retailers nationwide. For more information about XM hardware, programming and partnerships, please visit http://www.xmradio.com/.
Forward Looking Statements
This press release contains "forward-looking statements" within the meaning of the Private Securities Litigation Reform Act of 1995. Such statements include, but are not limited to, statements about the benefits of the business combination transaction involving Sirius Satellite Radio Inc. and XM Satellite Radio Holdings Inc., including potential synergies and cost savings and the timing thereof, future financial and operating results, the combined company's plans, objectives, expectations and intentions with respect to future operations, products and services; and other statements identified by words such as "anticipate," "believe," "plan," "estimate," "expect," "intend," "will," "should," "may," or words of similar meaning. Such forward- looking statements are based upon the current beliefs and expectations of SIRIUS' and XM's management and are inherently subject to significant business, economic and competitive uncertainties and contingencies, many of which are difficult to predict and generally beyond the control of SIRIUS and XM. Actual results may differ materially from the results anticipated in these forward-looking statements.
The following factors, among others, could cause actual results to differ materially from the anticipated results or other expectations expressed in the forward-looking statement: general business and economic conditions; the performance of financial markets and interest rates; the ability to obtain governmental approvals of the transaction on a timely basis; the failure of SIRIUS and XM shareholders to approve the transaction; the failure to realize synergies and cost-savings from the transaction or delay in realization thereof; the businesses of SIRIUS and XM may not be combined successfully, or such combination may take longer, be more difficult, time-consuming or costly to accomplish than expected; and operating costs and business disruption following the merger, including adverse effects on employee retention and on our business relationships with third parties, including manufacturers of radios, retailers, automakers and programming providers. Additional factors that could cause SIRIUS' and XM's results to differ materially from those described in the forward-looking statements can be found in SIRIUS' and XM's Annual Reports on Form 10-K for the year ended December 31, 2005, and Quarterly Reports on Form 10-Q for the quarters ended March 31, 2006, June 30, 2006 and September 30, 2006 which are filed with the Securities and Exchange Commission (the "SEC") and available at the SEC's Internet site (http://www.sec.gov/). The information set forth herein speaks only as of the date hereof, and Sirius and XM disclaim any intention or obligation to update any forward looking statements as a result of developments occurring after the date of this press release.
Important Additional Information Will be Filed with the SEC
This communication is being made in respect of the proposed business combination involving SIRIUS and XM. In connection with the proposed transaction, SIRIUS plans to file with the SEC a Registration Statement on Form S-4 containing a Joint Proxy Statement/Prospectus and each of SIRIUS and XM plan to file with the SEC other documents regarding the proposed transaction. The definitive Joint Proxy Statement/Prospectus will be mailed to stockholders of SIRIUS and XM. INVESTORS AND SECURITY HOLDERS OF SIRIUS AND XM ARE URGED TO READ THE JOINT PROXY STATEMENT/PROSPECTUS AND OTHER DOCUMENTS FILED WITH THE SEC CAREFULLY IN THEIR ENTIRETY WHEN THEY BECOME AVAILABLE BECAUSE THEY WILL CONTAIN IMPORTANT INFORMATION ABOUT THE PROPOSED TRANSACTION.
Investors and security holders will be able to obtain free copies of the Registration Statement and the Joint Proxy Statement/Prospectus (when available) and other documents filed with the SEC by SIRIUS and XM through the web site maintained by the SEC at http://www.sec.gov/. Free copies of the Registration Statement and the Joint Proxy Statement/Prospectus (when available) and other documents filed with the SEC can also be obtained by directing a request to Sirius Satellite Radio Inc., 1221 Avenue of the Americas, New York, NY 10020, Attention: Investor Relations or by directing a request to XM Satellite Radio Holdings Inc., 1500 Eckington Place, NE Washington, DC 20002, Attention: Investor Relations.
SIRIUS, XM and their respective directors and executive officers and other persons may be deemed to be participants in the solicitation of proxies in respect of the proposed transaction. Information regarding SIRIUS' directors and executive officers is available in its Annual Report on Form 10-K for the year ended December 31, 2005, which was filed with the SEC on March 13, 2006, and its proxy statement for its 2006 annual meeting of stockholders, which was filed with the SEC on April 21, 2006, and information regarding XM's directors and executive officers is available in XM's Annual Report on Form 10-K, for the year ended December 31, 2005, which was filed with the SEC on March 3, 2006 and its proxy statement for its 2006 annual meeting of shareholders, which was filed with the SEC on April 25, 2006. Other information regarding the participants in the proxy solicitation and a description of their direct and indirect interests, by security holdings or otherwise, will be contained in the Joint Proxy Statement/Prospectus and other relevant materials to be filed with the SEC when they become available.
Contacts
SIRIUS
Media Relations
Patrick Reilly
212-901-6646
PReilly@siriusradio.com
Investor Relations
Paul Blalock
212-584-5174
PBlalock@siriusradio.com
Hooper Stevens
212-901-6718
HStevens@siriusradio.com
XM
Media Relations
Nathaniel Brown
212-708-6170
Nathaniel.Brown@xmradio.com
Chance Patterson
202-380-4318
Chance.Patterson@xmradio.com
Investor Relations
Joseph Wilkinson
202-380-4008
Joe.Wilkinson@xmradio.com
Richard Sloane
202-380-1439
Richard.Sloane@xmradio.com
SOURCE: SIRIUS Satellite Radio; XM Satellite Radio
CONTACT: Patrick Reilly, Media Relations, +1-212-901-6646,
PReilly@siriusradio.com, or Paul Blalock, Investor Relations,
+1-212-584-5174, PBlalock@siriusradio.com, or Hooper Stevens, Investors
Relations, +1-212-901-6718, HStevens@siriusradio.com, all of SIRIUS, or
Nathaniel Brown, Media Relations, +1-212-708-6170,
Nathaniel.Brown@xmradio.com, or Chance Patterson, Media Relations,
+1-202-380-4318, Chance.Patterson@xmradio.com, or Joseph Wilkinson, Investor
Relations, +1-202-380-4008, Joe.Wilkinson@xmradio.com, or Richard Sloane,
Investor Relations, +1-202-380-1439, Richard.Sloane@xmradio.com, all of XM
Web site: http://www.xmradio.com/
http://www.sirius.com/
http://shop.sirius.com/
RAQport.com supply SIRIUS XM Satellite Radio with technology and the web servers for the data, mail, music for satellite connections since 2004
BlueOnyx is a Linux distribution (based on CentOS v5.2) which aims at delivering a turnkey server appliance for webhosting. It comes with a web based GUI interface which allows you (and your email, FTP and webhosting clients!) to manage most aspects of the server, its sites and accounts through a browser based interface. It is open source software, released under a Sun modified BSD license.
BlueOnyx is a modernized fork of BlueQuartz. A lot of improvements and enhancements (compared to a regular BlueQuartz) went into BlueOnyx. Including support for Java Servlet Pages, built in web based email, phpMyAdmin for you and your webhosting clients and provisions to automatically create MySQL databases and users for each virtual site.
As driving force behind BlueOnyx we're of course also porting all our existing BlueQuartz add-on software to BlueOnyx and will (while we're at it) modernize and extend it.
Customers who already have a BlueQuartz server with our software can upgrade the BlueQuartz version of our software to the latest BlueOnyx versions at the usual upgrade prices ($33.00 per PKG).
We will also offer special upgrade bundles up upgrade existing BlueQuartz servers to BlueOnyx - including an upgrade of all installed Solarspeed.net add-on software.
What is Aventurin{e}?
Aventurin{e} It is a fully blown Linux operating system that can be installed on any X86 compatible hardware. It provides an intuitive browser based administration interface and allows to create and manage Linux based virtual private servers. Aventurin{e} also includes mechanisms to back up and restore virtual private servers.
Benefits:
Aventurin{e} is ideal for webhosting companies and companies with their own IT infrastructure.
Within a matter of minutes you can create new CentOS + BlueQuartz virtual private servers which cater all your web, email and FTP needs.
Or you can create that CentOS, Fedora Core, Debian, Ubuntu or OpenSuSE virtual private server that your developer needs to deploy his new application. Aventurin{e} also helps you to deploy your own customized Linux operating systems.
Additionally Aventurin{e} helps you to improve your ability for disaster recovery. No longer do you have to provide individual backup mechanisms for each of your servers. Aventurin{e} allows you to back up (and restore!) all its virtual private servers through the GUI interface.
Migrations of virtual private servers from Aventurin{e} - or from any OpenVZ or Virtuozzo host - to another can be done without downtime.
Clustering:
When you are running mission critical servers and can afford next to no downtime, then clustering is the answer.
Aventurin{e} is available in a clustering version, which allows you to set up two servers to perform this task. This product comes as fully configured cluster - with two MSI P1-105A server chassis and with Aventurin{e} pre-installed and ready to run
How it works:
Ideally you have two identical servers. Each of them has two harddisks which do RAID 1 - either software RAID or hardware RAID. Both of these servers - or lets call them "Master Nodes" - are connected to each other by a crossover ethernet cable that plugs into the network interface "eth1" on both servers.
Additionally each server is connected to your switch or router that connects them to your LAN or to the Internet.
Both "Master Nodes" have one "shared" partition which is mirrored through "Raid over Ethernet". So all data that on this shared partition is constantly mirrored - not only on the internal RAID 1 that each server does by itself. It is also mirrored over to the other "Master Node" over the eth1 network interface.
During normal operation only "Master Node 1" has this shared partition mounted. All virtual private servers are stored in this shared partition and run out of it. So "Master Node 1" is serving all Web-, Email, FTP and other services off the virtual private servers that it provides.
"Master Node 2" just sits there and waits. Periodically (like one time each second) it monitors if "Master Node 1" is still alive and doing what it is supposed to do.
If "Master Node 2" realizes that "Master Node 1" is dead (for whatever reason), then it will mount the shared partition and will serve all virtual private servers.
To the casual observer it will look like there was a minor network glitch, but then he can continue to browse the webpage that he was visiting, or do whatever task on the virtual private server that he was visiting at the time.
As soon as "Master Node 1" returns back from the dead, "Master Node 2" will spot this. Both servers will negotiate and will arrange that the data of the shared partition is re-synchronized - so that both are fully up to date on all changes again.
What happenes next can be configured in Aventurin{e}'s GUI interface. You can configure that either "Master
Aventurine Cluster RAQ Servers 2 ( [PAIR) UNITS SUPERMICRO SYS-5015M-T+B 1U Rackmount Server Intel
Quantity in Basket: none
Code: ClusterRAQ500
Price: $3,499.00
Shipping Weight: 65.00 pounds
Aventurine Cluster RAQ Servers 2 ( [PAIR) UNITS SUPERMICRO SYS-5015M-T+B 1U Rackmount Server Intel 3000 LGA 775 Intel Xeon 1066/800MHz FSB 4 GIG RAM DUAL 1TB SATA RAID 1
10 VPS ( Virtual Private Servers
RAQport Inc.
2004 North Monroe Street
Arlington Virginia 22207
Washington DC Area
USA
TEL: 703-528-0114
TEL2: 703-652-0993
FAX: 703-940-8300
sms: 703-485-6619
Toll Free:1800-695-6200
EMAIL: sales@raqport.com
WEB SITE: http://raqport.com
Replacement for the SUN COBALT RAQ LINE
New Centos BluQuartz Virtualization and Cluster Web Servers
SIRIUS and XM to Combine in $13 Billion Merger of Equals
Provides Consumers with Enhanced Content, Greater Choices and Accelerated Technological Innovation
Enables Satellite Radio to Better Compete in Rapidly Evolving Audio Entertainment Industry
Extraordinary Value Creation for Shareholders
Mel Karmazin to Serve as Chief Executive Officer and Gary Parsons to Serve as Chairman of Combined Company
WASHINGTON and NEW YORK, Feb. 19 /PRNewswire-FirstCall/ -- XM Satellite Radio (NASDAQ: XMSR) and SIRIUS Satellite Radio (NASDAQ: SIRI) today announced that they have entered into a definitive agreement, under which the companies will be combined in a tax-free, all-stock merger of equals with a combined enterprise value of approximately $13 billion, which includes net debt of approximately $1.6 billion.
Under the terms of the agreement, XM shareholders will receive a fixed exchange ratio of 4.6 shares of SIRIUS common stock for each share of XM they own. XM and SIRIUS shareholders will each own approximately 50 percent of the combined company.
Mel Karmazin, currently Chief Executive Officer of SIRIUS, will become Chief Executive Officer of the combined company and Gary Parsons, currently Chairman of XM, will become Chairman of the combined company. The new company's board of directors will consist of 12 directors, including Messrs. Karmazin and Parsons, four independent members designated by each company, as well as one representative from each of General Motors and American Honda. Hugh Panero, the Chief Executive Officer of XM, will continue in his current role until the anticipated close of the merger.
The combined company will benefit from a highly experienced management team from both companies with extensive industry knowledge in radio, media, consumer electronics, OEM engineering and technology. Further management appointments will be announced prior to closing. The companies will continue to operate independently until the transaction is completed and will work together to determine the combined company's corporate name and headquarters location prior to closing.
The combination creates a nationwide audio entertainment provider with combined 2006 revenues of approximately $1.5 billion based on analysts' consensus estimates. Today the companies have approximately 14 million combined subscribers. Together, SIRIUS and XM will create a stronger platform for future innovation within the audio entertainment industry and will provide significant benefits to all constituencies, including:
* Greater Programming and Content Choices -- The combined company is
committed to consumer choice, including offering consumers the ability
to pick and choose the channels and content they want on a more a la
carte basis. The combined company will also provide consumers with a
broader selection of content, including a wide range of commercial-free
music channels, exclusive and non-exclusive sports coverage, news,
talk, and entertainment programming. Together, XM and SIRIUS will be
able to improve on products such as real-time traffic and rear-seat
video and introduce new ones such as advanced data services including
enhanced traffic, weather and infotainment offerings.
* Accelerated Technological Innovation -- The merger will enable the
combined company to develop and introduce a wider range of lower cost,
easy-to-use, and multi-functional devices through efficiencies in chip
set and radio design and procurement. Such innovation is essential to
remaining competitive in the consumer electronics-driven world of audio
entertainment.
* Benefits to OEM and Retail Partners -- The combined company will offer
automakers and retailers the opportunity to provide a broader content
offering to their customers. Consumer electronics retailers, including
Best Buy, Circuit City, RadioShack, Wal-Mart and others, will benefit
from enhanced product offerings that should allow satellite radio to
compete more effectively.
* Enhanced Financial Performance -- This transaction will enhance the
long-term financial success of satellite radio by allowing the combined
company to better manage its costs through sales and marketing and
subscriber acquisition efficiencies, satellite fleet synergies, combined
R&D and other benefits from economies of scale. Wall Street equity
analysts have published estimates of the present value of cost synergies
ranging from $3 billion to $7 billion.
* More Competitive Audio Entertainment Provider -- The combination of an
enhanced programming lineup with improved technology, distribution and
financials will better position satellite radio to compete for
consumers' attention and entertainment dollars against a host of
products and services in the highly competitive and rapidly evolving
audio entertainment marketplace. In addition to existing competition
from free "over-the-air" AM and FM radio as well as iPods and mobile
phone streaming, satellite radio will face new challenges from the rapid
growth of HD Radio, Internet radio and next generation wireless
technologies."We are excited for the many opportunities that an XM and SIRIUS combination will provide consumers," said Gary Parsons, Chairman of XM Satellite Radio and Hugh Panero, CEO of XM Satellite Radio, in a joint statement. "The combined company will be better positioned to compete effectively with the continually expanding array of entertainment alternatives that consumers have embraced since the Federal Communications Commission (FCC) first granted our satellite radio licenses a decade ago."
"This combination is the next logical step in the evolution of audio entertainment," said Mel Karmazin, CEO of SIRIUS Satellite Radio. "Together, our best-in-class management team and programming content will create unprecedented choice for consumers, while creating long-term value for shareholders of both companies. The combined company will be positioned to capitalize on SIRIUS and XM's complementary distribution and licensing agreements to enhance availability of satellite radios, offer expanded content to subscribers, drive increased advertising revenue and reduce expenses. Each of our companies has a strong commitment to providing listeners the broadest range of music, news, sports and entertainment and the best customer service possible. We look forward to sharing the benefits of the exciting new growth opportunities this combination will provide with all of our stakeholders."
The transaction is subject to approval by both companies' shareholders, the satisfaction of customary closing conditions and regulatory review and approvals, including antitrust agencies and the FCC. Pending regulatory approval, the companies expect the transaction to be completed by the end of 2007.
SIRIUS's financial advisor on the transaction is Morgan Stanley and Simpson Thacher & Bartlett LLP and Wiley Rein LLP are acting as legal counsel. XM's financial advisor on the transaction is J.P. Morgan Securities Inc. and Skadden Arps, Slate, Meagher & Flom LLP; Jones Day; and Latham & Watkins LLP are acting as legal counsel.
Conference Call and Webcast Information
The companies will hold a joint conference call and webcast on Tuesday, February 20, 2007 at 8:30 AM ET to discuss this announcement. The conference call can be monitored by dialing 800-573-4840 within the U.S. and 617-224-4326 for all other locations, passcode 29490052. The webcast can be accessed at http://www.sirius.com/ and http://www.xmradio.com/ as well as on their satellite radio services by tuning to SIRIUS channel 122 and XM channel 200. The webcast will be archived at http://www.sirius.com/ and http://www.xmradio.com/.
About SIRIUS
SIRIUS, "The Best Radio on Radio," delivers more than 130 channels of the best programming in all of radio. SIRIUS is the original and only home of 100% commercial free music channels in satellite radio, offering 69 music channels. SIRIUS also delivers 65 channels of sports, news, talk, entertainment, traffic, weather and data. SIRIUS is the Official Satellite Radio Partner of the NFL, NASCAR, NBA and NHL, and broadcasts live play-by-play games of the NFL, NBA and NHL, as well as live NASCAR races. All SIRIUS programming is available for a monthly subscription fee of only $12.95.
SIRIUS Internet Radio (SIR) is a CD-quality, Internet-only version of the SIRIUS radio service, without the use of a radio, for the monthly subscription fee of $12.95. SIR delivers more than 75 channels of talk, entertainment, sports, and 100% commercial free music.
SIRIUS products for the car, truck, home, RV and boat are available in more than 25,000 retail locations, including Best Buy, Circuit City, Crutchfield, Costco, Target, Wal-Mart, Sam's Club, RadioShack and at http://shop.sirius.com/.
SIRIUS radios are offered in vehicles from Audi, Bentley, BMW, Chrysler, Dodge, Ford, Infiniti, Jaguar, Jeep®, Land Rover, Lexus, Lincoln, Mercury, Maybach, Mazda, Mercedes-Benz, MINI, Mitsubishi, Nissan, Rolls Royce, Scion, Toyota, Volkswagen, and Volvo. Hertz also offers SIRIUS in its rental cars at major locations around the country.
Click on http://www.sirius.com/ to listen to SIRIUS live, or to purchase a SIRIUS radio and subscription.
About XM
XM (NASDAQ: XMSR) is America's number one satellite radio company with more than 7.6 million subscribers. Broadcasting live daily from studios in Washington, DC, New York City, Chicago, the Country Music Hall of Fame in Nashville, Toronto and Montreal, XM's 2007 lineup includes more than 170 digital channels of choice from coast to coast: commercial-free music, premier sports, news, talk radio, comedy, children's and entertainment programming; and the most advanced traffic and weather information.
XM, the leader in satellite-delivered entertainment and data services for the automobile market through partnerships with General Motors, Honda, Hyundai, Nissan, Porsche, Subaru, Suzuki and Toyota is available in 140 different vehicle models for 2007. XM's industry-leading products are available at consumer electronics retailers nationwide. For more information about XM hardware, programming and partnerships, please visit http://www.xmradio.com/.
Forward Looking Statements
This press release contains "forward-looking statements" within the meaning of the Private Securities Litigation Reform Act of 1995. Such statements include, but are not limited to, statements about the benefits of the business combination transaction involving Sirius Satellite Radio Inc. and XM Satellite Radio Holdings Inc., including potential synergies and cost savings and the timing thereof, future financial and operating results, the combined company's plans, objectives, expectations and intentions with respect to future operations, products and services; and other statements identified by words such as "anticipate," "believe," "plan," "estimate," "expect," "intend," "will," "should," "may," or words of similar meaning. Such forward- looking statements are based upon the current beliefs and expectations of SIRIUS' and XM's management and are inherently subject to significant business, economic and competitive uncertainties and contingencies, many of which are difficult to predict and generally beyond the control of SIRIUS and XM. Actual results may differ materially from the results anticipated in these forward-looking statements.
The following factors, among others, could cause actual results to differ materially from the anticipated results or other expectations expressed in the forward-looking statement: general business and economic conditions; the performance of financial markets and interest rates; the ability to obtain governmental approvals of the transaction on a timely basis; the failure of SIRIUS and XM shareholders to approve the transaction; the failure to realize synergies and cost-savings from the transaction or delay in realization thereof; the businesses of SIRIUS and XM may not be combined successfully, or such combination may take longer, be more difficult, time-consuming or costly to accomplish than expected; and operating costs and business disruption following the merger, including adverse effects on employee retention and on our business relationships with third parties, including manufacturers of radios, retailers, automakers and programming providers. Additional factors that could cause SIRIUS' and XM's results to differ materially from those described in the forward-looking statements can be found in SIRIUS' and XM's Annual Reports on Form 10-K for the year ended December 31, 2005, and Quarterly Reports on Form 10-Q for the quarters ended March 31, 2006, June 30, 2006 and September 30, 2006 which are filed with the Securities and Exchange Commission (the "SEC") and available at the SEC's Internet site (http://www.sec.gov/). The information set forth herein speaks only as of the date hereof, and Sirius and XM disclaim any intention or obligation to update any forward looking statements as a result of developments occurring after the date of this press release.
Important Additional Information Will be Filed with the SEC
This communication is being made in respect of the proposed business combination involving SIRIUS and XM. In connection with the proposed transaction, SIRIUS plans to file with the SEC a Registration Statement on Form S-4 containing a Joint Proxy Statement/Prospectus and each of SIRIUS and XM plan to file with the SEC other documents regarding the proposed transaction. The definitive Joint Proxy Statement/Prospectus will be mailed to stockholders of SIRIUS and XM. INVESTORS AND SECURITY HOLDERS OF SIRIUS AND XM ARE URGED TO READ THE JOINT PROXY STATEMENT/PROSPECTUS AND OTHER DOCUMENTS FILED WITH THE SEC CAREFULLY IN THEIR ENTIRETY WHEN THEY BECOME AVAILABLE BECAUSE THEY WILL CONTAIN IMPORTANT INFORMATION ABOUT THE PROPOSED TRANSACTION.
Investors and security holders will be able to obtain free copies of the Registration Statement and the Joint Proxy Statement/Prospectus (when available) and other documents filed with the SEC by SIRIUS and XM through the web site maintained by the SEC at http://www.sec.gov/. Free copies of the Registration Statement and the Joint Proxy Statement/Prospectus (when available) and other documents filed with the SEC can also be obtained by directing a request to Sirius Satellite Radio Inc., 1221 Avenue of the Americas, New York, NY 10020, Attention: Investor Relations or by directing a request to XM Satellite Radio Holdings Inc., 1500 Eckington Place, NE Washington, DC 20002, Attention: Investor Relations.
SIRIUS, XM and their respective directors and executive officers and other persons may be deemed to be participants in the solicitation of proxies in respect of the proposed transaction. Information regarding SIRIUS' directors and executive officers is available in its Annual Report on Form 10-K for the year ended December 31, 2005, which was filed with the SEC on March 13, 2006, and its proxy statement for its 2006 annual meeting of stockholders, which was filed with the SEC on April 21, 2006, and information regarding XM's directors and executive officers is available in XM's Annual Report on Form 10-K, for the year ended December 31, 2005, which was filed with the SEC on March 3, 2006 and its proxy statement for its 2006 annual meeting of shareholders, which was filed with the SEC on April 25, 2006. Other information regarding the participants in the proxy solicitation and a description of their direct and indirect interests, by security holdings or otherwise, will be contained in the Joint Proxy Statement/Prospectus and other relevant materials to be filed with the SEC when they become available.
Contacts
SIRIUS
Media Relations
Patrick Reilly
212-901-6646
PReilly@siriusradio.com
Investor Relations
Paul Blalock
212-584-5174
PBlalock@siriusradio.com
Hooper Stevens
212-901-6718
HStevens@siriusradio.com
XM
Media Relations
Nathaniel Brown
212-708-6170
Nathaniel.Brown@xmradio.com
Chance Patterson
202-380-4318
Chance.Patterson@xmradio.com
Investor Relations
Joseph Wilkinson
202-380-4008
Joe.Wilkinson@xmradio.com
Richard Sloane
202-380-1439
Richard.Sloane@xmradio.com
SOURCE: SIRIUS Satellite Radio; XM Satellite Radio
CONTACT: Patrick Reilly, Media Relations, +1-212-901-6646,
PReilly@siriusradio.com, or Paul Blalock, Investor Relations,
+1-212-584-5174, PBlalock@siriusradio.com, or Hooper Stevens, Investors
Relations, +1-212-901-6718, HStevens@siriusradio.com, all of SIRIUS, or
Nathaniel Brown, Media Relations, +1-212-708-6170,
Nathaniel.Brown@xmradio.com, or Chance Patterson, Media Relations,
+1-202-380-4318, Chance.Patterson@xmradio.com, or Joseph Wilkinson, Investor
Relations, +1-202-380-4008, Joe.Wilkinson@xmradio.com, or Richard Sloane,
Investor Relations, +1-202-380-1439, Richard.Sloane@xmradio.com, all of XM
Web site: http://www.xmradio.com/
http://www.sirius.com/
http://shop.sirius.com/
Sunday, August 23, 2009
Dla Polski i dla nas wszystkich prof. Jerzy Rober Nowak i Prof. Iwo Cyprian Pogonowski ocena sytuacji.
Dla Polski i dla nas wszystkich prof. Jerzy Rober Nowak i Prof. Iwo Cyprian Pogonowski ocena sytuacji.
Rz: Jaka jest dla pana dzisiejsza Polska?
Jerzy Robert Nowak: Dla mnie Polska tego dwudziestolecia jest ogromnym rozczarowaniem. W stosunku do tego, co zrobiono w dwudziestoleciu międzywojennym, to jest niebo i ziemia. Wtedy mieliśmy mężów stanu. Wielkich polityków gospodarczych, jak Grabski czy Kwiatkowski. Uważam za głupotę porównywanie Balcerowicza do Grabskiego i Kwiatkowskiego. Tamci faktycznie bronili polskiego przemysłu. Rozczarowała mnie amnezja historyczna i ogromne wpływy środowisk postkomunistycznych. Indoktrynacja mediów. Wyprzedaż majątku narodowego, stosunek do interesów narodowych. Serwilizm wobec Niemców.
W czym się przejawia ten serwilizm?
9 grudnia ubiegłego roku była wizyta kanclerz Merkel w Polsce. Było czułe witanie się pana Tuska z panią Merkel. Nasz premier powiedział, że stosunki polsko-niemieckie są wręcz wzorcowe i mogą być modelem dla Europy. Cóż to za wzorzec dziś, gdy mamy roszczeniowe uchwały CDU-CSU, kiedy mamy problem z germanizowaniem dzieci, niedopuszczaniem ich do nauczania języka polskiego, z gazociągiem rosyjsko-niemieckim. Rzeczywiście przepiękny to model!
Roszczeniowe uchwały były później, a w sprawie gazociągu to i poprzedni, i obecny rząd są temu przeciwne.
Pan Sikorski, który porównał kiedyś gazociąg do paktu Ribbentrop-Mołotow, jakoś w tej sprawie dziś się nie wypowiada.
O ile wiem, polityka rządu nie zmieniła się w tej kwestii.
Jakoś o tym mniej mówią. Jest też problem dyskryminowania dwóch milionów Polaków, którzy nie mają praw mniejszości w Niemczech. Jest sprawa Eriki Steinbach.
W sprawie pani Steinbach akurat Donald Tusk występował dość twardo.
Przecież się z nią spotykał.
Pamiętam doskonale debatę w „Rzeczpospolitej” kilka lat temu, w której na zaproszenie redakcji byli m.in. Erika Steinbach i Donald Tusk. Wypowiadał się on wówczas stanowczo przeciwko jej pomysłom i rozmaitym wypowiedziom.
Nie wiem, czy jest ona w ogóle odpowiednią partnerką do jakichkolwiek dyskusji. A wracając do obecnej sytuacji. Takie osoby jak Sikorski czy zwłaszcza Władysław Bartoszewski nie gwarantują obrony interesów Polski w relacjach z Niemcami. Za to „stronnictwo pruskie” jest w Polsce bardzo silne.
To jaką pańskim zdaniem powinniśmy prowadzić politykę wobec Niemców?
Przede wszystkim zróżnicowaną. Są przyjaciele Polski w Niemczech, są przyjaciele Polski w Rosji, trzeba ich szukać.
Przyjmuje pan, z założenia, że rząd niemiecki jest wrogiem Polski?
Kanclerz Niemiec Helmut Kohl do ostatniej chwili opierał się uznaniu granicy na Odrze i Nysie. Dla mnie głupotą jest dawanie mu doktoratu honoris causa na polskich uczelniach.
Ale uznał przecież granicę, robił wiele na rzecz zbliżenia polsko-niemieckiego, wspierał nas bardzo w drodze do Unii i NATO.
Uznał granicę tylko dlatego, że był nacisk ze strony pani Thatcher i Busha. I to pod wpływem Polonii amerykańskiej.
I bardzo mocno naciskał Tadeusz Mazowiecki.
Ale Kohl był uparty do ostatniej chwili. Niemcy realizują bardzo skutecznie swoje cele. Mają swoje dalekosiężne cele i je znakomicie realizowali od 1989 roku. Pierwszy – zjednoczenie Niemiec. Drugi – rozbicie Jugosławii. Trzeci - podział Czechosłowacji.
To wszystko sprawili Niemcy?
Tak. Obiecywano rządom Słowenii i Chorwacji wielkie pożyczki, jak odejdą z federacji jugosłowiańskiej. Niemcy uznały niepodległość tych dwóch krajów wbrew stanowisku UE, a potem starały się maksymalnie pognębić tradycyjnie antyniemiecką Serbię. Przeczytałem we „Wprost”, że pewna niemiecka fundacja wspierała partię szowinistycznego premiera Mecziara, który chciał rozbicia Czechosłowacji. Dla Niemców jest wygodniej, jak są dwa mniejsze kraje. A jaką politykę prowadzą wobec Polski? Uważam, że wykupienie całej polskiej prasy na Pomorzu, śląsku, na Mazurach nie było przypadkiem. To jest umacnianie niemieckich wpływów w Polsce.
Uważa pan, że wszystkie gazety, które należą do niemieckich właścicieli, realizują niemiecką politykę?
Myślę, że bardzo dużo z nich. Kiedyś redaktor Howzan, były redaktor naczelny „Przeglądu Tygodniowego”, napisał w „Polityce” o redakcyjnej linii „Trybuny Śląskiej” kupionej przez Niemców. Zwrócił uwagę na publikowane tam listy czytelników, które tłumaczyły, że Polski nigdy nie obchodził Śląsk. On sprawdził parę adresów czytelników. Okazały się fikcyjne. Więc tu pytam: czy jeśli jest niemiecki wydawca, to jak się zachowa w sprawach konfliktowych polsko-niemieckich?
Pańskim zdaniem „Newsweek”, „Dziennik” czy „Fakt” wydawane przez niemiecki Axel Springer realizują politykę niemiecką? Czy Radio RMF, którego właścicielem części udziałów jest niemiecka firma, też reprezentuje linię Berlina?
Nie słucham RMF, ale pewnie coś bym znalazł. A co do gazet – podałem przykład Howzana na temat „Trybuny Śląskiej”. Mógłbym znaleźć inne przykłady. Ale bywa też inaczej. Bo np. we Wrocławiu głównym germanofilskim dziennikiem nie jest należąca do Niemców „Gazeta Wrocławska”, tylko miejscowa edycja „Gazety Wyborczej”. Może jest jakiś podział ról w różnych miastach?
Na początku wspominał pan o Leszku Balcerowiczu.
Balcerowicz był tylko wiernym sługą Międzynarodowego Funduszu Walutowego i jego bardzo niedobrych recept.
Ale skutkiem tej polityki jest to, że przy wszystkich błędach polska gospodarka rozwinęła się bardzo mocno. Można spojrzeć, jak się zmieniła, są twarde dane, np. o wzroście PKB.
Mocno wątpię w te dane. Polska obecna jest krajem, w którym wyprzedano w obce ręce ogromną część banków. Nawet SLD nie chciał wszystkiego wyprzedawać, ale AWS i Unia przekroczyły wszelką miarę w tym względzie. Twierdzenie, ze kapitał nie ma narodowości, co głosiła m.in. pani Aldona Sowińska, było nonsensowne. Wyprzedano wiele ważnych fabryk.
Myśli pan, że gdyby przemysł został w rękach państwowych, te ogromne, fatalnie zarządzane fabryki, byłoby świetnie?
A kto twierdzi, że byłyby być fatalnie zarządzane? Przecież mieliśmy wielu dobrych fachowców, można też było przyciągnąć patriotycznych biznesmenów z Polonii.
Jest pan zwolennikiem państwowej własności?
Zależy w jakich dziedzinach. Np. w kolejach tak. Przykład brytyjski jest w tej mierze bardzo zniechęcający. Tam są ciągle katastrofy w tych samych miejscach, bo prywatny właściciel nie dba o amortyzację, naprawy itd. W dziedzinie przedsiębiorczości jestem wielkim zwolennikiem takich osób jak Roman Kluska, ale właśnie takich jak on częstokroć niszczono w III RP. Sprzedawano za bezcen polskie firmy. Sprzedawać trzeba było najgorsze zakłady, tak jak robiono w Słowenii. U nas pozbywano się najlepszych firm (vide zakłady papiernicze w Kwidzynie). W Łodzi padły wszystkie większe zakłady. A czy nie można było opodatkować tak niekorzystnego dla nas importu, który uderzał w polskie zakłady? Unia stosuje wobec nas nierówne zasady.
Pańskim zdaniem straciliśmy, zyskaliśmy gospodarczo na wejściu do Unii?
To w „Rzeczpospolitej” opublikowano jedno z największych oszustw na ten temat. Po słynnych negocjacjach kopenhaskich w grudniu 2002 roku na pierwszej stronie ukazano radosne twarze Millera i Cimoszewicza, obok wielki tytuł „Wszystkie nasze postulaty zostały spełnione”. Minęło zaledwie dziesięć dni i już nie na pierwszej, lecz na dziesiątej stronie był na całą kolumnę tekst korespondenta Jędrzeja Bieleckiego z tytułem „Żaden z polskich postulatów nie został spełniony”. Minęło jeszcze z dziesięć miesięcy, a Klaus Bachmann pisze, że szczyt w Kopenhadze był spektakularną klęską Polski zamienioną w sukces dzięki telewizji. Jeśli w ciągu dziesięciu dni tak kłamano…
Można przedstawiać różne punkty widzenia. A jaki jest dzisiaj bilans obecności w Unii?
Myślę, że bilans jest dla nas niekorzystny. Mamy wariant hiszpański i irlandzki – pozytywny, i grecki – negatywny. Tak jak Grecja dostała w skórę za to, że miała niekompetentnych i skorumpowanych urzędników, tak dla Polski bardzo wiele z obecności w Unii nie wyszło. Ewidentnym przykładem są stocznie.
Tyle że wiele polskich firm więcej eksportuje, zwiększyły się zachodnie inwestycje u nas. Dane ekonomiczne pokazują, że się opłacało.
Ale przy jakiej ilości polskich banków i polskich przedsiębiorstw? Jest ich coraz mniej. To wszystko dzieje się przy istnieniu rajów podatkowych i wywożeniu pieniędzy z Polski. Przykład Eureko jest wymowny. Nie lubię postkomunistów z SLD, ale najgorszym rządem był rząd AWS i UW. Mieliśmy całe lata niekontrolowanego łupieżczego ograbiania Polski. Polscy biznesmeni z Ameryki nie chcą w Polsce inwestować ze względu na blokady biurokratyczne i korupcję.
Jak się panu podobały rządy PiS?
Budziły bardzo wiele nadziei. Tylko od początku zderzyły się ze zbyt dużą ilością wrogów. Począwszy od mediów, przez sędziów, Trybunał Konstytucyjny, Sąd Najwyższy, wpływowe gremia postkomunistyczne w gospodarce, bankach itd. Wiedziałem, że sam PiS sobie nie poradzi. Byłem za tym, żeby powołać coś w rodzaju ruchu na rzecz IV Rzeczypospolitej. Już po klęsce PiS powołaliśmy Ruch Przełomu Narodowego. Takie pospolite ruszenie, by dokończyć program naprawy, w tym lustracji i tego wielkiego programu, który miał Zbigniew Ziobro, jeśli chodzi o sprawiedliwość. PiS był niekonsekwentny i zbyt miękki. Sam wiele razy pisałem, że PiS tylko szczeka, a nie gryzie. A gryźć zaczęła Platforma, i to mocno. Myślałem, że PiS będzie dużo bardzo skuteczny. Zawiodłem się podobnie jak wielu innych ludzi.
Co teraz będzie z PiS?
Mam bliskie związki z liderami nurtu patriotycznego w PiS. Myślę o Ziobrze, Girzyńskim, Mularczyku, Cymańskim, tak krytycznym wobec Gilowskiej. Krytycznie oceniam to, że w PiS duże znaczenie mają tacy lizusi jak Kamiński i Bielan, skądinąd mistrzowie intryg i wykrywania rzekomych spisków przeciw Kaczyńskim. Fatalne tego skutki było widać w eurowyborach. Groziła wówczas totalna klęska prawicy z powodu absencji. Stąd wynikła moja bardzo alarmistyczna kampania w Radiu Maryja, błagająca wręcz o udział w wyborach. Pomogło.
Radio Maryja ma tak duże oddziaływanie?
Myślę, że tak. I to nie tylko Radio Maryja, ale również telewizja Trwam. Dzięki zmobilizowaniu środowisk patriotycznych PiS dostał w wyborach dwadzieścia kilka procent głosów, a nie 12 – 14. Dodam, że nasz Ruch Przełomu Narodowego już zaczyna się przygotowywać do wyborów samorządowych.
Czy to znaczy, że Radia Maryja nie będzie wspierało PiS?
Nie mogę mówić o tym, co będzie robić Radio Maryja. Ja na pewno, jeśli będzie potrzeba, będę wspierał Ziobrę, Girzyńskiego, Mularczyka, Kempę, Jurgiela. To jest ta część PiS, która jest bardzo bliska poglądami naszym środowiskom.
Czy Radio Maryja i ojciec Rydzyk będą namawiali Zbigniewa Ziobrę, żeby się wyłamał z PiS?
Nie chcę mówić za ojca Rydzyka. Nie sądzę, by chciał się mieszać w takie sprawy. Natomiast ja jestem mocno zaniepokojony tym, co się dzieje w PiS, zwłaszcza w kontekście wyborów prezydenckich. Lech Kaczyński ma dość słabe szanse na wybór.
Skąd taki zły stosunek Radia Maryja do prezydenta Kaczyńskiego?
Nie chcę i nie mogę mówić za całe środowisko Radia Maryja, tylko za siebie. Mnóstwo środowisk patriotyczno-chrześcijańskich ma zastrzeżenia do prezydenta. Mamy żal za milczenie w sprawie Wołynia, za dużo wcześniejsze przerwanie ekshumacji w Jedwabnem. A i sam PiS szedł często na niepotrzebne kompromisy. Po co było powoływać na ministra Stefana Mellera, a potem cieszyć się, że się odzyskało MSZ? Po co było powoływać Fotygę, pupilkę Lecha Kaczyńskiego? Lech Kaczyński jest mistrzem złych wyborów personalnych. By przypomnieć takich jego wybrańców, jak Kaczmarek, Borusewicz, Urbański. Poza tym otacza się dworem, i to dwór decyduje o wszystkim, przy małym wpływie intelektualistów i różnych ekspertów.
A PiS?
Ja rozmawiam z wieloma politykami w PiS i jestem bardzo zaniepokojony. Jarosław Kaczyński jest dziś znacznie słabszy w opozycji niż w latach 1992 – 1993. Były premier stracił poczucie realizmu przez to, że ulega podszeptom pochlebców i wycina wybitne indywidualności. Trzy – cztery lata temu było tam dużo bardziej intensywne życie intelektualne i polityczne. Był tam Dorn, Ujazdowski i Jurek. Jest jednak i druga strona medalu. 26 czerwca tego roku na przyjęciu u posła Mularczyka rozmawiałem z Jarosławem Kaczyńskim, wyrażając żal, że prezydent nie powołał rady złożonej ze znanych intelektualistów ekspertów. Niespodziewanie dla mnie Kaczyński powiedział: „Panie profesorze, ja czytam bardzo wiele pana tekstów, słucham pańskich audycji i muszę powiedzieć, że w ogromnej części się z nimi zgadzam”. Pomyślałem sobie – cóż za komplement, świetnie! Zaraz po tym jednak dodał: „Ale za granicą pan profesor i ojciec Rydzyk jesteście postrzegani jako szatani antysemityzmu”. I tu zawiesił głos. Jeśli dla Jarosława Kaczyńskiego liczenie się z brechtaniem zagranicznym ma takie znaczenie, to jest to po prostu szokujące.
Czy dla pan antysemityzm jest złem, z którym należy walczyć?
Zły jest zarówno antysemityzm, jak i antypolonizm.
Ale pytam o antysemityzm. O czystą nienawiść rasową wobec Żydów.
Nie jest to największy problem na świecie, to jest przesada. Są głupoty. A głupich ludzi na świecie nie brak. Takich głupich jak Leszek Bubel i spółka. Pan kiedyś napisał o potrzebie rozmawiania Polaków i Żydów i chwalił pan Lecha Kaczyńskiego za wykonywanie mądrych gestów wobec Żydów. Często to nie były mądre gesty. Minister prezydenta pani Juńczyk-Ziomecka była złym duchem i wręcz szkodnikiem. By przypomnieć choćby jej bardzo niefortunną wypowiedź na otwarciu żydowskiej loży masońskiej w Warszawie. A pani Jakubiak? Pojechała do Stanów i namawiała na tworzenie koalicji USA Polska – Izrael. To dziecinada. Najgorszym posunięciem Lecha Kaczyńskiego było niegdyś przerwanie ekshumacji w Jedwabnem To utrudniło wyjaśnienie prawdy o zbrodni. Przerwano tę ekshumację, kiedy zaczęły się gromadzić pociski niemiecki i rozmaite dowody niekorzystne dla wersji Jana Tomasza Grossa o tych wydarzeniach. Trzeba dużo szerzej popularyzować polskich bohaterów, którzy ratowali Żydów. Powinniśmy dużo bardziej starać się o odszukiwanie i nagłaśnianie życzliwych Polsce Żydów z Izraela i USA. Powinniśmy także przypominać mało znane postacie wielkich patriotów żydowskiego pochodzenia. Sam zrobiłem to z pięć lat temu w książce „Przemilczani obrońcy Polski”.
A jak pan ocenia Jerzego Kropiwnickiego, który zorganizował wielkie obchody rocznicy likwidacji łódzkiego getta?
Bardzo dobrze, że takie rzeczy się dzieją. Ja wiele razy pisałem o potrzebie współpracy i rozmów między Polakami a Żydami. Ale od pewnego momentu zacząłem też zwracać uwagę na siłę antypolonizmu wśród części środowisk żydowskich (ten antypolonizm jest zresztą silniejszy w USA niż Izraelu). Za największy problem uważam to, że my sami nie umiemy walczyć o nasz dobry wizerunek na świecie. Nie tłumaczymy naszych książek o historii na języki obce, nie umiemy prowadzić takiego PR, jak robią to na przykład Niemcy.
Jerzy Robert Nowak, historyk (profesor wyższej uczelni) i publicysta, autor ponad 40 książek i około 1500 publikacji prasowych (w tym około 900 artykułów). Jako świetny znawca problematyki węgierskiej (należy do nielicznych cudzoziemców mianowanych za zasługi dla kultury węgierskiej nadzwyczajnym członkiem Węgierskiego Związku Pisarzy) zrobił ogromnie wiele dla upowszechnienia wiedzy o naddunajskich „bratankach". Już w 1966 roku - w wieku 26 lat - opublikował na Uniwersytecie Warszawskim książkę o najnowszej literaturze węgierskiej, która zgodnie została uznana przez węgierskich krytyków krajowych i emigracyjnych za pracę „pionierską". Później wydał m.in. książkę o dziejach stosunków polsko-węgierskich „Węgry bliskie i nieznane", „Węgry 1939-1973", książkę o Powstaniu Węgierskim, „Historię literatury węgierskiej XX wieku", dwa wybory węgierskiego eseju, wybór poezji największego węgierskiego poety XX w. - Endre Adyego, wybór „Pamiętników" ks. F. Rakoczego.
Opublikował również książkę o najnowszej historii Hiszpanii, szybko rozchwytany mimo 50 tys. nakładu wybór myśli C. Norwida „Gorzki to chleb jest polskość" i wybór pism gen. J. Prądzyńskiego.
W 1975 r. „czujnie" partyjni recenzenci zablokowali wydanie w PWN 600-stronicowej książki J.R. Nowaka o historii węgierskiego stalinizmu. PRL-owska cenzura zablokowała również parę dziesiątków artykułów J.R. Nowaka (m.in. w „Polityce", „Twórczości", „Przeglądzie Technicznym", „Studiach Filozoficznych" i w „Radarze") z powodu wyrażanych w nich dążeń do poszukiwania prawdy o kulisach najnowszej historii lub sugestii proreformatorskich. W latach 70. 80. J.R. Nowak niejednokrotnie występował przeciwko przejawom antypolonizmu na Węgrzech (głównie ze strony niektórych żydowskich środowisk komunistycznych). Ostro zderzał się m.in. z kierownikiem działu kulturalnego organu KC WSPR - P.E. Feherem. W 1986 r. J.R. Nowak opublikował w prasie polskiej i węgierskiej kilka artykułów krytykujących jadowicie antypolską powieść Gy Spiró „Iksowie". Z zemsty na Węgrzech zablokowano wydanie dokonanego przez J.R. Nowaka wyboru polskiego eseju, mimo trzech entuzjastycznych recenzji wewnętrznych.
Po 1989 roku prof. J.R. Nowak odegrał większą niż ktokolwiek inny w Polsce rolę w ukazywaniu zagrożeń antypolonizmu i przełamywania tabu wokół problematyki żydowskiej (kilka książek, bardzo obszerne teksty do „Encyklopedii Białych Plam" i ponad 200 artykułów). Szczególnie duże zainteresowanie wzbudziły dwa kolejne cykle publicystyczne o stosunkach polsko-żydowskich: „Przemilczane świadectwa" (47 artykułów na łamach „słowa - Dziennika Katolickiego") i 30 dwukolumnowych artykułów „Za co Żydzi muszą przeprosić Polaków" w „Naszej Polsce". W 1999 r. ukazała się jego pionierska książka „Przemilczane zbrodnie", przerywająca długotrwałe milczenie o zbrodniach popełnionych przez zbolszewizowanych Żydów na ich polskich sąsiadach. W 2001 r. prawdziwym bestsellerem stała się jego książka „100 kłamstw J.T. Grossa". W 2003 r. Polonia amerykańska wydała angielski przekład tomiku „Kogo muszą przeprosić Żydzi".
Nader cennym źródłem wiedzy o obrazie Polski i Polaków w świecie stały się dwa kolejne wydania książki J.R. Nowaka „Myśli o Polsce i Polakach". Jego dwutomowe „Zagrożenia dla Polski i polskości" stały się prawdziwym bestsellerem 1998 r., podobnie jak wydany rok później „Czarny leksykon" (demaskatorski obraz ludzi z polskich pseudoelit). Wielkim zainteresowaniem cieszyły się również jego książki: „Kościół a Rewolucja Francuska" (wydana w 2003 r. w Czechach), „Walka z Kościołem wczoraj i dziś", „Spory o historię i współczesność" (ponad 650-stronicowy wybór dorobku publicystycznego) i „Czarna legenda dziejów Polski", demaskująca rozliczne dzisiejsze próby zafałszowywania polskiej historii. W latach 2001-2002 ukazały się 2 tomy wyboru kazań ks. prałata H. Jankowskiego - „Ks. Jankowski na przekór kłamstwom" w wyborze J.R. Nowaka i z jego obszernymi wstępami.
Od 2000 r. w wydawnictwie MaRoN, w serii "Biblioteka książek niepoprawnych politycznie" ukazało się ponad 20 tomików J.R. Nowaka. W 2001 roku wyszła jego obszerna książka "100 kłamstw Grossa o żydowskich sąsiadach i Jedwabnem".
Prof. J.R. Nowak robi szczególnie wiele dla budowania mostów między Krajem a Polonią. Na zaproszenie Prezesa KPA Edwarda Moskala wygłosił referat o antypolonizmie na posiedzeniu Rady Dyrektorów KPA. Miał blisko 300 audycji w polonijnych radiostacjach USA i Kanady. Od dłuższego czasu bierze stały udział (dwa razy w tygodniu) w programach Wojciecha Wierzewskiego w polonijnym radiu w Chicago (uważany jest za najlepszego komentatora z Polski). W prasie polonijnej (głównie w Stanach i Kanadzie, ale także i w Ameryce Południowej, Australii i Francji) przedrukowano paręset artykułów J.R. Nowaka.
Konsekwentna obrona polskości prowadzona przez prof. J.R. Nowaka naraziła go za to na różne ataki i szkalowanie w kraju (na łamach „Gazety Wyborczej", „Wprost", „Tygodnika Powszechnego", „Midrasz", etc.). Ciągle próbuje się blokować dotarcie do jego książek na terenie całego kraju. W 2002 r. doszło do wystąpienia przeciwko 3 książkom prof. J.R. Nowaka ze strony prokuratury w Tychach. Sprawa zakończyła się fiaskiem po wielkiej serii wystąpień w obronie książek prof. J.R. Nowaka ze strony o. Tadeusza Rydzyka, prezesa KPA Edwarda Moskala i licznych innych działaczy polonijnych, kilku interpelacji poselskich, kilkudziesięciu profesorów i in. Niepowodzeniem zakończyła się również podjęta w 2003 r. próba zaskarżenia broniącej prawdy o Polsce książki „100 kłamstw J.T. Grossa" w prokuraturze warszawskiej.
Od 2000 r. prof. J.R. Nowak przygotowuje stały obszerny cotygodniowy przegląd prasy „Pro i contra" w najpopularniejszym tygodniku katolickim „Niedzieli". Publikowane tam teksty J.R. Nowaka zyskały m.in. podziękowania ks. arcybiskupa Józefa Michalika i przeora (obecnie generała) zakonu paulinów Izydora Matuszewskiego
Gdyby nie w Polsce...
Gdyby nie w Polsce, ale we Francji, Włoszech, Anglii lub w Niemczech czy w Grecji, Holandii, Belgii lub Szwecji powstał w nowożytnej Europie samorodny „oddolny” proces demokratyczny i z końcem szesnastego wieku stworzył blisko milionową nację wolnych obywateli, to wówczas process ten byłby klasykiem wszystkich propagandzistów i manipulatorów demokracji w naszych czasach. Do obecnego stanu rzeczy przyczyniają się krajowi złodzieje pamięci narodowej w Polsce, o których wcześniej pisał Herling-Grudziński.
Zachodni znawcy rozwoju rządów reprezentatywnych w historii Europy i świata analizowaliby i głosili znaczenie tego samorodnego procesu demokratycznego, ponieważ wcześnie w historii nowożytnej Europy, obejmował on masy wolnych obywateli bez porównania większe niż w starożytnych Atenach lub w XVIII-wiecznej Ameryce. Faktem jest, że polska nacja szlachecka była unikalnym i jedynym swego rodzaju fenomenem w rozwoju rządów reprezentatywnych na świecie.
Tak więc, nie tylko w nauce historii Polski, ale również w historii świata, samorodny polski proces demokratyczny i jego rozwój zasługuje ma specjalne miejsce w perspekywie historii rozwoju rządów reprezentatywnych. Dla przykładu warto wspomnieć pierwsze ustalenie przez polskie sejmiki zasady zgody podatników na podatki, które szlachta miała płacić, czyli po angielsku zasady: "no taxation without representation". Ta polska zasada, czterysta lat później, stała się ważnym hasłem rewolucji amerykańskiej.
Samorodny polski proces demokratyczny, podobnie jak ateński i amerykański, zaczynał się „od dołu", tzn. od zwykłych obywateli – oparty był on na przeświadczeniu, że najważniejsza jest rzeczywistość oraz wspólne dobro, jak to pisał Arystoteles, a później uczyła religia chrześcijańska, która z zasady wymaga od wiernych miłosierdzia.
Dla porównania trzeba zauważyć, że republikanizm typu francuskiego nie jest samorodny, ponieważ zaczynał się ,,od góry", to znaczy przez narzucenie ludziom w sposób otwarty lub zakulisowy koncepcji rządzenia według konceptu pojedynczych organizatorów społecznych lub natchnionych pisarzy, których twory wyobraźni były przyjmowane jako opisy rzeczywistości. Niestety, obydwa typy rządów reprezentatywnych nieraz stają się „demokracjami fasadowymi” sterowanym zakulisowo. Arystoteles słusznie ostrzegał, że demokracji zawsze grozi przemiana w oligarchię.
Dziedzictwo literatury politycznej i historycznej wieków XVI i XVII jest ważne w W. Brytanii i jest nauczane w szkołach tak, że ma wpływ na kształtowanie wiedzy Anglików o sobie. Niestety, w Polsce dziedzictwo to musi być narodowi przywrócone, dla dobra dojrzałości polskiej tożsamości narodowej i znajomości prawdziwego wkładu Polaków w formowanie wspólnej kultury europejskiej oraz rządów reprezentatywnych na świecie.
Podstawowe znaczenie ma fakt, że w czasie rządów pierwszej dynastii polskiej Piastów (c.840-1370), po zniszczeniach przez najazdy Tatarów, w Polsce powstał, unikalny w ówczesnej Europie, system obronny. Polegał on na przymierzu króla z właścicielami ziemi, czyli ze szlachtą. W innych państwach zachodniej cywilizacji, władcy polegali na wojskach królewskich i przymierzu z ufortyfikowanymi miastami, a szlachta stanowiła poniżej 1% ludności, podczas gdy w Polsce w niektórych dzielnicach dochodziła nawet do 20%.
W Polsce w tradycji wieców powstały sejmiki regionalne w następnie sejmy narodowe, przy jednoczesnym formowaniu się blisko milionowej „nacji szlacheckiej", która będąc podstawą systemu obronnego skutecznie postawiła, pionierskie wówczas w Europie, żądania praw obywatelskich. Skutkiem tego, przy końcu dynastii Jagiellonów, szlachta stworzyła wyjątkową na tle absolutyzmu europejskiego „Rzeczpospolitą dobrej woli... Wolnych z wolnymi... Równych z równymi".
Warto zwrócić uwagę, że Magna Carta Libertatum, ogłoszona po stracie Normandii przez Jana „Bez Ziemi" Andegawena, w 1215 roku, nigdy nie była nazywana przywilejem. Była ona podobna w treści do Aktu w Cieni z 1228 roku wydanego przez Władysława III (1161-1231) w zamian za jego sukcesję na tron w Krakowie który jest niewłaściwie nazywany jest w Polsce przywilejem, zamiast prawem przysługującym wolnym obywatelom. Dynastia Andegawenów weszła na tron polski w czasie ewolucji monarchii konstytucyjnej w Polsce, w postaci Ludwika I Andegawena, króla Węgier i syna siostry Kazimierza Wielkiego, Elżbiety.
Starając się o następstwo tronu jego potomstwa, Ludwik I wydał w Koszycach, w 1374 roku, „przywilej” ograniczający władzę królewską w Polsce, na rzecz szlacheckich sejmików regionalnych, które odtąd miały ustalać podatki oraz decydować o następstwie tronu. W ten sposób następstwo tronu zostało uzależnione w Polsce od zgody całej nacji szlacheckiej. Samorodny polski proces demokratyczny opierał się na w tradycji sejmików i miał korzenie w tradycji starosłowiańskich wiecach.
Akt wydany w Koszycach nie tylko gwarantował obronę ziem królestwa polskiego, ale również był ważnym ogniwem w utworzeniu z Polski głównego terenu ewolucji praw obywatelskich w Europie. Stało się to podczas gdy absolutyzm panował w Anglii i Magna Carta Libertatum straciła znaczenie na kilka wieków. Małżeństwo królowej Polski, Jadwigi z dynastii Andegawenów, z wielkim księciem litewskim, Władysławem Jagiełłą w 1386 roku, dało początek wielkiej roli cywilizacyjnej Polski między Bałtykiem i Morzem Czarnym oraz legalizacji praw i wolności obywatelskich, bardzo liczebnej nacji szlacheckiej w królestwie Polski i w Wielkim Księstwie Litewskim. Można zauważyć, że w tak powstałym „Międzymorzu”, między Bałtykiem i Morzem Czarnym, język polski stał się językiem uprzejmości, elegancji i dyplomacji. Przez kilkaset lat język polski był językiem dworskim carów rosyjskich. Za pomocą języka polskiego docierały na tereny prawosławia wiadomości o zachodniej Europie, gdzie panowała łacina.
Polskie zwycięstwo nad zbrodniczą „pruską herezją" zakonu krzyżackiego doprowadziło do słynnej Unii Horodelskiej Polski i Litwy w 1413 roku, której preambuła zawiera szlachetne i podstawowe ideały rozwijającego się wówczas polskiego procesu demokratycznego, który szanował miłosierdzie i miłość bliźniego.
Rzeczpospolita Szlachecka była terenem największej wolności w Europie, gdzie na przykład Mikołaj Kopernik mógł bezpiecznie dać początek nowoczesnej astronomii, podczas gdy w Niemczech, Martin Luter kazał spalić kukłę Kopernika jako „przeklętego Polaka-astronoma".
Kopernik przeprowadził w sejmie ogólno-polskim reformę monetarną i wprowadził złotego jako pieniądz polski oraz stwierdził na piśmie, po raz pierwszy w historii ekonomii, „że fałszywa moneta wypiera dobrą monetę z obiegu". Niestety Anglicy przywłaszczyli sobie to prawo ekonomiczne i nazwali je „prawem Gesham'a”, który był dzieckiem kiedy Kopernik, zwalczając oszustwa monetarne Hohenzollernów, opublikował prawo to w swojej książce pod tytułem „Monetae Cudende Ratio" (w roku 1526).
Starosłowiańskie korzenie samorodnego polskiego procesu demokratycznego w formie wieców plemiennych są ważne. W perspektywie historycznej, naród polski wywodzi się ze wschodnio-lechickiej grupy, która stanowiła północno-zachodnią bałto-słowiańską część terenów plemion słowiańskich które w ósmym wieku AD kontrolowały środkowa Europę. Plemiona te organizowały się jako „wojskowe demokracje plemienne" pod wodzą wybieranych na wiecach „wojewodów". Wodzowie ci dowodzili ochotniczymi wojskami słowiańskim.
Słowianie wówczas kontrolowali tereny od wybrzeży Morza Północnego do Zatoki Fińskiej i górnej Wołgi, do brzegów Morza Czarnego, wzdłuż wybrzeży Grecji i Zachodniej Wyspy Krety oraz na północny zachód, wzdłuż wybrzeży Morza Adriatyckiego. Na tym terenie pozostały ślady nazw miejscowości słowiańskiego pochodzenia np. w Danii, Niemczech i Szwajcarii. Typowo nazwa "Hanower" pochodzi od słowiańskiej nazwy "Hanów" a "Berlin" od „Bralina", w którym Wieleci sprzedawali żydowskim handlarzom niewolników, ludzi branych przez nich do niewoli, zwłaszcza Germanów nacierających się na ziemie słowiańskie w ramach tak zwanego „Drang’u nach Osten”.
Nawiasem można wspomnieć, że już w latach sześćdziesiątych X wieku, Polska była opisana po raz pierwszy przez Ibrahim’a ibn Yagub’a z Tortosy, handlarza niewolnikami, których dostarczano Maurom panującym w Hiszpanii. Według nakazu Maurów, Żydzi-handlarze niewolnikami, byli zobowiązania opisywać geografię, co muzułmanie potrzebowali żeby wiedzieć w czasie modłów, w jakim kierunku z Hiszpanii jest Mekka i Medina. Natomiast Św. Wojciech (956-997), pierwszy w historii biskup Gdańska, ostro potępił handel niewolnikami w traktacie „Infelix Aurom”.
Trzeba pamiętać, że niestety słowiańskie tradycje władz wybieranych na wiecach, były niszczone przez Moskali, którzy na służbie imperium mongolskiego, przejęli mongolski typ władzy tak, że nawet usunęli ze swego słownictwa słowo „wiec", po rosyjsku „wiecze". Natomiast rosyjski „mir" nie miał nic wspólnego z wolnymi wyborami. Rosja stała się główną siłą zewnętrzną, która zniszczyła państwo polskie w osiemnastym wieku.
Wzrost siły magnatów, wskutek prawa o majoratach z 1589 roku, spowodował upadek rzeczy-pospolitej szlacheckiej, podobnie jak latyfundia, były powodem upadku starożytnej republiki rzymskiej, a nie anarchia, którą fałszywie przypisuje się Polakom. Liberum Veto zawsze było ograniczone tworzeniem sejmu skonfederowanego, gdzie rządziła prosta większość głosów, w przeciwieństwie do Rady Bezpieczeństwa w ONZ, gdzie od weta nie można się odwołać.
W świadomości ogółu w Polsce i zagranicą nie jest wiadomo, że polski samorodny process demokratyczny opierał się na sejmikach, pochodzących z tradycji wieców plemiennych, w których obradowali zwykli ludzie, żeby wymieniać poglądy i upoważniać, za pomocą wyborów, swoich przedstawicieli do obrony ich interesów na sejmie narodowym. Następnie dowiadywali się oni jak dalece ich posłowie wywiązywali ze swoich ich misji, oraz czego dowiedzieli się o sprawach obrony kraju i nowin ze świata.
Polskie sejmiki spełniały „oddolnie" rolę kulturotwórczą, podczas gdy na zachodzie rola ta była spełniana „odgórnie" przez dwór królewski i miasta. Tak, więc historia blisko milionowej polskiej nacji szlacheckiej zasługuje na proporcjonalne uznanie w historii rządów reprezentatywnych świecie. Niestety historię ogólną piszą zwycięzcy i liczni uczestnicy międzynarodowego dialogu, wśród których Polacy są słabo reprezentowani tak, że gdyby taki fenomen jak polski samorodny proces demokratyczny, zdarzył się na zachodzie, to prawdopodobnie byłby opisany jako zjawisko bardzo ważne i klasyczne.
Logika krytyków Polski w sześćdziesiątą rocznicę września 1939
Dziwna jest logika krytyków Polski w sześćdziesiątą rocznicę września 1939. Były kandydat na prezydenta USA, Patrick Buchanan, podobno z ojca Irlandczyka i matki Niemki, daje fałszywy obraz Hitlera i jego czasów w książce „Hitler, Churchill i Niepotrzebna Wojna”. Nie przeszkadza mu wiara Hitlera w wyższość Niemiec oraz jego nieuctwo i brak doświadczenia jak też zdrowego rozsądku, które przyczyniły się do jego roli w historii.
Autor Buchanan zarzuca Polakom, że przez głupotę uwikłali Zachód w wojnę z Niemcami zamiast przystąpić do proponowanego przez Hitlera Pakt Anty-Kominternowskiego. Najwyraźniej Buchanan uważa Niemcy za część Zachodu w przeciwieństwie do Polski. Mimo pogłosek o antysemityzmie Buchanana, często w swoisty sposób wtórują mu Żydzi wykształceni w Izraelu.
Od pewnego czasu kiedy Żyd izraelski spotka Polaka w czasie lotu samolotem lub na przykład na kiermaszu w mieście Sarasota na Florydzie, to wypowiada opinię że Polacy w czasie kampanii wrześniowej stchórzyli i poddali się Niemcom pierwszego dnia wojny. Ci sami Żydzi bronią traktowania Palestyńczyków przez władze izraelskie podobnego do traktowania Żydów przez Niemców w czasie wojny.
Hitler, chory na Parkinsona, obawiał się wczesnej śmierci i z tego powodu, w swojej karierze politycznej bardzo śpieszył się. Fakt ten opisał profesor Kamil Dziewanowski w jego angielskiej książce „Wojna Za Wszelką Cenę” („War At Any Price), tłumaczonej na wiele języków. Hitler patrzył na Rosję jak na „Afrykę” i ludność rosyjską przyrównywał on do „Murzynów” jak też wierzył, że jest jedynym człowiekiem, który był zdolny zdobyć dla Niemiec „Lebensraum”, czyli przestrzeń życiową na następne 1000 lat.
Miało to się stać kosztem ludobójstwa, głównie Polaków i Ukraińców. Typowo we Lwowie, w 1941 roku, kiedy Ukraińcy ogłosili „Wolną Ukrainę”, Niemcy aresztowali wszystkich ukraińskich przywódców z Banderą na czele i wywieźli ich do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen, gdzie byli umieszczeni w bunkrze do końca wojny. Natomiast Niemcy przyłączyli Małopolskę wschodnią wraz ze Lwowem i Haliczem do Generalnego Gubernatorstwa by Ukraińcy dzielili niewolę razem z Polakami, choć na nieco trochę lepszych warunkach.
Argumenty amerykańskich zwolenników opinii Buchanana o Polsce zwykle opierają się na założeniu, że na długą metę Hitler nie mógł wygrać, ponieważ USA i W. Brytania zdominowane przez finansjerę żydowską, miały dosyć zasobów żeby Niemcy pokonać. Natomiast Druga Wojna Światowa była uważana za jedyny sposób wyprowadzenia USA z kryzysu gospodarczego (jakoby według opinii z 1937 roku prezydenta Roosevelta). Faktem jest, że we wczesnych latach 1940. w prasie w USA wyrażano obawę, żeby wojna nie skończyła się zbyt szybko, nim gospodarka USA „stanie na nogach”.
Po latach starań i presji Hitlera Polska odmówiła przystąpienia do jego Paktu Anty-Kominternowskiego. Wówczas sztab niemiecki wytłumaczył Hitlerowi, że opór armii polskiej był zbyt groźny, żeby Niemcy mogli zdecydować się na przemarsz przez Polskę wojsk niemieckich bez pozwolenia Polaków. Niemcy chcieli otworzyć drugi front przeciwko Związkowi Sowieckiemu, w dodatku do istniejącego od 1937 roku frontu sowiecko-japońskiego w Mandżurii.
Hitler powiedział komisarzowi Ligi Narodów Burhardtowi 11 sierpnia 1939, że „jeśli Zachód jest taki głupi i ślepy” i że nie rozumie, iż celem Hitlera jest pokonanie Rosji i przyłączenie żyznych ziem Ukrainy do Niemiec, to Niemcy naprzód pokonają Zachód wspólnymi siłami z Rosją, a potem napadną Rosję i zagarną Ukrainę.
Plan ten miał być zwieńczeniem tysiącletniego niemieckiego podboju ziem Słowian, tzw. „Drangu nach Osten” i wymagał usunięcia ludności Polski z jej ziem historycznych. Podobny los czekał Ukraińców. Hitler chciał zaludnić „rasowymi Niemcami” tereny od Renu do Dniepru oraz skolonizować Rosje, tak jak to zrobili Anglicy w Indiach. Megalomani niemieccy, zwłaszcza pruscy, wyobrażali sobie wielkie imperium niemieckie od „Renu do Władywostoku”.
Opisał to Aleksander Guczkow, minister obrony w rządzie Kiereńskiego, a Lenin podpisał w Brześciu Litewskim w 1918 roku, że „Rosja jest wasalem Niemiec”. Nic dziwnego, że Rosjanie chcieli zabić Lenina, tak jak zabili pierwszego ambasadora niemieckiego przy rządzie Lenina.
Tragedia Polaków polegała na tym, że od Hitlera groziła im strata ich ziem historycznych i masowe morderstwa w czasie, kiedy Stalin chciał Polskę zniewolić i również zagrażał masowymi morderstwami ludności polskiej. Faktycznie do wybuchu wojny w 1941 roku, Sowieci przy pomocy Żydów-kolaborantów wymordowali większą ilość obywateli polskich niż uczynili to Niemcy, według angielskiego historyka Normana Daviesa.
Polacy postąpili słusznie według testamentu politycznego Józefa Piłsudskiego, w którym powiedział on: „lawirujcie między Niemcami i Rosją póki można, a jak to się nie da, wciągnijcie do walki cały świat”. Po klęsce Hitlera i pół wieku niewoli sowieckiej, blisko 40 milionowa Polska nadal jest na ziemiach piastowskich i ma obecnie najmniej mniejszości narodowych w Europie.
Nie jest trudno sobie wyobrazić skutki ataku na Sowiety z zachodu sił niemieckich i polskich w 1939 roku. Najprawdopodobniej, nie tylko Moskwa by padła, ale również Niemcy pewnie zdobyliby pola ropy naftowej i gazu ziemnego na Kaukazie i na Bliskim Wschodzie, oraz zablokowaliby dostęp do Murmańska atakiem lądowym z Finlandii. Uczyniliby to w celu nie dopuszczenia dostaw z zachodu dla Rosjan. Jeżeliby Niemcy zdobyli kontrolę kolei Trans-Syberyjskiej to mogliby dostarczać paliwo Japończykom. W ten sposób Niemcy złamaliby amerykańską blokadę dostaw paliwa do Japonii i uniemożliwiliby dostawy pomocy z USA dla Rosjan przez Władywostok.
Blokada paliwa przez USA była powodem japońskiego ataku na Pearl Harbor na Hawajach 7 grudnia 1941. W razie dostaw paliwa od Niemców, Japończycy pewnie nie atakowaliby Hawajów i nie daliby tego pretekstu prezydentowi Rooseveltowi do rozpoczęcia wojny, niechcianej przez ludność USA. Prawdopodobnie do wojny na Pacyfiku i tak by doszło, ponieważ wielkim celem Japończyków był podbój i kolonizacja mało zaludnionej Australii przez miliony Japończyków. Trudno przewidzieć jaki byłyby wynik wyścigu nuklearnego między Niemcami i USA.
W obronie prawdziwej historii Polski
Wyrażenia używane w polskiej pamięci narodowej, która musi być kultywowana dla dobra narodu polskiego jak i świadomości narodowej Polaków, mają podstawowe znaczenie. Możemy obserwować inne narody dobrze nam znane, takie jak Żydzi i Anglicy, dla których kutywowanie ciągłości pamięci narodowej jest podstawową mądrością polityczną.
Dla przykładu Magna Carta Libertatum z 1215 roku w historii brytyjskiej nigdy nie jest nazywana „przywilejem”. W polskiej terminologii określa się jako przywilej akt wydany w Cieni w 1228 roku przez Władysława III zobowiązujący go do przestrzegania „sprawiedliwych i szlachetnych praw za zgodą rady biskupów i baronów” w zamian za jego następstwo na tron w Krakowie. Natomiast Jan Bez Ziemi z rodu Andegawenów ratował się od skutków straty przez niego Normandii.
Polacy i Polonia amerykańska ponoszą skutki z tego powodu, że przed Rewolucją Francuską Polska nie istnieje w amerykańskich podręcznikach jak również w amerykańskiej wyobraźni. Niestety, ostatnio dzięki intrygom wrogów Polski w amerykańskich podręcznikach historii usunięto nawet nazwiska Tadeusza Kościuszki i Kazimierza Pułaskiego!
Trzeba pamiętać, że tak w nauce historii Polski jak i w historii rozwoju rządów reprezentatywnych w ogóle, samorodny polski proces demokratyczny i jego rozwój zasługuje na specjalne miejsce w perspekywie rozwoju rządów reprezentatywnych w historii świata. Ciekawy jest fakt, że sejmiki polskie uzyskały pierwsze prawomocne potwierdzenie zasady „zgody podatników na płacone przez nich podatki”. Tak więc masy szlachty polskiej miały uprawnienie znane w wersji amerykańskiej jako "no taxation without representation". Ta polska zasada stała się prawem w Polsce już w 1374 roku, czyli czterysta lat wcześniej, nim zasada ta stała się ona głównym hasłem rewolucji amerykańskiej w 1789 roku.
Ważny jest fakt, że samorodny polski proces demokratyczny, podobnie jak ateński i amerykański, zaczynał się „od dołu", tzn. od zwykłych obywateli – proces ten w Polsce był oparty na przeświadczeniu że najważniejsza jest rzeczywistość oraz wspólne dobro. Podobnie pisał w starożytności Arystoteles, a później uczyła religia chrześcijańska, wymagająca od wiernych miłosierdzia.
Republikanizm typu francuskiego nie jest samorodny, ponieważ zaczynał się on ,,od góry", tzn. przez narzucenie ludziom w sposób otwarty lub zakulisowy, koncepcji rządzenia pojedynczych organizatorów społecznych lub natchnionych pisarzy, których twory wyobraźni były przyjmowane jako opisy rzeczywistości. Niestety obydwa typy rządów reprezentatywnych nieraz stają się „demokracjami fasadowymi” sterowanym za kulisami legalnej działalności politycznej. Arystoteles ostrzegał, że każdej demokracji zawsze grozi przemiana w oligarchię.
Dziedzictwo literatury politycznej i historycznej wieków XVI i XVII jest równie ważne w W. Brytanii gdzie jest nauczane w szkołach jak i w Polsce, w której dziedzictwo to musi być narodowi przywrócone, dla dobra prawdy i polskiej tożsamości narodowej, jak też dla znajomości prawdziwego wkładu Polaków w formowanie wspólnej kultury europejskiej w czasach Polskiej Rzeczypospolitej Szlacheckiej, czyli Pierwszej Rzeczypospolitej.
Już w czasie rządów pierwszej dynastii polskiej, Piastów (c.840-1370), po zniszczeniach przez najazdy Tatarów, w Polsce powstał unikalny w ówczesnej Europie system obronny. Polegał on na przymierzu króla z właścicielami ziemi, czyli ze szlachtą. W innych państwach zachodniej cywilizacji, władcy polegali na wojskach królewskich i przymierzu z ufortyfikowanymi miastami, a szlachta stanowiła poniżej 1% ludności. W tym samym czasie w Polsce szlachta stanowiła 10% a w niektórych dzielnicach dochodziła nawet do 20%, tak, że liczba pełnoprawnych obywatel, członków „Nacji Szlacheckiej” w Polsce sięgała miliona ludzi, którzy rządzili się samorodnym procesem demokratycznym. Jest to bardzo wysoka cyfra w porównaniu z ilością wolnych obywateli w starożytnych Atenach i w Ameryce Północnej z końcem XVIII wieku.
W tradycji wieców staro-słowiańskich powstały sejmiki regionalne w następnie sejmy narodowe przy jednoczesnym tworzeniu się blisko milionowej „nacji szlacheckiej", która jako partner w systemie obronnym skutecznie postawiła, pionierskie wówczas w Europie, żądania praw obywatelskich i przy końcu dynastii Jagiellonów storzyła „Rzeczpospolitą dobrej woli... Wolnych z wolnymi... Równych z równymi".
Jest bardzo ważne, żeby po pół wieku dominacji przez Związek Sowiecki i ponad stu latach zaborów, Polacy w Polsce i na obczyźnie mieli dostęp do bardziej obiektywnej perspektywy własnych dziejów niż było to możliwe pod obcą władzą. Zaborcy, głównie Prusy i Rosja postanowili w 1795 roku, że Polska nie tylko ma zniknąć z mapy Europy, ale również, że historia Polski ma zniknąć ze świadomości Europejczyków włącznie z Polakami.
Tak więc wiedza o historii Polski była świadomie i celowo fałszowana przez zaborców. Typowym przykładem tego jest fakt, że Austriacy do dziś uczą w swoich szkołach, że Jan Sobieski był jednym z generałów w bitwie pod Wiedniem, a nie, że faktycznie był on naczelnym wodzem całej wielonarodowej armii chrześcijańskich. Był to podstawowy warunek zgody Polski na dokonanie odsieczy wiedeńskiej w 1683 roku.
Tradycję fałszowania perspektywy historii polski i marginalizowania roli Polski w historii Europy przejęły rządy komunistyczne. Przez pięćdziesiąt lat dzieci polskie były uczone sowieckiej wersji polskiej historii tak, że mieszkańcy Polski w wieku lat od trzydziestu do sześćdziesięciu nigdy nie byli uczeni w szkole prawdziwej historii Polski.
Obecnie spotyka się Polaków z wyższym wykształceniem, którzy sądzą, że w 1919 i 1920 roku Polska zaatakowała bolszewicką Rosję i nie znają przyczyn, dlaczego inwazja sowiecka Polski była rozpoczęta właśnie w dniu 17 września 1939 roku. Pomija się fakt, że rewolucja bolszewicka była puczem finansowanym i prowokowanym przez obcych i nieznane Polakom jest podłoże Drugiej Wojny Światowej jak też w ogóle znaczenie Polski na arenie europejskiej w ciągu drugiego milenium ery chrześcijańskiej.
Iwo Cyprian Pogonowski
Born Sept. 3, 1921
Lwów, Poland
in Dec 1939 left Warsaw. Dec 30, 1939 arrested by Ukrainians serving the Gestapo in Dukla, then transferred to Barwinek, Krosno, Jaslo, Tarnów, Oswiecim, arrived in Oranienburg-Sachsenhausen on Aug. 10, 1940.
April 19, 1945 started on the Death March of Brandenburg from Sachsenhausen; escaped gunfire of SS-guards and arrived to Schwerin and freedom on May 2, 1945.
September 1945 arrived in Brussels, Belgium; obtained admission as a regular student at the Catholic University: Institute Superieur de Commerce, St. Ignace in Antwerp.
in 1954 graduated in Civil Engineering at the top of his class. Was invited to join honorary societies: Tau Beta Pi (general engineering honorary society), Phi Kappa Phi (academic honorary society equivalent to Phi Beta Kappa), Pi Mu (mechanical engineering honorary society), and Chi Epsilon (civil engineering honorary society). Taught descriptive geometry at the University of Tennessee;
in 1955 graduated with M.S. degree in Industrial Engineering.
in 1955 started working for Shell Oil Company in New Orleans. After one year of managerial training was assigned to design of marine structures for drilling and production of petroleum.
in 1960 started working for Texaco Research and Development in Houston, Texas as a Project Engineer. Authored total of 50 American and foreign patents on marine structures for the petroleum industry;
wrote an article: The Rise and Fall of the Polish Commonwealth - A Quest for a Representative Government in Central and Eastern Europe in the 14th to 18th Centuries. Started to work on a Tabular History of Poland.
in 1972 moved to Blacksburg, Virginia. During the following years worked as Consulting Engineer for Texaco, also taught in Virginia Polytechnic Institute and State University as Adjunct Professor in the College of Civil Engineering teaching courses on marine structures of the petroleum industry. Designed and supervised the construction of a hill top home for his family, also bought 500 acre ranch (near Thomas Jefferson National Forest) where he restored 200 years old mill house on a mountain stream.
in 1978 prepared Polish-English, English-Polish Dictionary with complete phonetics, published by Hippocrene Books Inc. The dictionary included a Tabular History of Poland, Polish Language, People, and Culture as well as Pogonowski's phonetic symbols for phonetic transcriptions in English and Polish at each dictionary entry; the phonetic explanations were illustrated with cross-sections of speech (organs used to pronounce the sounds unfamiliar to the users). It was the first dictionary with phonetic transcription at each Polish entry for use by English speakers
in 1981 prepared Practical Polish-English Dictionary with complete phonetics, published by Hippocrene Books Inc.
in 1983 prepared Concise Polish-English Dictionary with complete phonetics, published by Hippocrene Books Inc. Wrote an analysis of Michael Ch ci ski's Poland, Communism, Nationalism, Anti-Semitism. Also selected crucial quotations from Norman Davies' God's Playground - A History of Poland on the subject of the Polish indigenous democratic process.
in 1985 prepared Polish-English Standard Dictionary with complete phonetics, published by Hippocrene Books Inc. Also prepared a revised and expanded edition of the Concise Polish-English Dictionary with complete phonetics, also published by Hippocrene Books Inc.
in 1987 prepared Poland: A Historical Atlas on Polish History and Prehistory including 200 maps and graphs as well as Chronology of Poland's Constitutional and Political Development, and the Evolution of Polish Identity - The Milestones. An introductory chapter was entitled Poland the Middle Ground. Aloysius A. Mazewski President of Polish-American Congress wrote an introduction. The Atlas was published by Hippocrene Books Inc. and later by Dorset Press of the Barnes and Noble Co. Inc. which sends some 30 million catalogues to American homes including color reproduction of book covers. Thus, many Americans were exposed to the cover of Pogonowski's Atlas showing the range of borders of Poland during the history - many found out for the firsttime that Poland was an important power in the past. Total of about 30,000 atlases were printed so far.
In 1988 the publication of Poland: A Historical Atlas resulted in a number of invitations extended by several Polonian organizations to Iwo Pogonowski to present Television Programs on Polish History. Pogonowski responded and produced over two year period 220 half-hour video programs in his studio at home (and at his own expense.) These programs formed a serial entitled: Poland, A History of One Thousand Years. Total of over 1000 broadcasts of these programs were transmitted by cable television in Chicago, Detroit-Hamtramck, Cleveland, and Blacksburg.
in 1990-1991 translated from the Russian the Catechism of a Revolutionary of 1869 in which crime has been treated as a normal part of the revolutionary program. Started preparation of the Killing the Best and the Brightest: A Chronology of the USSR-German Attempt to Behead the Polish Nation showing how the USSR became a prototype of modern totalitarian state, how this prototype was adapted in Germany by the Nazis.
in 1991 prepared Polish Phrasebook, Polish Conversations for Americans including picture code for gender and familiarity, published by Hippocrene Books Inc.
in 1991 prepared English Conversations for Poles with Concise Dictionary published by Hippocrene Books Inc. By then a total of over 100,000 Polish-English, English-Polish Dictionaries written by Pogonowski were sold in the United States and abroad.
in 1992 prepared a Dictionary of Polish, Latin, Hebrew, and Yiddish Terms used in Contacts between Poles and Jews. It was prepared for the history of Jews in Poland as well as 115 maps and graphs and 172 illustrations, paintings, drawings, and documents, etc. of Jewish life in Poland. This material was accompanied by proper annotations.
in 1993 prepared Jews in Poland, Rise of the Jews as a Nation from Congressus Judaicus in Poland to the Knesset in Israel, published by Hippocrene Books Inc. in 3000 copies. Foreword was written by Richard Pipes, professor of history at Harvard University, and Pogonowski's school mate in the Keczmar school in Warsaw. Part I included: a Synopsis of 1000 Year History of Jews in Poland; the 1264 Statute of Jewish Liberties in Poland in Latin and English translation; Jewish Autonomy in Poland 1264-1795; German Annihilation of the Jews. In appendixes are documents and illustrations. An Atlas is in the Part III. It is divided as follows: Early Jewish Settlements 966-1264; The Crucial 500 Years, 1264-1795; Competition (between Poles and Jews) Under Foreign Rule, 1795-1918; The Last Blossoming of Jewish Culture in Poland, 1918-1939; German Genocide of the Jews, 1940-1944; Jewish Escape from Europe 1945-1947 - The End of European (Polish) Phase of Jewish History (when most of world's Jewry lived in Europe). Pogonowski began to write a new book starting with the Chronology of the Martyrdom of Polish Intelligentsia during World War II and the Stalinist Terror; the book in preparation was entitled Killing the Best and the Brightest.
in 1995 prepared Dictionary of Polish Business, Legal and Associated Terms for use with the new edition of the Practical Polish-English, English-Polish Dictionary and later to be published as a separate book.
in 1996 Pogonowski's Poland: A Historical Atlas; was translated into Polish; some 130 of the original 200 maps printed in color; the Chronology of Poland was also translated into Polish. The Atlas was published by Wydawnictwo Suszczy ski I Baran in Kraków in 3000 copies; additional publications are expected. Prepared Polish-English, Eglish-Polish Compact Dictionary with complete phonetics, published by Hippocrene Books Inc.
in 1997 finished preparation of the Unabridged Polish-English Dictionary with complete phonetics including over 200,000 entries, in three volumes on total of 4000 pages; it is published by Hippocrene Books Inc; the Polish title is: Uniwesalny S ownik Polsko-Angielski. Besides years of work Pogonowski spent over $50,000 on computers, computer services, typing, and proof reading in order to make the 4000 page dictionary camera ready; assisted in the preparation of second edition of Jews in Poland, Rise of the Jews from Congressus Judaicus in Poland to the Knesset in Israel published in fall of 1997. Prepared computer programs for English-Polish Dictionary to serve as a companion to the Unabridged Polish-English Dictionary printed by the end of May 1997.
in 1998 Pogonowski organized preparation of CD ROM for the Unabridged Polish-English Dictionary, Practical English-Polish Dictionary, Polish Phrasebook for Tourists and Travelers to Poland, all published earlier by Iwo C. Pogonowski. The Phrasebook includes 280 minutes of bilingual audio read by actors. Started preparation for a new edition of Poland: A Historical Atlas. New Appendices are being prepared on such subjects as: Polish contribution to Allied's wartime intelligence: the breaking of the Enigma Codes, Pune Munde rocket production; Poland's contribution to the international law since 1415; Poland's early development of rocket technology such as Polish Rocketry Handbook published in 1650 in which Poles introduced for the first time into the world's literature concepts of multiple warheads, multistage rockets, new controls in rocket flight, etc. Poland's Chronology is being enlarged to reflect the mechanisms of subjugation of Polish people by the Soviet terror apparatus. Continued preparation of the Killing the Best and the Brightest: A Chronology of the USSR-German Attempt to Behead the Polish Nation, including the 1992 revelations from Soviet archives as well as the current research in Poland. Continued preparation of two-volume English Polish Dictionary, a companion to the Unabridged Polish-English Dictionary published in 1997. Reviewed Upiorna Dekada by J. T. Gross.
in 1999 Pogonowski continued writing Poland - An Illustrated History and preparing for it 21 maps and diagrams and 89 illustrations.
in 2000 Pogonowski prepared, in a camera ready form, Poland - An Illustrated History; it was published by Hippocrene Books Inc. NY 2000 and recommended by Dr. Zbigniew Brzezinski, National Security Advisor under President Carter, as "An important contribution to the better understanding of Polish history, which demonstrates in a vivid fashion the historical vicissitudes of that major European nation."
Siła polityczna w Stanach Zjednoczonych – podobnie jak i w Polsce - jest uzależniona od bazy finansowej oraz kontroli środków masowego przekazu informacji i dezinformacji. Ludzie kontrolujący media mogą przekazywać i interpretować informacje w korzystnym dla siebie świetle. Niestety wiadomości są często podawane w sposób wyrwany z kontekstu, ażeby nadać im znaczenie korzystniejsze dla komentatora. Wyrwanie z kontekstu uniemożliwia zrozumienie sedna każdej sprawy i pozwala podawać propagandę jako prawdę (tak jak ostatnio choćby w sprawie masakry jedwabieńskiej).
PRZYCZYNY OBECNEJ SLABOŚCI POLITYCZNEJ POLONII
Trudności polskiej mniejszości w Ameryce pochodzą w dużej mierze z braku poparcia polskich emigrantów przez kraj ich pochodzenia. Trzeba pamiętać, że im większa kooperacja i im większy udział kraju pochodzenia tym sprawniejsza jest obrona wspólnych interesów. Często potrzebna jest interwencja dyplomatyczna na korzyść polskiej mniejszości w Ameryce by efektywnie bronić dobrego imienia Polski w USA. Również większą korzyść można osiągnąć dla interesów Kraju Ojczystego dzięki poparciu w rządzie federalnym i stanowym przez reprezentantów polskiej mniejszości, wtedy kiedy jest ona wystarczająco silna. Niestety z powodów, które podam poniżej, między innymi przez brak poparcia przez pół wieku ze strony rządu polskiego, polityczna sytuacja polskiej mniejszości w Ameryce jest dziś niekorzystna.
Przykładem tej sytuacji jest obecny układ w senacie amerykańskim gdzie trzech senatorów reprezentuje polską mniejszość stanowiąca cztery procent ogólnej ludności USA, podczas gdy na przykład, grupa żydowska przedstawiająca jeden i trzy dziesiąte procenta jest reprezentowana przez dziesięciu senatorów, jak również zagwarantowała ona sobie poparcie pozostałych dziewięćdziesięciu senatorów amerykańskich dominując finansowo amerykański proces wyborczy. Proporcjonalnie, grupa żydowska ma nie tylko ponad dziesięciokrotnie silniejszą pozycję w senacie Stanów Zjednoczonych niż siła polityczna Polonii. W rzeczywistości siła polityczna żydowskiej grupy skoordynowanej z państwem Izrael jest obecnie nieskończenie większa od innych grup etnicznych w Ameryce. Dla porównania, wpływy Arabów amerykańskich na tutejszych polityków są bliskie zera w porównaniu z dominującym żydowskim "lobby". Najczęściej przeciwko Arabom w USA wypowiadają sie politycy nie-Zydzi, którzy są od Żydów uzależnieni. Wpływy polskiej grupy są skuteczne jedynie wtedy kiedy działa ona w kooperacji z innymi grupami. Niestety kiedy Amerykanie polskiego pochodzenia występują sami nie mają liczących się wpływów politycznych, zwłaszcza przy braku poparcia ze strony rządu w Warszawie.
Wiele powodów doprowadziło do tego stanu rzeczy. Tak więc w dwudziestym wieku Amerykanie polskiego pochodzenia utożsamiali się ze swoimi sprawami narodowymi w specjalnych sytuacjach takich jak walka o niepodległość w czasie Pierwszej Wojny Światowej, czy starania o wejście Polski do NATO. Niestety równocześnie nie byli w stanie osiągnąć swojej własnej siły politycznej w USA tak jak to się udało Amerykanom brytyjskiego, francuskiego, skandynawskiego, a nawet irlandzkiego pochodzenia (Irlandczycy mówili po angielsku i zdominowali kler katolicki w Ameryce).
Po Drugiej Wojnie Światowej sytuacja Polaków amerykańskich zaczęła się pogarszać kiedy czołowi działacze amerykańscy, zwłaszcza z rodziny Rockefellerów, uważali, że ich siła polityczna i styl życia są zagrożone wielkim przyrostem naturalnym w okręgach zamieszkałych przez wielodzietnych katolików, głównie Polaków, Irlandczyków i Włochów, którzy rosnąc liczebnie zaczęli tworzyć w swoich dzielnicach rosnące na sile politycznej grupy wyborców. Przed rokiem 1960 doszło do tego, że żaden polityk ubiegający się o jakiekolwiek stanowisko w Chicago, Detroit, Bostonie, Filadelfii, Nowym Jorku, czy Baltimore nie mógł mieć nadziei na wygranie wyborów bez pozyskania sobie polskich dzielnic. Ten fakt dał wtedy dużą siłę polityczną polskim księżom (przywódcom duchowym) i przywódcom polonijnym (politycznym) w tych miastach.
ROZBIJANIE DZIELNIC POLSKICH
Wyżej wspomniani działacze amerykańscy rozpoczęli metodyczna akcje rozbijania dzielnic katolickich grup etnicznych żeby zniszczyć ich siłę jako okręgów wyborczych. Posłużono się następująca strategią:
Zaczęto rozbijać na małe części dzielnice katolickie, przeprowadzając przez nie szerokie autostrady.
Rozmaitymi środkami zaczęto zachęcać katolików żeby przenosili się do nowych przedmieść zaludnionych ludnością etnicznie mieszaną.
Zaczęto masowo wprowadzać biedotę murzyńska do katolickich dzielnic zaludnionych przez Polaków, Włochów i Irlandczyków. Fakt "ucieczki białych" z dzielnic katolickich dał okazję do wyzysku przez pośredników w sprzedaży nieruchomości, których wartość rynkowa gwałtownie spadała w atmosferze paniki.
Zaczęto zmieniać granice okręgów wyborczych żeby też i w ten sposób rozbić siłę polityczna katolickich dzielnic.
W rezultacie tej strategii w czasie ostatnich czterdziestu lat polscy Amerykanie tracili swoje lokalne wpływy polityczne - jedyne wpływy jakie mieli - w miarę jak ich dzielnice były rozbijane. Na arenie ogólno państwowej Polacy amerykańscy nigdy poważnych wpływów politycznych w USA nie mieli.
W miarę niszczenia polskich dzielnic i wynaradawiania się młodego pokolenia, poparcie dla przyparafialnych dwujęzycznych szkół, w których księża wygłaszali kazania po polsku, zaczęło zanikać. Do tego stanu rzeczy przyczyniał się fakt że przez 1960 rokiem prawie nie było biskupów katolickich polskiego pochodzenia. Biskupami katolickimi byli głównie księżą brytyjskiego lub niemieckiego pochodzenia, a większość kleru była irlandzka. Trzeba pamiętać, że biskupi sprawowali wtedy władzę absolutną nad swoimi diecezjami, a jednocześnie byli pod silnymi wpływami kultury amerykańskiej ukształtowanej przez protestantów. Z tego powodu biskupi katoliccy zaczęli myśleć w dużej mierze tak jak businessmani i administratorzy nieruchomości. Tak na przykład biskupi i księża masowo zaczęli brać udział w grze w golfa gdzie ich partnerami byli ludzie interesu, głównie protestanci. Takie zachowanie kleru amerykańskiego Watykan piętnował jako herezję amerykańską encyklika "Testem Benevolentiae" ze stycznia 1899 roku wydana przez papieża Leona XIII. Krytyka ta została wznowiona po 1960 roku.
Na równi z amerykańskimi przywódcami politycznymi, kler katolicki zaczął popierać teorię tak zwanego "melting pot" czyli tygla stapiającego rożne grupy etniczne w jeden amerykański stop. Przedstawiciele tej teorii patrzyli z góry na katolików nie mówiących po angielsku. Do dziś stale słyszy się o likwidowaniu nie-angielsko języcznych parafii katolickich, ponieważ następują zmiany demograficzne, jak również parafie słabną finansowo. Jednym z największych zmartwień proboszczy amerykańskich jest spadek datków niedzielnych i groźba likwidacji ich parafii, zwłaszcza gdy jednocześnie ponoszą one duże wydatki na dwujęzyczne szkoły przyparafialne utrzymywane głównie z datków niedzielnych, podczas gdy rodzice uczniów pokrywają prawie zawsze mniej niż polowe kosztów tych szkół. Przyczynia się to do likwidacji parafii polskich i likwidacji znajomości języka polskiego.
JĘZYK POLSKI W AMERYCE.
Litery łacińskie są używane tak w języku polskim, jak i w angielskim, ale zastosowanie ich w podwójnych spółgłoskach jest zupełnie inne. Fakt ten utrudnia Amerykanom wymowę nazwisk napisanych po polsku. Amerykanie nie maja cierpliwości aby uczyć się wymawiać polskie nazwiska, zwłaszcza gdy występują w nich podwójne spółgłoski (cz, rz, sz). Dlatego, na przykład, nazwisko generała Kościuszki jest trudniejsze dla Amerykanów do wymówienia, niż nazwisko generała Pułaskiego. Większość czytelników powieści Józefa Conrada nie wie, że jego nazwisko rodowe było Korzeniowski. Wielu Polaków amerykańskich zmienia pisownię lub skraca swe nazwiska żeby ułatwić sobie karierę zawodową w Ameryce. Wielu z nich zmienia nazwiska tak żeby brzmiały po angielsku. Skutkiem tego ich potomstwo zatraca polskie brzmienie nazwiska, co przyczynia się do utraty polskiej tożsamości.
Polacy, jak i inni przybysze z krajów, w których nie mówi się po angielsku, są postrzegani jako obcy z powodu swego akcentu. Tak wiec w Ameryce, jak i w innych częściach świata następuje asymilacja przez wynaradawianie się i przyjmowanie języka większości. W dzielnicach etnicznie mieszanych staje się to zwykle już w drugim pokoleniu rodzin emigrantów i powoduje trudności w pożyciu rodzinnym. Zwłaszcza nastolatki wykazują chęć oderwania się od kultury swych rodziców żeby być w pełni uznanymi jako Amerykanie. Często ci młodzi ludzie wstydzą się być razem z rodzicami w miejscach publicznych. Do tego stanu rzeczy przyczynia się także fakt, że używanie obcego języka przy ludziach którzy go nie rozumieją prawie wszędzie na świecie jest potępiane jako niewłaściwe.
Strata języka ojczystego następuje gdy ludzie zaczynają trącić lojalność wobec niego i zaczynają wątpić w jego użyteczność. Kiedy ludzie nabierają przekonania że język ojczyzny ich przodków jest im niepotrzebny a nawet utrudnia im życie w miejscu ich osiedlenia, wtedy stopniowo przestają posługiwać się nim na codzień. Dzieci emigrantów szybko zdają sobie sprawę z tego stanu rzeczy, zaczynają wyłącznie używać głównego języka kraju, w którym mieszkają.
Bezpośrednim i najważniejszym powodem dla którego emigranci z pierwszego pokolenia uczą swoje dzieci języka swych rodziców jest potrzeba i chęć utrzymania kontaktu z najbliższa rodziną i z krajem ich pochodzenia. Latynosi, na przykład, mogą łatwo odwiedzać kraje swego pochodzenia i czytać ich prasę, poznawać kulturę. Natomiast Polacy przez pół wieku byli zmuszeni ograniczać swoje kontakty z Polską należącą do bloku komunistycznego, wrogiego Stanom Zjednoczonym. To także przyczyniło się do spadku liczby osób posługujących się językiem polskim w USA.
INDYWIDUALNE OSIĄGNIECIA POLAKÓW
W przeciwieństwie do Polaków, z których wielu osiągnęło duży postęp socjalny w społeczeństwie amerykańskim i są z tego dumni, niedawni przybysze mówiący po hiszpańsku i znajdujący się na dole drabiny społecznej trzymają sie mocno swojej kultury i języka, przez co stali się zwarta siłą polityczną, bez porównania większa niż ma ją Polonia. Tak wiec indywidualni Polacy osiągnęli znaczy sukces społeczny, ale trącą siłę polityczną jako grupa etniczna.
Polacy nie wykorzystują swego potencjału w okresach wyborów, brak im porozumienia i jedności przez co osłabiają swój potencjał polityczny; mało który z kandydatów na jakiekolwiek stanowisko lokalne lub federalne, liczy się z potrzebami i glosami Polonii.
W okresie dominacji sowieckiej polscy Amerykanie nie mogli szukać poparcia w obronie swoich spraw w Ameryce ze strony komunistycznego rządu w Warszawie. Pod tym względem sytuacja Polaków była i nadal jest zupełnie odwrotna sytuacji np. Żydów Amerykańskich wspierających się wzajemnie z państwem Izrael. To wzajemne popieranie się diaspory i Izraela odbywa się na skalę przewyższającą wszystkie tego rodzaju układy w historii Stanów Zjednoczonych. W dobie dzisiejszej Polonia mogłaby dużo skorzystać przez wywieranie nacisku na polską ambasadę o poparcie dla wielu spraw dotyczących Polonii i Polski.
OBECNY STAN WPŁYWÓW POLITYCZNYCH
W obecnej chwili żadna grupa etniczna w Ameryce nie jest w stanie dorównać amerykańskim Żydom w ich skutecznym inwestowaniu pieniędzy w amerykański proces polityczny w ogóle, a w amerykański proces wyborczy w szczególności. Wśród grup etnicznych w Ameryce, polska grupa należy do politycznie słabych. Niestety obecnie rządząca w Polsce post-komunistyczna lewica, w swoim działaniu nie popiera Polonii w obronie dobrego imienia narodu polskiego, a tym samym osłabia Polonię i samą Polskę. Przykładem tego jest polityka fałszywych przeprosin i skruchy, która oczernia Naród Polski za niemieckie zbrodnie, takie jak na przyklad w Jedwabnem w 1941 roku, gdzie udział polskich elementów kryminalnych był całkowicie drugorzędny.*
Poza znikającą w pamięci Amerykanów miniona sławą Solidarności, polscy Amerykanie korzystają, póki On żyje, z wielkiego prestiżu Ojca Świętego, który jest powszechnie obdarzany miłością i szacunkiem.**
Polonia nie ma ani za sobą prestiżu wynikającego z dwustu lat takiego szacunku jakim cieszyli sie Brytyjczycy, Francuzi czy Skandynawowie, a równocześnie brak jej siły politycznej Murzynów i Latynosów. Ci ostatni po 1965 roku nauczyli się korzystać z solidarności etnicznej i głosowania jako jeden blok wyborczy przy jednoczesnym szantażu społecznym polegającym na groźbie krwawych i niszczących miasta rozruchów, jak również możliwości stosowania ogólno państwowego bojkotu ekonomicznego przeciwko politycznym wrogom.
Na przykład podczas dwu wielkich i krwawych rozruchów w Los Angeles w ostatnich czterdziestu latach kolosalne szkody poniosło to miasto z powodu rabunków i pożarów. Większością ofiar byli azjatyccy sklepikarze, a sprawcami byli Murzyni i Latynosi. Było wiele osób zabitych i rannych. Nota bene ani rząd amerykański, ani sprawcy nie przepraszali ofiar tych zbrodni.
Tak wiec na politycznej scenie amerykańskiej wpływy polityczne Amerykanów polskiego pochodzenia nie są dziś silne. Poprawa pozycji Polonii amerykańskiej może iść kilkoma torami. Polski korpus dyplomatyczny powinien być pod stałym naciskiem żądań ze strony Polonii by reagował na anty-polskie wystąpienia, takie jak na przykład oszczerczy artykuł Brumberga POLES AND JEWS opublikowany w bieżącym numerze prestiżowego dwumiesięcznika Foreign Affairs.
Wśród Polonii jest poparcie dla kampanii internetowej, której celem byłoby kontrowanie antypolskiej propagandy pomawiającej Polaków o antysemityzm jak i oczernianie Polski przez ruch roszczeniowy. Na przykład, można na Internecie publikować fakty dotyczące działalności państwa izraelskiego na terenach arabskich (mordowania, przywłaszczania i wywłaszczania Palestyńczyków - ludobójstwa). Jest to temat rzeka, do którego bardzo wiele danych dostarcza także prasa izraelska w języku hebrajskim. Artykuły wielu umiarkowanych autorów są bardzo krytyczne wobec ekstremistów izraelskich zgrupowanych pod wodza Ariela Sharona. Niektórzy przypisują ekstremistom izraelskim plan tworzenia gett arabskich z policją arabską kontrolowaną przez Izraelczyków, tak jak było to w czasie wojny kiedy policja żydowska w gettach wykonywała nawet najbardziej zbrodnicze rozkazy Gestapo.
Rz: Jaka jest dla pana dzisiejsza Polska?
Jerzy Robert Nowak: Dla mnie Polska tego dwudziestolecia jest ogromnym rozczarowaniem. W stosunku do tego, co zrobiono w dwudziestoleciu międzywojennym, to jest niebo i ziemia. Wtedy mieliśmy mężów stanu. Wielkich polityków gospodarczych, jak Grabski czy Kwiatkowski. Uważam za głupotę porównywanie Balcerowicza do Grabskiego i Kwiatkowskiego. Tamci faktycznie bronili polskiego przemysłu. Rozczarowała mnie amnezja historyczna i ogromne wpływy środowisk postkomunistycznych. Indoktrynacja mediów. Wyprzedaż majątku narodowego, stosunek do interesów narodowych. Serwilizm wobec Niemców.
W czym się przejawia ten serwilizm?
9 grudnia ubiegłego roku była wizyta kanclerz Merkel w Polsce. Było czułe witanie się pana Tuska z panią Merkel. Nasz premier powiedział, że stosunki polsko-niemieckie są wręcz wzorcowe i mogą być modelem dla Europy. Cóż to za wzorzec dziś, gdy mamy roszczeniowe uchwały CDU-CSU, kiedy mamy problem z germanizowaniem dzieci, niedopuszczaniem ich do nauczania języka polskiego, z gazociągiem rosyjsko-niemieckim. Rzeczywiście przepiękny to model!
Roszczeniowe uchwały były później, a w sprawie gazociągu to i poprzedni, i obecny rząd są temu przeciwne.
Pan Sikorski, który porównał kiedyś gazociąg do paktu Ribbentrop-Mołotow, jakoś w tej sprawie dziś się nie wypowiada.
O ile wiem, polityka rządu nie zmieniła się w tej kwestii.
Jakoś o tym mniej mówią. Jest też problem dyskryminowania dwóch milionów Polaków, którzy nie mają praw mniejszości w Niemczech. Jest sprawa Eriki Steinbach.
W sprawie pani Steinbach akurat Donald Tusk występował dość twardo.
Przecież się z nią spotykał.
Pamiętam doskonale debatę w „Rzeczpospolitej” kilka lat temu, w której na zaproszenie redakcji byli m.in. Erika Steinbach i Donald Tusk. Wypowiadał się on wówczas stanowczo przeciwko jej pomysłom i rozmaitym wypowiedziom.
Nie wiem, czy jest ona w ogóle odpowiednią partnerką do jakichkolwiek dyskusji. A wracając do obecnej sytuacji. Takie osoby jak Sikorski czy zwłaszcza Władysław Bartoszewski nie gwarantują obrony interesów Polski w relacjach z Niemcami. Za to „stronnictwo pruskie” jest w Polsce bardzo silne.
To jaką pańskim zdaniem powinniśmy prowadzić politykę wobec Niemców?
Przede wszystkim zróżnicowaną. Są przyjaciele Polski w Niemczech, są przyjaciele Polski w Rosji, trzeba ich szukać.
Przyjmuje pan, z założenia, że rząd niemiecki jest wrogiem Polski?
Kanclerz Niemiec Helmut Kohl do ostatniej chwili opierał się uznaniu granicy na Odrze i Nysie. Dla mnie głupotą jest dawanie mu doktoratu honoris causa na polskich uczelniach.
Ale uznał przecież granicę, robił wiele na rzecz zbliżenia polsko-niemieckiego, wspierał nas bardzo w drodze do Unii i NATO.
Uznał granicę tylko dlatego, że był nacisk ze strony pani Thatcher i Busha. I to pod wpływem Polonii amerykańskiej.
I bardzo mocno naciskał Tadeusz Mazowiecki.
Ale Kohl był uparty do ostatniej chwili. Niemcy realizują bardzo skutecznie swoje cele. Mają swoje dalekosiężne cele i je znakomicie realizowali od 1989 roku. Pierwszy – zjednoczenie Niemiec. Drugi – rozbicie Jugosławii. Trzeci - podział Czechosłowacji.
To wszystko sprawili Niemcy?
Tak. Obiecywano rządom Słowenii i Chorwacji wielkie pożyczki, jak odejdą z federacji jugosłowiańskiej. Niemcy uznały niepodległość tych dwóch krajów wbrew stanowisku UE, a potem starały się maksymalnie pognębić tradycyjnie antyniemiecką Serbię. Przeczytałem we „Wprost”, że pewna niemiecka fundacja wspierała partię szowinistycznego premiera Mecziara, który chciał rozbicia Czechosłowacji. Dla Niemców jest wygodniej, jak są dwa mniejsze kraje. A jaką politykę prowadzą wobec Polski? Uważam, że wykupienie całej polskiej prasy na Pomorzu, śląsku, na Mazurach nie było przypadkiem. To jest umacnianie niemieckich wpływów w Polsce.
Uważa pan, że wszystkie gazety, które należą do niemieckich właścicieli, realizują niemiecką politykę?
Myślę, że bardzo dużo z nich. Kiedyś redaktor Howzan, były redaktor naczelny „Przeglądu Tygodniowego”, napisał w „Polityce” o redakcyjnej linii „Trybuny Śląskiej” kupionej przez Niemców. Zwrócił uwagę na publikowane tam listy czytelników, które tłumaczyły, że Polski nigdy nie obchodził Śląsk. On sprawdził parę adresów czytelników. Okazały się fikcyjne. Więc tu pytam: czy jeśli jest niemiecki wydawca, to jak się zachowa w sprawach konfliktowych polsko-niemieckich?
Pańskim zdaniem „Newsweek”, „Dziennik” czy „Fakt” wydawane przez niemiecki Axel Springer realizują politykę niemiecką? Czy Radio RMF, którego właścicielem części udziałów jest niemiecka firma, też reprezentuje linię Berlina?
Nie słucham RMF, ale pewnie coś bym znalazł. A co do gazet – podałem przykład Howzana na temat „Trybuny Śląskiej”. Mógłbym znaleźć inne przykłady. Ale bywa też inaczej. Bo np. we Wrocławiu głównym germanofilskim dziennikiem nie jest należąca do Niemców „Gazeta Wrocławska”, tylko miejscowa edycja „Gazety Wyborczej”. Może jest jakiś podział ról w różnych miastach?
Na początku wspominał pan o Leszku Balcerowiczu.
Balcerowicz był tylko wiernym sługą Międzynarodowego Funduszu Walutowego i jego bardzo niedobrych recept.
Ale skutkiem tej polityki jest to, że przy wszystkich błędach polska gospodarka rozwinęła się bardzo mocno. Można spojrzeć, jak się zmieniła, są twarde dane, np. o wzroście PKB.
Mocno wątpię w te dane. Polska obecna jest krajem, w którym wyprzedano w obce ręce ogromną część banków. Nawet SLD nie chciał wszystkiego wyprzedawać, ale AWS i Unia przekroczyły wszelką miarę w tym względzie. Twierdzenie, ze kapitał nie ma narodowości, co głosiła m.in. pani Aldona Sowińska, było nonsensowne. Wyprzedano wiele ważnych fabryk.
Myśli pan, że gdyby przemysł został w rękach państwowych, te ogromne, fatalnie zarządzane fabryki, byłoby świetnie?
A kto twierdzi, że byłyby być fatalnie zarządzane? Przecież mieliśmy wielu dobrych fachowców, można też było przyciągnąć patriotycznych biznesmenów z Polonii.
Jest pan zwolennikiem państwowej własności?
Zależy w jakich dziedzinach. Np. w kolejach tak. Przykład brytyjski jest w tej mierze bardzo zniechęcający. Tam są ciągle katastrofy w tych samych miejscach, bo prywatny właściciel nie dba o amortyzację, naprawy itd. W dziedzinie przedsiębiorczości jestem wielkim zwolennikiem takich osób jak Roman Kluska, ale właśnie takich jak on częstokroć niszczono w III RP. Sprzedawano za bezcen polskie firmy. Sprzedawać trzeba było najgorsze zakłady, tak jak robiono w Słowenii. U nas pozbywano się najlepszych firm (vide zakłady papiernicze w Kwidzynie). W Łodzi padły wszystkie większe zakłady. A czy nie można było opodatkować tak niekorzystnego dla nas importu, który uderzał w polskie zakłady? Unia stosuje wobec nas nierówne zasady.
Pańskim zdaniem straciliśmy, zyskaliśmy gospodarczo na wejściu do Unii?
To w „Rzeczpospolitej” opublikowano jedno z największych oszustw na ten temat. Po słynnych negocjacjach kopenhaskich w grudniu 2002 roku na pierwszej stronie ukazano radosne twarze Millera i Cimoszewicza, obok wielki tytuł „Wszystkie nasze postulaty zostały spełnione”. Minęło zaledwie dziesięć dni i już nie na pierwszej, lecz na dziesiątej stronie był na całą kolumnę tekst korespondenta Jędrzeja Bieleckiego z tytułem „Żaden z polskich postulatów nie został spełniony”. Minęło jeszcze z dziesięć miesięcy, a Klaus Bachmann pisze, że szczyt w Kopenhadze był spektakularną klęską Polski zamienioną w sukces dzięki telewizji. Jeśli w ciągu dziesięciu dni tak kłamano…
Można przedstawiać różne punkty widzenia. A jaki jest dzisiaj bilans obecności w Unii?
Myślę, że bilans jest dla nas niekorzystny. Mamy wariant hiszpański i irlandzki – pozytywny, i grecki – negatywny. Tak jak Grecja dostała w skórę za to, że miała niekompetentnych i skorumpowanych urzędników, tak dla Polski bardzo wiele z obecności w Unii nie wyszło. Ewidentnym przykładem są stocznie.
Tyle że wiele polskich firm więcej eksportuje, zwiększyły się zachodnie inwestycje u nas. Dane ekonomiczne pokazują, że się opłacało.
Ale przy jakiej ilości polskich banków i polskich przedsiębiorstw? Jest ich coraz mniej. To wszystko dzieje się przy istnieniu rajów podatkowych i wywożeniu pieniędzy z Polski. Przykład Eureko jest wymowny. Nie lubię postkomunistów z SLD, ale najgorszym rządem był rząd AWS i UW. Mieliśmy całe lata niekontrolowanego łupieżczego ograbiania Polski. Polscy biznesmeni z Ameryki nie chcą w Polsce inwestować ze względu na blokady biurokratyczne i korupcję.
Jak się panu podobały rządy PiS?
Budziły bardzo wiele nadziei. Tylko od początku zderzyły się ze zbyt dużą ilością wrogów. Począwszy od mediów, przez sędziów, Trybunał Konstytucyjny, Sąd Najwyższy, wpływowe gremia postkomunistyczne w gospodarce, bankach itd. Wiedziałem, że sam PiS sobie nie poradzi. Byłem za tym, żeby powołać coś w rodzaju ruchu na rzecz IV Rzeczypospolitej. Już po klęsce PiS powołaliśmy Ruch Przełomu Narodowego. Takie pospolite ruszenie, by dokończyć program naprawy, w tym lustracji i tego wielkiego programu, który miał Zbigniew Ziobro, jeśli chodzi o sprawiedliwość. PiS był niekonsekwentny i zbyt miękki. Sam wiele razy pisałem, że PiS tylko szczeka, a nie gryzie. A gryźć zaczęła Platforma, i to mocno. Myślałem, że PiS będzie dużo bardzo skuteczny. Zawiodłem się podobnie jak wielu innych ludzi.
Co teraz będzie z PiS?
Mam bliskie związki z liderami nurtu patriotycznego w PiS. Myślę o Ziobrze, Girzyńskim, Mularczyku, Cymańskim, tak krytycznym wobec Gilowskiej. Krytycznie oceniam to, że w PiS duże znaczenie mają tacy lizusi jak Kamiński i Bielan, skądinąd mistrzowie intryg i wykrywania rzekomych spisków przeciw Kaczyńskim. Fatalne tego skutki było widać w eurowyborach. Groziła wówczas totalna klęska prawicy z powodu absencji. Stąd wynikła moja bardzo alarmistyczna kampania w Radiu Maryja, błagająca wręcz o udział w wyborach. Pomogło.
Radio Maryja ma tak duże oddziaływanie?
Myślę, że tak. I to nie tylko Radio Maryja, ale również telewizja Trwam. Dzięki zmobilizowaniu środowisk patriotycznych PiS dostał w wyborach dwadzieścia kilka procent głosów, a nie 12 – 14. Dodam, że nasz Ruch Przełomu Narodowego już zaczyna się przygotowywać do wyborów samorządowych.
Czy to znaczy, że Radia Maryja nie będzie wspierało PiS?
Nie mogę mówić o tym, co będzie robić Radio Maryja. Ja na pewno, jeśli będzie potrzeba, będę wspierał Ziobrę, Girzyńskiego, Mularczyka, Kempę, Jurgiela. To jest ta część PiS, która jest bardzo bliska poglądami naszym środowiskom.
Czy Radio Maryja i ojciec Rydzyk będą namawiali Zbigniewa Ziobrę, żeby się wyłamał z PiS?
Nie chcę mówić za ojca Rydzyka. Nie sądzę, by chciał się mieszać w takie sprawy. Natomiast ja jestem mocno zaniepokojony tym, co się dzieje w PiS, zwłaszcza w kontekście wyborów prezydenckich. Lech Kaczyński ma dość słabe szanse na wybór.
Skąd taki zły stosunek Radia Maryja do prezydenta Kaczyńskiego?
Nie chcę i nie mogę mówić za całe środowisko Radia Maryja, tylko za siebie. Mnóstwo środowisk patriotyczno-chrześcijańskich ma zastrzeżenia do prezydenta. Mamy żal za milczenie w sprawie Wołynia, za dużo wcześniejsze przerwanie ekshumacji w Jedwabnem. A i sam PiS szedł często na niepotrzebne kompromisy. Po co było powoływać na ministra Stefana Mellera, a potem cieszyć się, że się odzyskało MSZ? Po co było powoływać Fotygę, pupilkę Lecha Kaczyńskiego? Lech Kaczyński jest mistrzem złych wyborów personalnych. By przypomnieć takich jego wybrańców, jak Kaczmarek, Borusewicz, Urbański. Poza tym otacza się dworem, i to dwór decyduje o wszystkim, przy małym wpływie intelektualistów i różnych ekspertów.
A PiS?
Ja rozmawiam z wieloma politykami w PiS i jestem bardzo zaniepokojony. Jarosław Kaczyński jest dziś znacznie słabszy w opozycji niż w latach 1992 – 1993. Były premier stracił poczucie realizmu przez to, że ulega podszeptom pochlebców i wycina wybitne indywidualności. Trzy – cztery lata temu było tam dużo bardziej intensywne życie intelektualne i polityczne. Był tam Dorn, Ujazdowski i Jurek. Jest jednak i druga strona medalu. 26 czerwca tego roku na przyjęciu u posła Mularczyka rozmawiałem z Jarosławem Kaczyńskim, wyrażając żal, że prezydent nie powołał rady złożonej ze znanych intelektualistów ekspertów. Niespodziewanie dla mnie Kaczyński powiedział: „Panie profesorze, ja czytam bardzo wiele pana tekstów, słucham pańskich audycji i muszę powiedzieć, że w ogromnej części się z nimi zgadzam”. Pomyślałem sobie – cóż za komplement, świetnie! Zaraz po tym jednak dodał: „Ale za granicą pan profesor i ojciec Rydzyk jesteście postrzegani jako szatani antysemityzmu”. I tu zawiesił głos. Jeśli dla Jarosława Kaczyńskiego liczenie się z brechtaniem zagranicznym ma takie znaczenie, to jest to po prostu szokujące.
Czy dla pan antysemityzm jest złem, z którym należy walczyć?
Zły jest zarówno antysemityzm, jak i antypolonizm.
Ale pytam o antysemityzm. O czystą nienawiść rasową wobec Żydów.
Nie jest to największy problem na świecie, to jest przesada. Są głupoty. A głupich ludzi na świecie nie brak. Takich głupich jak Leszek Bubel i spółka. Pan kiedyś napisał o potrzebie rozmawiania Polaków i Żydów i chwalił pan Lecha Kaczyńskiego za wykonywanie mądrych gestów wobec Żydów. Często to nie były mądre gesty. Minister prezydenta pani Juńczyk-Ziomecka była złym duchem i wręcz szkodnikiem. By przypomnieć choćby jej bardzo niefortunną wypowiedź na otwarciu żydowskiej loży masońskiej w Warszawie. A pani Jakubiak? Pojechała do Stanów i namawiała na tworzenie koalicji USA Polska – Izrael. To dziecinada. Najgorszym posunięciem Lecha Kaczyńskiego było niegdyś przerwanie ekshumacji w Jedwabnem To utrudniło wyjaśnienie prawdy o zbrodni. Przerwano tę ekshumację, kiedy zaczęły się gromadzić pociski niemiecki i rozmaite dowody niekorzystne dla wersji Jana Tomasza Grossa o tych wydarzeniach. Trzeba dużo szerzej popularyzować polskich bohaterów, którzy ratowali Żydów. Powinniśmy dużo bardziej starać się o odszukiwanie i nagłaśnianie życzliwych Polsce Żydów z Izraela i USA. Powinniśmy także przypominać mało znane postacie wielkich patriotów żydowskiego pochodzenia. Sam zrobiłem to z pięć lat temu w książce „Przemilczani obrońcy Polski”.
A jak pan ocenia Jerzego Kropiwnickiego, który zorganizował wielkie obchody rocznicy likwidacji łódzkiego getta?
Bardzo dobrze, że takie rzeczy się dzieją. Ja wiele razy pisałem o potrzebie współpracy i rozmów między Polakami a Żydami. Ale od pewnego momentu zacząłem też zwracać uwagę na siłę antypolonizmu wśród części środowisk żydowskich (ten antypolonizm jest zresztą silniejszy w USA niż Izraelu). Za największy problem uważam to, że my sami nie umiemy walczyć o nasz dobry wizerunek na świecie. Nie tłumaczymy naszych książek o historii na języki obce, nie umiemy prowadzić takiego PR, jak robią to na przykład Niemcy.
Jerzy Robert Nowak, historyk (profesor wyższej uczelni) i publicysta, autor ponad 40 książek i około 1500 publikacji prasowych (w tym około 900 artykułów). Jako świetny znawca problematyki węgierskiej (należy do nielicznych cudzoziemców mianowanych za zasługi dla kultury węgierskiej nadzwyczajnym członkiem Węgierskiego Związku Pisarzy) zrobił ogromnie wiele dla upowszechnienia wiedzy o naddunajskich „bratankach". Już w 1966 roku - w wieku 26 lat - opublikował na Uniwersytecie Warszawskim książkę o najnowszej literaturze węgierskiej, która zgodnie została uznana przez węgierskich krytyków krajowych i emigracyjnych za pracę „pionierską". Później wydał m.in. książkę o dziejach stosunków polsko-węgierskich „Węgry bliskie i nieznane", „Węgry 1939-1973", książkę o Powstaniu Węgierskim, „Historię literatury węgierskiej XX wieku", dwa wybory węgierskiego eseju, wybór poezji największego węgierskiego poety XX w. - Endre Adyego, wybór „Pamiętników" ks. F. Rakoczego.
Opublikował również książkę o najnowszej historii Hiszpanii, szybko rozchwytany mimo 50 tys. nakładu wybór myśli C. Norwida „Gorzki to chleb jest polskość" i wybór pism gen. J. Prądzyńskiego.
W 1975 r. „czujnie" partyjni recenzenci zablokowali wydanie w PWN 600-stronicowej książki J.R. Nowaka o historii węgierskiego stalinizmu. PRL-owska cenzura zablokowała również parę dziesiątków artykułów J.R. Nowaka (m.in. w „Polityce", „Twórczości", „Przeglądzie Technicznym", „Studiach Filozoficznych" i w „Radarze") z powodu wyrażanych w nich dążeń do poszukiwania prawdy o kulisach najnowszej historii lub sugestii proreformatorskich. W latach 70. 80. J.R. Nowak niejednokrotnie występował przeciwko przejawom antypolonizmu na Węgrzech (głównie ze strony niektórych żydowskich środowisk komunistycznych). Ostro zderzał się m.in. z kierownikiem działu kulturalnego organu KC WSPR - P.E. Feherem. W 1986 r. J.R. Nowak opublikował w prasie polskiej i węgierskiej kilka artykułów krytykujących jadowicie antypolską powieść Gy Spiró „Iksowie". Z zemsty na Węgrzech zablokowano wydanie dokonanego przez J.R. Nowaka wyboru polskiego eseju, mimo trzech entuzjastycznych recenzji wewnętrznych.
Po 1989 roku prof. J.R. Nowak odegrał większą niż ktokolwiek inny w Polsce rolę w ukazywaniu zagrożeń antypolonizmu i przełamywania tabu wokół problematyki żydowskiej (kilka książek, bardzo obszerne teksty do „Encyklopedii Białych Plam" i ponad 200 artykułów). Szczególnie duże zainteresowanie wzbudziły dwa kolejne cykle publicystyczne o stosunkach polsko-żydowskich: „Przemilczane świadectwa" (47 artykułów na łamach „słowa - Dziennika Katolickiego") i 30 dwukolumnowych artykułów „Za co Żydzi muszą przeprosić Polaków" w „Naszej Polsce". W 1999 r. ukazała się jego pionierska książka „Przemilczane zbrodnie", przerywająca długotrwałe milczenie o zbrodniach popełnionych przez zbolszewizowanych Żydów na ich polskich sąsiadach. W 2001 r. prawdziwym bestsellerem stała się jego książka „100 kłamstw J.T. Grossa". W 2003 r. Polonia amerykańska wydała angielski przekład tomiku „Kogo muszą przeprosić Żydzi".
Nader cennym źródłem wiedzy o obrazie Polski i Polaków w świecie stały się dwa kolejne wydania książki J.R. Nowaka „Myśli o Polsce i Polakach". Jego dwutomowe „Zagrożenia dla Polski i polskości" stały się prawdziwym bestsellerem 1998 r., podobnie jak wydany rok później „Czarny leksykon" (demaskatorski obraz ludzi z polskich pseudoelit). Wielkim zainteresowaniem cieszyły się również jego książki: „Kościół a Rewolucja Francuska" (wydana w 2003 r. w Czechach), „Walka z Kościołem wczoraj i dziś", „Spory o historię i współczesność" (ponad 650-stronicowy wybór dorobku publicystycznego) i „Czarna legenda dziejów Polski", demaskująca rozliczne dzisiejsze próby zafałszowywania polskiej historii. W latach 2001-2002 ukazały się 2 tomy wyboru kazań ks. prałata H. Jankowskiego - „Ks. Jankowski na przekór kłamstwom" w wyborze J.R. Nowaka i z jego obszernymi wstępami.
Od 2000 r. w wydawnictwie MaRoN, w serii "Biblioteka książek niepoprawnych politycznie" ukazało się ponad 20 tomików J.R. Nowaka. W 2001 roku wyszła jego obszerna książka "100 kłamstw Grossa o żydowskich sąsiadach i Jedwabnem".
Prof. J.R. Nowak robi szczególnie wiele dla budowania mostów między Krajem a Polonią. Na zaproszenie Prezesa KPA Edwarda Moskala wygłosił referat o antypolonizmie na posiedzeniu Rady Dyrektorów KPA. Miał blisko 300 audycji w polonijnych radiostacjach USA i Kanady. Od dłuższego czasu bierze stały udział (dwa razy w tygodniu) w programach Wojciecha Wierzewskiego w polonijnym radiu w Chicago (uważany jest za najlepszego komentatora z Polski). W prasie polonijnej (głównie w Stanach i Kanadzie, ale także i w Ameryce Południowej, Australii i Francji) przedrukowano paręset artykułów J.R. Nowaka.
Konsekwentna obrona polskości prowadzona przez prof. J.R. Nowaka naraziła go za to na różne ataki i szkalowanie w kraju (na łamach „Gazety Wyborczej", „Wprost", „Tygodnika Powszechnego", „Midrasz", etc.). Ciągle próbuje się blokować dotarcie do jego książek na terenie całego kraju. W 2002 r. doszło do wystąpienia przeciwko 3 książkom prof. J.R. Nowaka ze strony prokuratury w Tychach. Sprawa zakończyła się fiaskiem po wielkiej serii wystąpień w obronie książek prof. J.R. Nowaka ze strony o. Tadeusza Rydzyka, prezesa KPA Edwarda Moskala i licznych innych działaczy polonijnych, kilku interpelacji poselskich, kilkudziesięciu profesorów i in. Niepowodzeniem zakończyła się również podjęta w 2003 r. próba zaskarżenia broniącej prawdy o Polsce książki „100 kłamstw J.T. Grossa" w prokuraturze warszawskiej.
Od 2000 r. prof. J.R. Nowak przygotowuje stały obszerny cotygodniowy przegląd prasy „Pro i contra" w najpopularniejszym tygodniku katolickim „Niedzieli". Publikowane tam teksty J.R. Nowaka zyskały m.in. podziękowania ks. arcybiskupa Józefa Michalika i przeora (obecnie generała) zakonu paulinów Izydora Matuszewskiego
Gdyby nie w Polsce...
Gdyby nie w Polsce, ale we Francji, Włoszech, Anglii lub w Niemczech czy w Grecji, Holandii, Belgii lub Szwecji powstał w nowożytnej Europie samorodny „oddolny” proces demokratyczny i z końcem szesnastego wieku stworzył blisko milionową nację wolnych obywateli, to wówczas process ten byłby klasykiem wszystkich propagandzistów i manipulatorów demokracji w naszych czasach. Do obecnego stanu rzeczy przyczyniają się krajowi złodzieje pamięci narodowej w Polsce, o których wcześniej pisał Herling-Grudziński.
Zachodni znawcy rozwoju rządów reprezentatywnych w historii Europy i świata analizowaliby i głosili znaczenie tego samorodnego procesu demokratycznego, ponieważ wcześnie w historii nowożytnej Europy, obejmował on masy wolnych obywateli bez porównania większe niż w starożytnych Atenach lub w XVIII-wiecznej Ameryce. Faktem jest, że polska nacja szlachecka była unikalnym i jedynym swego rodzaju fenomenem w rozwoju rządów reprezentatywnych na świecie.
Tak więc, nie tylko w nauce historii Polski, ale również w historii świata, samorodny polski proces demokratyczny i jego rozwój zasługuje ma specjalne miejsce w perspekywie historii rozwoju rządów reprezentatywnych. Dla przykładu warto wspomnieć pierwsze ustalenie przez polskie sejmiki zasady zgody podatników na podatki, które szlachta miała płacić, czyli po angielsku zasady: "no taxation without representation". Ta polska zasada, czterysta lat później, stała się ważnym hasłem rewolucji amerykańskiej.
Samorodny polski proces demokratyczny, podobnie jak ateński i amerykański, zaczynał się „od dołu", tzn. od zwykłych obywateli – oparty był on na przeświadczeniu, że najważniejsza jest rzeczywistość oraz wspólne dobro, jak to pisał Arystoteles, a później uczyła religia chrześcijańska, która z zasady wymaga od wiernych miłosierdzia.
Dla porównania trzeba zauważyć, że republikanizm typu francuskiego nie jest samorodny, ponieważ zaczynał się ,,od góry", to znaczy przez narzucenie ludziom w sposób otwarty lub zakulisowy koncepcji rządzenia według konceptu pojedynczych organizatorów społecznych lub natchnionych pisarzy, których twory wyobraźni były przyjmowane jako opisy rzeczywistości. Niestety, obydwa typy rządów reprezentatywnych nieraz stają się „demokracjami fasadowymi” sterowanym zakulisowo. Arystoteles słusznie ostrzegał, że demokracji zawsze grozi przemiana w oligarchię.
Dziedzictwo literatury politycznej i historycznej wieków XVI i XVII jest ważne w W. Brytanii i jest nauczane w szkołach tak, że ma wpływ na kształtowanie wiedzy Anglików o sobie. Niestety, w Polsce dziedzictwo to musi być narodowi przywrócone, dla dobra dojrzałości polskiej tożsamości narodowej i znajomości prawdziwego wkładu Polaków w formowanie wspólnej kultury europejskiej oraz rządów reprezentatywnych na świecie.
Podstawowe znaczenie ma fakt, że w czasie rządów pierwszej dynastii polskiej Piastów (c.840-1370), po zniszczeniach przez najazdy Tatarów, w Polsce powstał, unikalny w ówczesnej Europie, system obronny. Polegał on na przymierzu króla z właścicielami ziemi, czyli ze szlachtą. W innych państwach zachodniej cywilizacji, władcy polegali na wojskach królewskich i przymierzu z ufortyfikowanymi miastami, a szlachta stanowiła poniżej 1% ludności, podczas gdy w Polsce w niektórych dzielnicach dochodziła nawet do 20%.
W Polsce w tradycji wieców powstały sejmiki regionalne w następnie sejmy narodowe, przy jednoczesnym formowaniu się blisko milionowej „nacji szlacheckiej", która będąc podstawą systemu obronnego skutecznie postawiła, pionierskie wówczas w Europie, żądania praw obywatelskich. Skutkiem tego, przy końcu dynastii Jagiellonów, szlachta stworzyła wyjątkową na tle absolutyzmu europejskiego „Rzeczpospolitą dobrej woli... Wolnych z wolnymi... Równych z równymi".
Warto zwrócić uwagę, że Magna Carta Libertatum, ogłoszona po stracie Normandii przez Jana „Bez Ziemi" Andegawena, w 1215 roku, nigdy nie była nazywana przywilejem. Była ona podobna w treści do Aktu w Cieni z 1228 roku wydanego przez Władysława III (1161-1231) w zamian za jego sukcesję na tron w Krakowie który jest niewłaściwie nazywany jest w Polsce przywilejem, zamiast prawem przysługującym wolnym obywatelom. Dynastia Andegawenów weszła na tron polski w czasie ewolucji monarchii konstytucyjnej w Polsce, w postaci Ludwika I Andegawena, króla Węgier i syna siostry Kazimierza Wielkiego, Elżbiety.
Starając się o następstwo tronu jego potomstwa, Ludwik I wydał w Koszycach, w 1374 roku, „przywilej” ograniczający władzę królewską w Polsce, na rzecz szlacheckich sejmików regionalnych, które odtąd miały ustalać podatki oraz decydować o następstwie tronu. W ten sposób następstwo tronu zostało uzależnione w Polsce od zgody całej nacji szlacheckiej. Samorodny polski proces demokratyczny opierał się na w tradycji sejmików i miał korzenie w tradycji starosłowiańskich wiecach.
Akt wydany w Koszycach nie tylko gwarantował obronę ziem królestwa polskiego, ale również był ważnym ogniwem w utworzeniu z Polski głównego terenu ewolucji praw obywatelskich w Europie. Stało się to podczas gdy absolutyzm panował w Anglii i Magna Carta Libertatum straciła znaczenie na kilka wieków. Małżeństwo królowej Polski, Jadwigi z dynastii Andegawenów, z wielkim księciem litewskim, Władysławem Jagiełłą w 1386 roku, dało początek wielkiej roli cywilizacyjnej Polski między Bałtykiem i Morzem Czarnym oraz legalizacji praw i wolności obywatelskich, bardzo liczebnej nacji szlacheckiej w królestwie Polski i w Wielkim Księstwie Litewskim. Można zauważyć, że w tak powstałym „Międzymorzu”, między Bałtykiem i Morzem Czarnym, język polski stał się językiem uprzejmości, elegancji i dyplomacji. Przez kilkaset lat język polski był językiem dworskim carów rosyjskich. Za pomocą języka polskiego docierały na tereny prawosławia wiadomości o zachodniej Europie, gdzie panowała łacina.
Polskie zwycięstwo nad zbrodniczą „pruską herezją" zakonu krzyżackiego doprowadziło do słynnej Unii Horodelskiej Polski i Litwy w 1413 roku, której preambuła zawiera szlachetne i podstawowe ideały rozwijającego się wówczas polskiego procesu demokratycznego, który szanował miłosierdzie i miłość bliźniego.
Rzeczpospolita Szlachecka była terenem największej wolności w Europie, gdzie na przykład Mikołaj Kopernik mógł bezpiecznie dać początek nowoczesnej astronomii, podczas gdy w Niemczech, Martin Luter kazał spalić kukłę Kopernika jako „przeklętego Polaka-astronoma".
Kopernik przeprowadził w sejmie ogólno-polskim reformę monetarną i wprowadził złotego jako pieniądz polski oraz stwierdził na piśmie, po raz pierwszy w historii ekonomii, „że fałszywa moneta wypiera dobrą monetę z obiegu". Niestety Anglicy przywłaszczyli sobie to prawo ekonomiczne i nazwali je „prawem Gesham'a”, który był dzieckiem kiedy Kopernik, zwalczając oszustwa monetarne Hohenzollernów, opublikował prawo to w swojej książce pod tytułem „Monetae Cudende Ratio" (w roku 1526).
Starosłowiańskie korzenie samorodnego polskiego procesu demokratycznego w formie wieców plemiennych są ważne. W perspektywie historycznej, naród polski wywodzi się ze wschodnio-lechickiej grupy, która stanowiła północno-zachodnią bałto-słowiańską część terenów plemion słowiańskich które w ósmym wieku AD kontrolowały środkowa Europę. Plemiona te organizowały się jako „wojskowe demokracje plemienne" pod wodzą wybieranych na wiecach „wojewodów". Wodzowie ci dowodzili ochotniczymi wojskami słowiańskim.
Słowianie wówczas kontrolowali tereny od wybrzeży Morza Północnego do Zatoki Fińskiej i górnej Wołgi, do brzegów Morza Czarnego, wzdłuż wybrzeży Grecji i Zachodniej Wyspy Krety oraz na północny zachód, wzdłuż wybrzeży Morza Adriatyckiego. Na tym terenie pozostały ślady nazw miejscowości słowiańskiego pochodzenia np. w Danii, Niemczech i Szwajcarii. Typowo nazwa "Hanower" pochodzi od słowiańskiej nazwy "Hanów" a "Berlin" od „Bralina", w którym Wieleci sprzedawali żydowskim handlarzom niewolników, ludzi branych przez nich do niewoli, zwłaszcza Germanów nacierających się na ziemie słowiańskie w ramach tak zwanego „Drang’u nach Osten”.
Nawiasem można wspomnieć, że już w latach sześćdziesiątych X wieku, Polska była opisana po raz pierwszy przez Ibrahim’a ibn Yagub’a z Tortosy, handlarza niewolnikami, których dostarczano Maurom panującym w Hiszpanii. Według nakazu Maurów, Żydzi-handlarze niewolnikami, byli zobowiązania opisywać geografię, co muzułmanie potrzebowali żeby wiedzieć w czasie modłów, w jakim kierunku z Hiszpanii jest Mekka i Medina. Natomiast Św. Wojciech (956-997), pierwszy w historii biskup Gdańska, ostro potępił handel niewolnikami w traktacie „Infelix Aurom”.
Trzeba pamiętać, że niestety słowiańskie tradycje władz wybieranych na wiecach, były niszczone przez Moskali, którzy na służbie imperium mongolskiego, przejęli mongolski typ władzy tak, że nawet usunęli ze swego słownictwa słowo „wiec", po rosyjsku „wiecze". Natomiast rosyjski „mir" nie miał nic wspólnego z wolnymi wyborami. Rosja stała się główną siłą zewnętrzną, która zniszczyła państwo polskie w osiemnastym wieku.
Wzrost siły magnatów, wskutek prawa o majoratach z 1589 roku, spowodował upadek rzeczy-pospolitej szlacheckiej, podobnie jak latyfundia, były powodem upadku starożytnej republiki rzymskiej, a nie anarchia, którą fałszywie przypisuje się Polakom. Liberum Veto zawsze było ograniczone tworzeniem sejmu skonfederowanego, gdzie rządziła prosta większość głosów, w przeciwieństwie do Rady Bezpieczeństwa w ONZ, gdzie od weta nie można się odwołać.
W świadomości ogółu w Polsce i zagranicą nie jest wiadomo, że polski samorodny process demokratyczny opierał się na sejmikach, pochodzących z tradycji wieców plemiennych, w których obradowali zwykli ludzie, żeby wymieniać poglądy i upoważniać, za pomocą wyborów, swoich przedstawicieli do obrony ich interesów na sejmie narodowym. Następnie dowiadywali się oni jak dalece ich posłowie wywiązywali ze swoich ich misji, oraz czego dowiedzieli się o sprawach obrony kraju i nowin ze świata.
Polskie sejmiki spełniały „oddolnie" rolę kulturotwórczą, podczas gdy na zachodzie rola ta była spełniana „odgórnie" przez dwór królewski i miasta. Tak, więc historia blisko milionowej polskiej nacji szlacheckiej zasługuje na proporcjonalne uznanie w historii rządów reprezentatywnych świecie. Niestety historię ogólną piszą zwycięzcy i liczni uczestnicy międzynarodowego dialogu, wśród których Polacy są słabo reprezentowani tak, że gdyby taki fenomen jak polski samorodny proces demokratyczny, zdarzył się na zachodzie, to prawdopodobnie byłby opisany jako zjawisko bardzo ważne i klasyczne.
Logika krytyków Polski w sześćdziesiątą rocznicę września 1939
Dziwna jest logika krytyków Polski w sześćdziesiątą rocznicę września 1939. Były kandydat na prezydenta USA, Patrick Buchanan, podobno z ojca Irlandczyka i matki Niemki, daje fałszywy obraz Hitlera i jego czasów w książce „Hitler, Churchill i Niepotrzebna Wojna”. Nie przeszkadza mu wiara Hitlera w wyższość Niemiec oraz jego nieuctwo i brak doświadczenia jak też zdrowego rozsądku, które przyczyniły się do jego roli w historii.
Autor Buchanan zarzuca Polakom, że przez głupotę uwikłali Zachód w wojnę z Niemcami zamiast przystąpić do proponowanego przez Hitlera Pakt Anty-Kominternowskiego. Najwyraźniej Buchanan uważa Niemcy za część Zachodu w przeciwieństwie do Polski. Mimo pogłosek o antysemityzmie Buchanana, często w swoisty sposób wtórują mu Żydzi wykształceni w Izraelu.
Od pewnego czasu kiedy Żyd izraelski spotka Polaka w czasie lotu samolotem lub na przykład na kiermaszu w mieście Sarasota na Florydzie, to wypowiada opinię że Polacy w czasie kampanii wrześniowej stchórzyli i poddali się Niemcom pierwszego dnia wojny. Ci sami Żydzi bronią traktowania Palestyńczyków przez władze izraelskie podobnego do traktowania Żydów przez Niemców w czasie wojny.
Hitler, chory na Parkinsona, obawiał się wczesnej śmierci i z tego powodu, w swojej karierze politycznej bardzo śpieszył się. Fakt ten opisał profesor Kamil Dziewanowski w jego angielskiej książce „Wojna Za Wszelką Cenę” („War At Any Price), tłumaczonej na wiele języków. Hitler patrzył na Rosję jak na „Afrykę” i ludność rosyjską przyrównywał on do „Murzynów” jak też wierzył, że jest jedynym człowiekiem, który był zdolny zdobyć dla Niemiec „Lebensraum”, czyli przestrzeń życiową na następne 1000 lat.
Miało to się stać kosztem ludobójstwa, głównie Polaków i Ukraińców. Typowo we Lwowie, w 1941 roku, kiedy Ukraińcy ogłosili „Wolną Ukrainę”, Niemcy aresztowali wszystkich ukraińskich przywódców z Banderą na czele i wywieźli ich do obozu koncentracyjnego Sachsenhausen, gdzie byli umieszczeni w bunkrze do końca wojny. Natomiast Niemcy przyłączyli Małopolskę wschodnią wraz ze Lwowem i Haliczem do Generalnego Gubernatorstwa by Ukraińcy dzielili niewolę razem z Polakami, choć na nieco trochę lepszych warunkach.
Argumenty amerykańskich zwolenników opinii Buchanana o Polsce zwykle opierają się na założeniu, że na długą metę Hitler nie mógł wygrać, ponieważ USA i W. Brytania zdominowane przez finansjerę żydowską, miały dosyć zasobów żeby Niemcy pokonać. Natomiast Druga Wojna Światowa była uważana za jedyny sposób wyprowadzenia USA z kryzysu gospodarczego (jakoby według opinii z 1937 roku prezydenta Roosevelta). Faktem jest, że we wczesnych latach 1940. w prasie w USA wyrażano obawę, żeby wojna nie skończyła się zbyt szybko, nim gospodarka USA „stanie na nogach”.
Po latach starań i presji Hitlera Polska odmówiła przystąpienia do jego Paktu Anty-Kominternowskiego. Wówczas sztab niemiecki wytłumaczył Hitlerowi, że opór armii polskiej był zbyt groźny, żeby Niemcy mogli zdecydować się na przemarsz przez Polskę wojsk niemieckich bez pozwolenia Polaków. Niemcy chcieli otworzyć drugi front przeciwko Związkowi Sowieckiemu, w dodatku do istniejącego od 1937 roku frontu sowiecko-japońskiego w Mandżurii.
Hitler powiedział komisarzowi Ligi Narodów Burhardtowi 11 sierpnia 1939, że „jeśli Zachód jest taki głupi i ślepy” i że nie rozumie, iż celem Hitlera jest pokonanie Rosji i przyłączenie żyznych ziem Ukrainy do Niemiec, to Niemcy naprzód pokonają Zachód wspólnymi siłami z Rosją, a potem napadną Rosję i zagarną Ukrainę.
Plan ten miał być zwieńczeniem tysiącletniego niemieckiego podboju ziem Słowian, tzw. „Drangu nach Osten” i wymagał usunięcia ludności Polski z jej ziem historycznych. Podobny los czekał Ukraińców. Hitler chciał zaludnić „rasowymi Niemcami” tereny od Renu do Dniepru oraz skolonizować Rosje, tak jak to zrobili Anglicy w Indiach. Megalomani niemieccy, zwłaszcza pruscy, wyobrażali sobie wielkie imperium niemieckie od „Renu do Władywostoku”.
Opisał to Aleksander Guczkow, minister obrony w rządzie Kiereńskiego, a Lenin podpisał w Brześciu Litewskim w 1918 roku, że „Rosja jest wasalem Niemiec”. Nic dziwnego, że Rosjanie chcieli zabić Lenina, tak jak zabili pierwszego ambasadora niemieckiego przy rządzie Lenina.
Tragedia Polaków polegała na tym, że od Hitlera groziła im strata ich ziem historycznych i masowe morderstwa w czasie, kiedy Stalin chciał Polskę zniewolić i również zagrażał masowymi morderstwami ludności polskiej. Faktycznie do wybuchu wojny w 1941 roku, Sowieci przy pomocy Żydów-kolaborantów wymordowali większą ilość obywateli polskich niż uczynili to Niemcy, według angielskiego historyka Normana Daviesa.
Polacy postąpili słusznie według testamentu politycznego Józefa Piłsudskiego, w którym powiedział on: „lawirujcie między Niemcami i Rosją póki można, a jak to się nie da, wciągnijcie do walki cały świat”. Po klęsce Hitlera i pół wieku niewoli sowieckiej, blisko 40 milionowa Polska nadal jest na ziemiach piastowskich i ma obecnie najmniej mniejszości narodowych w Europie.
Nie jest trudno sobie wyobrazić skutki ataku na Sowiety z zachodu sił niemieckich i polskich w 1939 roku. Najprawdopodobniej, nie tylko Moskwa by padła, ale również Niemcy pewnie zdobyliby pola ropy naftowej i gazu ziemnego na Kaukazie i na Bliskim Wschodzie, oraz zablokowaliby dostęp do Murmańska atakiem lądowym z Finlandii. Uczyniliby to w celu nie dopuszczenia dostaw z zachodu dla Rosjan. Jeżeliby Niemcy zdobyli kontrolę kolei Trans-Syberyjskiej to mogliby dostarczać paliwo Japończykom. W ten sposób Niemcy złamaliby amerykańską blokadę dostaw paliwa do Japonii i uniemożliwiliby dostawy pomocy z USA dla Rosjan przez Władywostok.
Blokada paliwa przez USA była powodem japońskiego ataku na Pearl Harbor na Hawajach 7 grudnia 1941. W razie dostaw paliwa od Niemców, Japończycy pewnie nie atakowaliby Hawajów i nie daliby tego pretekstu prezydentowi Rooseveltowi do rozpoczęcia wojny, niechcianej przez ludność USA. Prawdopodobnie do wojny na Pacyfiku i tak by doszło, ponieważ wielkim celem Japończyków był podbój i kolonizacja mało zaludnionej Australii przez miliony Japończyków. Trudno przewidzieć jaki byłyby wynik wyścigu nuklearnego między Niemcami i USA.
W obronie prawdziwej historii Polski
Wyrażenia używane w polskiej pamięci narodowej, która musi być kultywowana dla dobra narodu polskiego jak i świadomości narodowej Polaków, mają podstawowe znaczenie. Możemy obserwować inne narody dobrze nam znane, takie jak Żydzi i Anglicy, dla których kutywowanie ciągłości pamięci narodowej jest podstawową mądrością polityczną.
Dla przykładu Magna Carta Libertatum z 1215 roku w historii brytyjskiej nigdy nie jest nazywana „przywilejem”. W polskiej terminologii określa się jako przywilej akt wydany w Cieni w 1228 roku przez Władysława III zobowiązujący go do przestrzegania „sprawiedliwych i szlachetnych praw za zgodą rady biskupów i baronów” w zamian za jego następstwo na tron w Krakowie. Natomiast Jan Bez Ziemi z rodu Andegawenów ratował się od skutków straty przez niego Normandii.
Polacy i Polonia amerykańska ponoszą skutki z tego powodu, że przed Rewolucją Francuską Polska nie istnieje w amerykańskich podręcznikach jak również w amerykańskiej wyobraźni. Niestety, ostatnio dzięki intrygom wrogów Polski w amerykańskich podręcznikach historii usunięto nawet nazwiska Tadeusza Kościuszki i Kazimierza Pułaskiego!
Trzeba pamiętać, że tak w nauce historii Polski jak i w historii rozwoju rządów reprezentatywnych w ogóle, samorodny polski proces demokratyczny i jego rozwój zasługuje na specjalne miejsce w perspekywie rozwoju rządów reprezentatywnych w historii świata. Ciekawy jest fakt, że sejmiki polskie uzyskały pierwsze prawomocne potwierdzenie zasady „zgody podatników na płacone przez nich podatki”. Tak więc masy szlachty polskiej miały uprawnienie znane w wersji amerykańskiej jako "no taxation without representation". Ta polska zasada stała się prawem w Polsce już w 1374 roku, czyli czterysta lat wcześniej, nim zasada ta stała się ona głównym hasłem rewolucji amerykańskiej w 1789 roku.
Ważny jest fakt, że samorodny polski proces demokratyczny, podobnie jak ateński i amerykański, zaczynał się „od dołu", tzn. od zwykłych obywateli – proces ten w Polsce był oparty na przeświadczeniu że najważniejsza jest rzeczywistość oraz wspólne dobro. Podobnie pisał w starożytności Arystoteles, a później uczyła religia chrześcijańska, wymagająca od wiernych miłosierdzia.
Republikanizm typu francuskiego nie jest samorodny, ponieważ zaczynał się on ,,od góry", tzn. przez narzucenie ludziom w sposób otwarty lub zakulisowy, koncepcji rządzenia pojedynczych organizatorów społecznych lub natchnionych pisarzy, których twory wyobraźni były przyjmowane jako opisy rzeczywistości. Niestety obydwa typy rządów reprezentatywnych nieraz stają się „demokracjami fasadowymi” sterowanym za kulisami legalnej działalności politycznej. Arystoteles ostrzegał, że każdej demokracji zawsze grozi przemiana w oligarchię.
Dziedzictwo literatury politycznej i historycznej wieków XVI i XVII jest równie ważne w W. Brytanii gdzie jest nauczane w szkołach jak i w Polsce, w której dziedzictwo to musi być narodowi przywrócone, dla dobra prawdy i polskiej tożsamości narodowej, jak też dla znajomości prawdziwego wkładu Polaków w formowanie wspólnej kultury europejskiej w czasach Polskiej Rzeczypospolitej Szlacheckiej, czyli Pierwszej Rzeczypospolitej.
Już w czasie rządów pierwszej dynastii polskiej, Piastów (c.840-1370), po zniszczeniach przez najazdy Tatarów, w Polsce powstał unikalny w ówczesnej Europie system obronny. Polegał on na przymierzu króla z właścicielami ziemi, czyli ze szlachtą. W innych państwach zachodniej cywilizacji, władcy polegali na wojskach królewskich i przymierzu z ufortyfikowanymi miastami, a szlachta stanowiła poniżej 1% ludności. W tym samym czasie w Polsce szlachta stanowiła 10% a w niektórych dzielnicach dochodziła nawet do 20%, tak, że liczba pełnoprawnych obywatel, członków „Nacji Szlacheckiej” w Polsce sięgała miliona ludzi, którzy rządzili się samorodnym procesem demokratycznym. Jest to bardzo wysoka cyfra w porównaniu z ilością wolnych obywateli w starożytnych Atenach i w Ameryce Północnej z końcem XVIII wieku.
W tradycji wieców staro-słowiańskich powstały sejmiki regionalne w następnie sejmy narodowe przy jednoczesnym tworzeniu się blisko milionowej „nacji szlacheckiej", która jako partner w systemie obronnym skutecznie postawiła, pionierskie wówczas w Europie, żądania praw obywatelskich i przy końcu dynastii Jagiellonów storzyła „Rzeczpospolitą dobrej woli... Wolnych z wolnymi... Równych z równymi".
Jest bardzo ważne, żeby po pół wieku dominacji przez Związek Sowiecki i ponad stu latach zaborów, Polacy w Polsce i na obczyźnie mieli dostęp do bardziej obiektywnej perspektywy własnych dziejów niż było to możliwe pod obcą władzą. Zaborcy, głównie Prusy i Rosja postanowili w 1795 roku, że Polska nie tylko ma zniknąć z mapy Europy, ale również, że historia Polski ma zniknąć ze świadomości Europejczyków włącznie z Polakami.
Tak więc wiedza o historii Polski była świadomie i celowo fałszowana przez zaborców. Typowym przykładem tego jest fakt, że Austriacy do dziś uczą w swoich szkołach, że Jan Sobieski był jednym z generałów w bitwie pod Wiedniem, a nie, że faktycznie był on naczelnym wodzem całej wielonarodowej armii chrześcijańskich. Był to podstawowy warunek zgody Polski na dokonanie odsieczy wiedeńskiej w 1683 roku.
Tradycję fałszowania perspektywy historii polski i marginalizowania roli Polski w historii Europy przejęły rządy komunistyczne. Przez pięćdziesiąt lat dzieci polskie były uczone sowieckiej wersji polskiej historii tak, że mieszkańcy Polski w wieku lat od trzydziestu do sześćdziesięciu nigdy nie byli uczeni w szkole prawdziwej historii Polski.
Obecnie spotyka się Polaków z wyższym wykształceniem, którzy sądzą, że w 1919 i 1920 roku Polska zaatakowała bolszewicką Rosję i nie znają przyczyn, dlaczego inwazja sowiecka Polski była rozpoczęta właśnie w dniu 17 września 1939 roku. Pomija się fakt, że rewolucja bolszewicka była puczem finansowanym i prowokowanym przez obcych i nieznane Polakom jest podłoże Drugiej Wojny Światowej jak też w ogóle znaczenie Polski na arenie europejskiej w ciągu drugiego milenium ery chrześcijańskiej.
Iwo Cyprian Pogonowski
Born Sept. 3, 1921
Lwów, Poland
in Dec 1939 left Warsaw. Dec 30, 1939 arrested by Ukrainians serving the Gestapo in Dukla, then transferred to Barwinek, Krosno, Jaslo, Tarnów, Oswiecim, arrived in Oranienburg-Sachsenhausen on Aug. 10, 1940.
April 19, 1945 started on the Death March of Brandenburg from Sachsenhausen; escaped gunfire of SS-guards and arrived to Schwerin and freedom on May 2, 1945.
September 1945 arrived in Brussels, Belgium; obtained admission as a regular student at the Catholic University: Institute Superieur de Commerce, St. Ignace in Antwerp.
in 1954 graduated in Civil Engineering at the top of his class. Was invited to join honorary societies: Tau Beta Pi (general engineering honorary society), Phi Kappa Phi (academic honorary society equivalent to Phi Beta Kappa), Pi Mu (mechanical engineering honorary society), and Chi Epsilon (civil engineering honorary society). Taught descriptive geometry at the University of Tennessee;
in 1955 graduated with M.S. degree in Industrial Engineering.
in 1955 started working for Shell Oil Company in New Orleans. After one year of managerial training was assigned to design of marine structures for drilling and production of petroleum.
in 1960 started working for Texaco Research and Development in Houston, Texas as a Project Engineer. Authored total of 50 American and foreign patents on marine structures for the petroleum industry;
wrote an article: The Rise and Fall of the Polish Commonwealth - A Quest for a Representative Government in Central and Eastern Europe in the 14th to 18th Centuries. Started to work on a Tabular History of Poland.
in 1972 moved to Blacksburg, Virginia. During the following years worked as Consulting Engineer for Texaco, also taught in Virginia Polytechnic Institute and State University as Adjunct Professor in the College of Civil Engineering teaching courses on marine structures of the petroleum industry. Designed and supervised the construction of a hill top home for his family, also bought 500 acre ranch (near Thomas Jefferson National Forest) where he restored 200 years old mill house on a mountain stream.
in 1978 prepared Polish-English, English-Polish Dictionary with complete phonetics, published by Hippocrene Books Inc. The dictionary included a Tabular History of Poland, Polish Language, People, and Culture as well as Pogonowski's phonetic symbols for phonetic transcriptions in English and Polish at each dictionary entry; the phonetic explanations were illustrated with cross-sections of speech (organs used to pronounce the sounds unfamiliar to the users). It was the first dictionary with phonetic transcription at each Polish entry for use by English speakers
in 1981 prepared Practical Polish-English Dictionary with complete phonetics, published by Hippocrene Books Inc.
in 1983 prepared Concise Polish-English Dictionary with complete phonetics, published by Hippocrene Books Inc. Wrote an analysis of Michael Ch ci ski's Poland, Communism, Nationalism, Anti-Semitism. Also selected crucial quotations from Norman Davies' God's Playground - A History of Poland on the subject of the Polish indigenous democratic process.
in 1985 prepared Polish-English Standard Dictionary with complete phonetics, published by Hippocrene Books Inc. Also prepared a revised and expanded edition of the Concise Polish-English Dictionary with complete phonetics, also published by Hippocrene Books Inc.
in 1987 prepared Poland: A Historical Atlas on Polish History and Prehistory including 200 maps and graphs as well as Chronology of Poland's Constitutional and Political Development, and the Evolution of Polish Identity - The Milestones. An introductory chapter was entitled Poland the Middle Ground. Aloysius A. Mazewski President of Polish-American Congress wrote an introduction. The Atlas was published by Hippocrene Books Inc. and later by Dorset Press of the Barnes and Noble Co. Inc. which sends some 30 million catalogues to American homes including color reproduction of book covers. Thus, many Americans were exposed to the cover of Pogonowski's Atlas showing the range of borders of Poland during the history - many found out for the firsttime that Poland was an important power in the past. Total of about 30,000 atlases were printed so far.
In 1988 the publication of Poland: A Historical Atlas resulted in a number of invitations extended by several Polonian organizations to Iwo Pogonowski to present Television Programs on Polish History. Pogonowski responded and produced over two year period 220 half-hour video programs in his studio at home (and at his own expense.) These programs formed a serial entitled: Poland, A History of One Thousand Years. Total of over 1000 broadcasts of these programs were transmitted by cable television in Chicago, Detroit-Hamtramck, Cleveland, and Blacksburg.
in 1990-1991 translated from the Russian the Catechism of a Revolutionary of 1869 in which crime has been treated as a normal part of the revolutionary program. Started preparation of the Killing the Best and the Brightest: A Chronology of the USSR-German Attempt to Behead the Polish Nation showing how the USSR became a prototype of modern totalitarian state, how this prototype was adapted in Germany by the Nazis.
in 1991 prepared Polish Phrasebook, Polish Conversations for Americans including picture code for gender and familiarity, published by Hippocrene Books Inc.
in 1991 prepared English Conversations for Poles with Concise Dictionary published by Hippocrene Books Inc. By then a total of over 100,000 Polish-English, English-Polish Dictionaries written by Pogonowski were sold in the United States and abroad.
in 1992 prepared a Dictionary of Polish, Latin, Hebrew, and Yiddish Terms used in Contacts between Poles and Jews. It was prepared for the history of Jews in Poland as well as 115 maps and graphs and 172 illustrations, paintings, drawings, and documents, etc. of Jewish life in Poland. This material was accompanied by proper annotations.
in 1993 prepared Jews in Poland, Rise of the Jews as a Nation from Congressus Judaicus in Poland to the Knesset in Israel, published by Hippocrene Books Inc. in 3000 copies. Foreword was written by Richard Pipes, professor of history at Harvard University, and Pogonowski's school mate in the Keczmar school in Warsaw. Part I included: a Synopsis of 1000 Year History of Jews in Poland; the 1264 Statute of Jewish Liberties in Poland in Latin and English translation; Jewish Autonomy in Poland 1264-1795; German Annihilation of the Jews. In appendixes are documents and illustrations. An Atlas is in the Part III. It is divided as follows: Early Jewish Settlements 966-1264; The Crucial 500 Years, 1264-1795; Competition (between Poles and Jews) Under Foreign Rule, 1795-1918; The Last Blossoming of Jewish Culture in Poland, 1918-1939; German Genocide of the Jews, 1940-1944; Jewish Escape from Europe 1945-1947 - The End of European (Polish) Phase of Jewish History (when most of world's Jewry lived in Europe). Pogonowski began to write a new book starting with the Chronology of the Martyrdom of Polish Intelligentsia during World War II and the Stalinist Terror; the book in preparation was entitled Killing the Best and the Brightest.
in 1995 prepared Dictionary of Polish Business, Legal and Associated Terms for use with the new edition of the Practical Polish-English, English-Polish Dictionary and later to be published as a separate book.
in 1996 Pogonowski's Poland: A Historical Atlas; was translated into Polish; some 130 of the original 200 maps printed in color; the Chronology of Poland was also translated into Polish. The Atlas was published by Wydawnictwo Suszczy ski I Baran in Kraków in 3000 copies; additional publications are expected. Prepared Polish-English, Eglish-Polish Compact Dictionary with complete phonetics, published by Hippocrene Books Inc.
in 1997 finished preparation of the Unabridged Polish-English Dictionary with complete phonetics including over 200,000 entries, in three volumes on total of 4000 pages; it is published by Hippocrene Books Inc; the Polish title is: Uniwesalny S ownik Polsko-Angielski. Besides years of work Pogonowski spent over $50,000 on computers, computer services, typing, and proof reading in order to make the 4000 page dictionary camera ready; assisted in the preparation of second edition of Jews in Poland, Rise of the Jews from Congressus Judaicus in Poland to the Knesset in Israel published in fall of 1997. Prepared computer programs for English-Polish Dictionary to serve as a companion to the Unabridged Polish-English Dictionary printed by the end of May 1997.
in 1998 Pogonowski organized preparation of CD ROM for the Unabridged Polish-English Dictionary, Practical English-Polish Dictionary, Polish Phrasebook for Tourists and Travelers to Poland, all published earlier by Iwo C. Pogonowski. The Phrasebook includes 280 minutes of bilingual audio read by actors. Started preparation for a new edition of Poland: A Historical Atlas. New Appendices are being prepared on such subjects as: Polish contribution to Allied's wartime intelligence: the breaking of the Enigma Codes, Pune Munde rocket production; Poland's contribution to the international law since 1415; Poland's early development of rocket technology such as Polish Rocketry Handbook published in 1650 in which Poles introduced for the first time into the world's literature concepts of multiple warheads, multistage rockets, new controls in rocket flight, etc. Poland's Chronology is being enlarged to reflect the mechanisms of subjugation of Polish people by the Soviet terror apparatus. Continued preparation of the Killing the Best and the Brightest: A Chronology of the USSR-German Attempt to Behead the Polish Nation, including the 1992 revelations from Soviet archives as well as the current research in Poland. Continued preparation of two-volume English Polish Dictionary, a companion to the Unabridged Polish-English Dictionary published in 1997. Reviewed Upiorna Dekada by J. T. Gross.
in 1999 Pogonowski continued writing Poland - An Illustrated History and preparing for it 21 maps and diagrams and 89 illustrations.
in 2000 Pogonowski prepared, in a camera ready form, Poland - An Illustrated History; it was published by Hippocrene Books Inc. NY 2000 and recommended by Dr. Zbigniew Brzezinski, National Security Advisor under President Carter, as "An important contribution to the better understanding of Polish history, which demonstrates in a vivid fashion the historical vicissitudes of that major European nation."
Siła polityczna w Stanach Zjednoczonych – podobnie jak i w Polsce - jest uzależniona od bazy finansowej oraz kontroli środków masowego przekazu informacji i dezinformacji. Ludzie kontrolujący media mogą przekazywać i interpretować informacje w korzystnym dla siebie świetle. Niestety wiadomości są często podawane w sposób wyrwany z kontekstu, ażeby nadać im znaczenie korzystniejsze dla komentatora. Wyrwanie z kontekstu uniemożliwia zrozumienie sedna każdej sprawy i pozwala podawać propagandę jako prawdę (tak jak ostatnio choćby w sprawie masakry jedwabieńskiej).
PRZYCZYNY OBECNEJ SLABOŚCI POLITYCZNEJ POLONII
Trudności polskiej mniejszości w Ameryce pochodzą w dużej mierze z braku poparcia polskich emigrantów przez kraj ich pochodzenia. Trzeba pamiętać, że im większa kooperacja i im większy udział kraju pochodzenia tym sprawniejsza jest obrona wspólnych interesów. Często potrzebna jest interwencja dyplomatyczna na korzyść polskiej mniejszości w Ameryce by efektywnie bronić dobrego imienia Polski w USA. Również większą korzyść można osiągnąć dla interesów Kraju Ojczystego dzięki poparciu w rządzie federalnym i stanowym przez reprezentantów polskiej mniejszości, wtedy kiedy jest ona wystarczająco silna. Niestety z powodów, które podam poniżej, między innymi przez brak poparcia przez pół wieku ze strony rządu polskiego, polityczna sytuacja polskiej mniejszości w Ameryce jest dziś niekorzystna.
Przykładem tej sytuacji jest obecny układ w senacie amerykańskim gdzie trzech senatorów reprezentuje polską mniejszość stanowiąca cztery procent ogólnej ludności USA, podczas gdy na przykład, grupa żydowska przedstawiająca jeden i trzy dziesiąte procenta jest reprezentowana przez dziesięciu senatorów, jak również zagwarantowała ona sobie poparcie pozostałych dziewięćdziesięciu senatorów amerykańskich dominując finansowo amerykański proces wyborczy. Proporcjonalnie, grupa żydowska ma nie tylko ponad dziesięciokrotnie silniejszą pozycję w senacie Stanów Zjednoczonych niż siła polityczna Polonii. W rzeczywistości siła polityczna żydowskiej grupy skoordynowanej z państwem Izrael jest obecnie nieskończenie większa od innych grup etnicznych w Ameryce. Dla porównania, wpływy Arabów amerykańskich na tutejszych polityków są bliskie zera w porównaniu z dominującym żydowskim "lobby". Najczęściej przeciwko Arabom w USA wypowiadają sie politycy nie-Zydzi, którzy są od Żydów uzależnieni. Wpływy polskiej grupy są skuteczne jedynie wtedy kiedy działa ona w kooperacji z innymi grupami. Niestety kiedy Amerykanie polskiego pochodzenia występują sami nie mają liczących się wpływów politycznych, zwłaszcza przy braku poparcia ze strony rządu w Warszawie.
Wiele powodów doprowadziło do tego stanu rzeczy. Tak więc w dwudziestym wieku Amerykanie polskiego pochodzenia utożsamiali się ze swoimi sprawami narodowymi w specjalnych sytuacjach takich jak walka o niepodległość w czasie Pierwszej Wojny Światowej, czy starania o wejście Polski do NATO. Niestety równocześnie nie byli w stanie osiągnąć swojej własnej siły politycznej w USA tak jak to się udało Amerykanom brytyjskiego, francuskiego, skandynawskiego, a nawet irlandzkiego pochodzenia (Irlandczycy mówili po angielsku i zdominowali kler katolicki w Ameryce).
Po Drugiej Wojnie Światowej sytuacja Polaków amerykańskich zaczęła się pogarszać kiedy czołowi działacze amerykańscy, zwłaszcza z rodziny Rockefellerów, uważali, że ich siła polityczna i styl życia są zagrożone wielkim przyrostem naturalnym w okręgach zamieszkałych przez wielodzietnych katolików, głównie Polaków, Irlandczyków i Włochów, którzy rosnąc liczebnie zaczęli tworzyć w swoich dzielnicach rosnące na sile politycznej grupy wyborców. Przed rokiem 1960 doszło do tego, że żaden polityk ubiegający się o jakiekolwiek stanowisko w Chicago, Detroit, Bostonie, Filadelfii, Nowym Jorku, czy Baltimore nie mógł mieć nadziei na wygranie wyborów bez pozyskania sobie polskich dzielnic. Ten fakt dał wtedy dużą siłę polityczną polskim księżom (przywódcom duchowym) i przywódcom polonijnym (politycznym) w tych miastach.
ROZBIJANIE DZIELNIC POLSKICH
Wyżej wspomniani działacze amerykańscy rozpoczęli metodyczna akcje rozbijania dzielnic katolickich grup etnicznych żeby zniszczyć ich siłę jako okręgów wyborczych. Posłużono się następująca strategią:
Zaczęto rozbijać na małe części dzielnice katolickie, przeprowadzając przez nie szerokie autostrady.
Rozmaitymi środkami zaczęto zachęcać katolików żeby przenosili się do nowych przedmieść zaludnionych ludnością etnicznie mieszaną.
Zaczęto masowo wprowadzać biedotę murzyńska do katolickich dzielnic zaludnionych przez Polaków, Włochów i Irlandczyków. Fakt "ucieczki białych" z dzielnic katolickich dał okazję do wyzysku przez pośredników w sprzedaży nieruchomości, których wartość rynkowa gwałtownie spadała w atmosferze paniki.
Zaczęto zmieniać granice okręgów wyborczych żeby też i w ten sposób rozbić siłę polityczna katolickich dzielnic.
W rezultacie tej strategii w czasie ostatnich czterdziestu lat polscy Amerykanie tracili swoje lokalne wpływy polityczne - jedyne wpływy jakie mieli - w miarę jak ich dzielnice były rozbijane. Na arenie ogólno państwowej Polacy amerykańscy nigdy poważnych wpływów politycznych w USA nie mieli.
W miarę niszczenia polskich dzielnic i wynaradawiania się młodego pokolenia, poparcie dla przyparafialnych dwujęzycznych szkół, w których księża wygłaszali kazania po polsku, zaczęło zanikać. Do tego stanu rzeczy przyczyniał się fakt że przez 1960 rokiem prawie nie było biskupów katolickich polskiego pochodzenia. Biskupami katolickimi byli głównie księżą brytyjskiego lub niemieckiego pochodzenia, a większość kleru była irlandzka. Trzeba pamiętać, że biskupi sprawowali wtedy władzę absolutną nad swoimi diecezjami, a jednocześnie byli pod silnymi wpływami kultury amerykańskiej ukształtowanej przez protestantów. Z tego powodu biskupi katoliccy zaczęli myśleć w dużej mierze tak jak businessmani i administratorzy nieruchomości. Tak na przykład biskupi i księża masowo zaczęli brać udział w grze w golfa gdzie ich partnerami byli ludzie interesu, głównie protestanci. Takie zachowanie kleru amerykańskiego Watykan piętnował jako herezję amerykańską encyklika "Testem Benevolentiae" ze stycznia 1899 roku wydana przez papieża Leona XIII. Krytyka ta została wznowiona po 1960 roku.
Na równi z amerykańskimi przywódcami politycznymi, kler katolicki zaczął popierać teorię tak zwanego "melting pot" czyli tygla stapiającego rożne grupy etniczne w jeden amerykański stop. Przedstawiciele tej teorii patrzyli z góry na katolików nie mówiących po angielsku. Do dziś stale słyszy się o likwidowaniu nie-angielsko języcznych parafii katolickich, ponieważ następują zmiany demograficzne, jak również parafie słabną finansowo. Jednym z największych zmartwień proboszczy amerykańskich jest spadek datków niedzielnych i groźba likwidacji ich parafii, zwłaszcza gdy jednocześnie ponoszą one duże wydatki na dwujęzyczne szkoły przyparafialne utrzymywane głównie z datków niedzielnych, podczas gdy rodzice uczniów pokrywają prawie zawsze mniej niż polowe kosztów tych szkół. Przyczynia się to do likwidacji parafii polskich i likwidacji znajomości języka polskiego.
JĘZYK POLSKI W AMERYCE.
Litery łacińskie są używane tak w języku polskim, jak i w angielskim, ale zastosowanie ich w podwójnych spółgłoskach jest zupełnie inne. Fakt ten utrudnia Amerykanom wymowę nazwisk napisanych po polsku. Amerykanie nie maja cierpliwości aby uczyć się wymawiać polskie nazwiska, zwłaszcza gdy występują w nich podwójne spółgłoski (cz, rz, sz). Dlatego, na przykład, nazwisko generała Kościuszki jest trudniejsze dla Amerykanów do wymówienia, niż nazwisko generała Pułaskiego. Większość czytelników powieści Józefa Conrada nie wie, że jego nazwisko rodowe było Korzeniowski. Wielu Polaków amerykańskich zmienia pisownię lub skraca swe nazwiska żeby ułatwić sobie karierę zawodową w Ameryce. Wielu z nich zmienia nazwiska tak żeby brzmiały po angielsku. Skutkiem tego ich potomstwo zatraca polskie brzmienie nazwiska, co przyczynia się do utraty polskiej tożsamości.
Polacy, jak i inni przybysze z krajów, w których nie mówi się po angielsku, są postrzegani jako obcy z powodu swego akcentu. Tak wiec w Ameryce, jak i w innych częściach świata następuje asymilacja przez wynaradawianie się i przyjmowanie języka większości. W dzielnicach etnicznie mieszanych staje się to zwykle już w drugim pokoleniu rodzin emigrantów i powoduje trudności w pożyciu rodzinnym. Zwłaszcza nastolatki wykazują chęć oderwania się od kultury swych rodziców żeby być w pełni uznanymi jako Amerykanie. Często ci młodzi ludzie wstydzą się być razem z rodzicami w miejscach publicznych. Do tego stanu rzeczy przyczynia się także fakt, że używanie obcego języka przy ludziach którzy go nie rozumieją prawie wszędzie na świecie jest potępiane jako niewłaściwe.
Strata języka ojczystego następuje gdy ludzie zaczynają trącić lojalność wobec niego i zaczynają wątpić w jego użyteczność. Kiedy ludzie nabierają przekonania że język ojczyzny ich przodków jest im niepotrzebny a nawet utrudnia im życie w miejscu ich osiedlenia, wtedy stopniowo przestają posługiwać się nim na codzień. Dzieci emigrantów szybko zdają sobie sprawę z tego stanu rzeczy, zaczynają wyłącznie używać głównego języka kraju, w którym mieszkają.
Bezpośrednim i najważniejszym powodem dla którego emigranci z pierwszego pokolenia uczą swoje dzieci języka swych rodziców jest potrzeba i chęć utrzymania kontaktu z najbliższa rodziną i z krajem ich pochodzenia. Latynosi, na przykład, mogą łatwo odwiedzać kraje swego pochodzenia i czytać ich prasę, poznawać kulturę. Natomiast Polacy przez pół wieku byli zmuszeni ograniczać swoje kontakty z Polską należącą do bloku komunistycznego, wrogiego Stanom Zjednoczonym. To także przyczyniło się do spadku liczby osób posługujących się językiem polskim w USA.
INDYWIDUALNE OSIĄGNIECIA POLAKÓW
W przeciwieństwie do Polaków, z których wielu osiągnęło duży postęp socjalny w społeczeństwie amerykańskim i są z tego dumni, niedawni przybysze mówiący po hiszpańsku i znajdujący się na dole drabiny społecznej trzymają sie mocno swojej kultury i języka, przez co stali się zwarta siłą polityczną, bez porównania większa niż ma ją Polonia. Tak wiec indywidualni Polacy osiągnęli znaczy sukces społeczny, ale trącą siłę polityczną jako grupa etniczna.
Polacy nie wykorzystują swego potencjału w okresach wyborów, brak im porozumienia i jedności przez co osłabiają swój potencjał polityczny; mało który z kandydatów na jakiekolwiek stanowisko lokalne lub federalne, liczy się z potrzebami i glosami Polonii.
W okresie dominacji sowieckiej polscy Amerykanie nie mogli szukać poparcia w obronie swoich spraw w Ameryce ze strony komunistycznego rządu w Warszawie. Pod tym względem sytuacja Polaków była i nadal jest zupełnie odwrotna sytuacji np. Żydów Amerykańskich wspierających się wzajemnie z państwem Izrael. To wzajemne popieranie się diaspory i Izraela odbywa się na skalę przewyższającą wszystkie tego rodzaju układy w historii Stanów Zjednoczonych. W dobie dzisiejszej Polonia mogłaby dużo skorzystać przez wywieranie nacisku na polską ambasadę o poparcie dla wielu spraw dotyczących Polonii i Polski.
OBECNY STAN WPŁYWÓW POLITYCZNYCH
W obecnej chwili żadna grupa etniczna w Ameryce nie jest w stanie dorównać amerykańskim Żydom w ich skutecznym inwestowaniu pieniędzy w amerykański proces polityczny w ogóle, a w amerykański proces wyborczy w szczególności. Wśród grup etnicznych w Ameryce, polska grupa należy do politycznie słabych. Niestety obecnie rządząca w Polsce post-komunistyczna lewica, w swoim działaniu nie popiera Polonii w obronie dobrego imienia narodu polskiego, a tym samym osłabia Polonię i samą Polskę. Przykładem tego jest polityka fałszywych przeprosin i skruchy, która oczernia Naród Polski za niemieckie zbrodnie, takie jak na przyklad w Jedwabnem w 1941 roku, gdzie udział polskich elementów kryminalnych był całkowicie drugorzędny.*
Poza znikającą w pamięci Amerykanów miniona sławą Solidarności, polscy Amerykanie korzystają, póki On żyje, z wielkiego prestiżu Ojca Świętego, który jest powszechnie obdarzany miłością i szacunkiem.**
Polonia nie ma ani za sobą prestiżu wynikającego z dwustu lat takiego szacunku jakim cieszyli sie Brytyjczycy, Francuzi czy Skandynawowie, a równocześnie brak jej siły politycznej Murzynów i Latynosów. Ci ostatni po 1965 roku nauczyli się korzystać z solidarności etnicznej i głosowania jako jeden blok wyborczy przy jednoczesnym szantażu społecznym polegającym na groźbie krwawych i niszczących miasta rozruchów, jak również możliwości stosowania ogólno państwowego bojkotu ekonomicznego przeciwko politycznym wrogom.
Na przykład podczas dwu wielkich i krwawych rozruchów w Los Angeles w ostatnich czterdziestu latach kolosalne szkody poniosło to miasto z powodu rabunków i pożarów. Większością ofiar byli azjatyccy sklepikarze, a sprawcami byli Murzyni i Latynosi. Było wiele osób zabitych i rannych. Nota bene ani rząd amerykański, ani sprawcy nie przepraszali ofiar tych zbrodni.
Tak wiec na politycznej scenie amerykańskiej wpływy polityczne Amerykanów polskiego pochodzenia nie są dziś silne. Poprawa pozycji Polonii amerykańskiej może iść kilkoma torami. Polski korpus dyplomatyczny powinien być pod stałym naciskiem żądań ze strony Polonii by reagował na anty-polskie wystąpienia, takie jak na przykład oszczerczy artykuł Brumberga POLES AND JEWS opublikowany w bieżącym numerze prestiżowego dwumiesięcznika Foreign Affairs.
Wśród Polonii jest poparcie dla kampanii internetowej, której celem byłoby kontrowanie antypolskiej propagandy pomawiającej Polaków o antysemityzm jak i oczernianie Polski przez ruch roszczeniowy. Na przykład, można na Internecie publikować fakty dotyczące działalności państwa izraelskiego na terenach arabskich (mordowania, przywłaszczania i wywłaszczania Palestyńczyków - ludobójstwa). Jest to temat rzeka, do którego bardzo wiele danych dostarcza także prasa izraelska w języku hebrajskim. Artykuły wielu umiarkowanych autorów są bardzo krytyczne wobec ekstremistów izraelskich zgrupowanych pod wodza Ariela Sharona. Niektórzy przypisują ekstremistom izraelskim plan tworzenia gett arabskich z policją arabską kontrolowaną przez Izraelczyków, tak jak było to w czasie wojny kiedy policja żydowska w gettach wykonywała nawet najbardziej zbrodnicze rozkazy Gestapo.
Subscribe to:
Posts (Atom)